ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ

Ο συνθέτης Σταύρος Κουγιουμτζής έφυγε από κοντά μας πριν λίγο καιρό. Μείναν μόνο τα τραγούδια του κλεισμένα σ' ενα συρτάρι της καρδιάς μας. Οταν τ΄ ανασύρουμε, μαζί μ' αυτά θα βγαίνουν καλές και κακές αναμνήσεις μιας άλλης εποχής.

Μαζί του έφυγαν ανεπιστρεπτί και τα παιδικά μας χρόνια, όπως εύστοχα είπε ο Σπύρος Παπαδόπουλος σ' ένα αφιέρωμα στην κρατική τηλεόραση.

Ο Σταύρος τέκνο της Θεσσαλονίκης. Θυμάμαι ήμουν 5-6 χρόνων όταν τραγουδούσα το :

"Μου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα, νάτανε το '21 νάρθει μια στιγμή..." κι ο μακαρίτης ο πατέρας μου ,ενώ μ' έκανε βόλτες, μου έδειχνε ένα χαμόσπιτο 2-3 στενά κάτω από το δικό μας σπίτι και μου 'λεγε: "Αυτός που τόγραψε αυτό το τραγούδι, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, έμενε εδώ πριν λίγα χρόνια.".

Ηταν η μεγάλη του επιτυχία που τον έκανε γνωστό. Είχε φύγει από τη γειτονιά μου ο Σταύρος, συγκινήθηκα όμως όταν τη μέρα της κηδείας του είδα "το πένθιμο χαρτί" κολλημένο στην κολώνα της ΔΕΗ της γειτονιάς μου.

Ο ίδιος όταν ρωτήθηκε τι θυμάται από τα παδικά του χρόνια είχε απαντήσει : "Θυμάμαι να είμαι φτωχός, πολύ φτωχός".

Τα τραγούδια του Σταύρου, όλα γνωστά. Σπουδαία τραγούδια, πάνω στα οποία βάσισε την καριέρα του ο Γιώργος Νταλάρας. Ηταν η εποχή που ο κόσμος είχε αρχίσει να εγκαταλείπει τα βαριά λαϊκά, είχε γίνει ήδη η στροφή στο έντεχνο τραγούδι κι ο Κουγιουμτζής κέρδισε τις καρδιές του κόσμου με τις μελωδίες του.

Πολύ αργότερα ανακάλυψα ότι ο Κουγιουμτζής δεν είχε γράψει μόνο τα τραγούδια του Νταλάρα. Ενας από τους πολύ αγαπημένους μου δίσκους έγινε :

Ο τίτλος του δίσκου "ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ" από ένα μελοποιημένο ποίημα του Τάσου Κόρφη, το ερμηνεύει εξαιρετικά ο Αντώνης Καλογιάννης:

Μικραίνει ο κόσμος

κι η θάλασσα γίνεται κήπος,

στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,

μ' ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα,

σεντόνι λευκό χειρουργείου

σκεπάζει τ' ανήσυχα χέρια.

Μα εσύ ματωμένη καρδιά μου

και πάλι μαζί σου με πας

ταξιδιώτη με πας για ναυάγιο

Στον ίδιο πάντα δίσκο υπάρχει το γνωστό ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου "Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ", το τραγουδάει ο Γιάννης Μπογδάνος :

Σ΄αυτήν εδώ τη γειτονιά

σ΄αυτά εδώ τα μέρη

ο φωτογράφος θα 'πρεπε

να ήτανε ξεφτέρι

να' ταν τεχνίτης, μερακλής κι απ΄ομορφιά να ξέρει

Σ΄αυτήν εδώ τη γειτονιά, ας ήμουν φωτογράφος

να υπηρετώ την ομορφιά με τέχνη και με πάθος

Να' ρχονται ομορφοκόριτσα και λαϊκές παρέες

να παίρνουν πόζες όμορφες, καμαρωτές κι ωραίες

για εικοσιτετράωρες και εβδομαδιαίες

Η σύζυγος του η Αιμιλία (εξαιρετική κυρία) τραγουδά ένα ωραιότατο ποίημα του Κώστα Ριτσώνη

" ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ", σε ρυθμό αμανέ

Η έκπληξη βέβαια του δίσκου είναι ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος που απαγγέλει τραγουδιστά δυό ποιήματά του , ένα απ΄τα οποία το : "ΜΠΑΤΙΡΗΜΕΝΟ ΚΟΥΡΕΙΟ"

Μπατιρημένο κουρείο

Σάββατο βράδυ χωρίς δουλιά

Μπατιρημένο κορμί

Σάββατο βράδυ χωρίς έρωτα

Ο δίσκος δεν είναι ΤΟ αριστούργημα. Είναι όμως μια αξιοπρεπής δουλιά ενός συνθέτη που πάντα ήταν συνεπής, είχε δικό του τρόπο γραφής, δεν κυνηγούσε το σουξέ κι όσο δεν το κυνηγούσε, τόσο του 'ρχονταν.

Ωραίοι οι δίσκοι του με τον Νταλάρα " ΝΑ' ΤΑΝΕ ΤΟ 21" ," ΗΛΙΟΣΚΟΠΙΟ" ," ΜΙΚΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ", "ΤΑ ΨΗΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ", " ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ", ΤΡΕΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙ", τη Χάρις Αλεξίου " ΛΑΙΚΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ", το Δημήτρη Μητροπάνο "ΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΑ ΜΑΣ" , , τον Κώστα Σμοκοβίτη " ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ " , τη Βίκυ Μοσχολιού " ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ".

Το κύκνειο άσμα του στη δισκογραφία " ΕΒΡΕΧΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ", κυκλοφόρησε το 2000, τραγουδούν η κόρη του Μαρία, ο Γιώργος Χριστοδούλου και σε 3 τραγούδια ο Γ. Νταλάρας, ο οποίος, προς τιμήν του, όλα αυτά τα χρόνια δεν ξέχασε την προσφορά του μεγάλου του δασκάλου.

Σταθερό στην προτίμησή μου εδώ και πάμπολλα χρόνια, ένα ερωτικό και λυρικότατο τραγούδι του(αν και λαϊκούρα ως προς τη μουσική !!!), με στίχο του Μανώλη Ρασούλη, το οποίο είχε γραφτεί για τον Καζαντζίδη, αλλά τελικά το είπε ο Λεωνίδας Βελλής :

Με σένα πλάι μου ανοίγουν δρόμοι,
φοβούνται οι νόμοι,
οι άνθρωποι γελούν
Με σένα πλάι μου,του κόσμου αχτίδα,
πεθαίνει η ελπίδα και τη ζωή τη ζουν.

Μα όταν βρίσκομαι μαζί σου αγκαλιά
δεν ξέρω τίποτα, δεν είμαι για κανένα.
Και όσο χάνομαι, μοιάζω με σένα,
εσύ με μένα, οι δυο με μια φωτιά.

Με σένα πλάι μου μακριά ένα αμάξι
είναι εντάξει κι ας πέφτει στο γκρεμό
με σένα πλάι μου ξανανεβαίνει,
θαύμα συμβαίνει και "γεια" στον οδηγό.

Μα όταν βρίσκομαι μαζί σου αγκαλιά
δε θέλω τίποτα, δεν είμαι για κανένα.
Και όσο χάνομαι, μοιάζω με σένα,
εσύ με μένα, οι δυο με μια φωτιά

Το καλύτερο κατά τη γνώμη μου τραγούδι του σε στίχους δικούς του είναι αυτό που ακούγεται στο σύντομο αυτό αφιέρωμα στο μεγάλο συνθέτη. "ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ", που περιλαμβάνεται στο δίσκο "ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ", όπου τραγουδούν ο Γ. Νταλάρας και ο Γιάννης Καλατζής.

JUKE-BOX

Δεν θα ήταν υπερβολικό να πω ότι ο Κουγιουμτζής μ' έμαθε να τραγουδάω. Οι μελωδίες του είναι πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου και τις ανασύρω πολλά κυριακάτικα μεσημέρια, αναπολώντας την εποχή που ο Σταύρος μέσω του ραδιοφώνου , μοναδικού μέσου ν' ακούς μουσική τότε, έφτανε στ' αυτιά μου και πλημμύριζε την ψυχή μου με τα τραγούδια του, τα κυριακάτικα μεσημέρια του παρελθόντος.

Μικραίνει ο κόσμος αείμνηστε Σταύρε Κουγιουμτζή.