VENCEREMOS

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν και με αφορμή αυτές θυμήθηκα το ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟ. Ο αναρχο-ροκάς από την Κοζάνη, περιφερόμενος στα Εξάρχεια να πουλάει τα τραγούδια του σε κασέτες , να βγάλει κανένα ψιλό για να ζήσει.

Γιουσουρούμ

Ήταν οι πόρτες μου δίχως μπαχτσέδες
και μεντεσέδες κρατάνε τη γη
γίναν οι φτέρνες μου σαν τροχαλίες
και στον κουβά τους αράζεις εσύ
αλλάζεις συχνά κάθε τόσο στολή
αλλάζεις οσμή, αλλάζεις σασί
και η ελπίδα μας έχει θαφτεί
σαν τον Ντορή μέσ' στο παχνί.

Πάγωσε η ψείρα μου και παραπαίουσα
μ' ένα τικ τακ μου ματώνει τ' αυτιά
όλα με πρόγραμμα όλα με σχέδιο
πρωτοκολλήσανε τον έρωτα
και θες να πετύχω με μια μπαταριά
χίλια φλουριά, χίλια φλουριά
για να σου χαρίσω μαντάτα καλά
να 'χεις αγάπη μου λεφτά.

Ποντικοφάρμακο για τους μεγάλους
και μουρουνόλαδο για τα παιδιά
κι έπλεξες σώβρακα για τους φαντάρους
και θυσιάστηκες πατριωτικά
σου στέλνω μύνημα μ' ένα ταμ ταμ
να μαγειρεύεις με βιτάμ
κι ήσουνα γόησα κι έκανες μπαμ
κι εγώ σε ψάχνω στο χαμάμ.

Αδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας
στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή
συνηθισμένοι ο καθένας στο ρόλο του
κι η φαντασία μας έχει χαθεί

Την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ.

Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα
και τα μεγάφωνα στη διαπασών
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν

Ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.

Ω εποχή μού θυμίζεις τον Καίσαρα
κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
κι όσο γερνώ μπουσουλώ με τα τέσσερα
τα τροχοφόρα με προσπερνούν
φεύγω να πάω να βρω στο Μπανγκόγκ
τον σύντροφό μου τον Κινκ-Κογκ
μές στο μυαλό μου βαράνε τα γκόγκ
μοιάζω με μπάλα του πινκ-πογκ

Μας εκτελούνε με σφαίρες ντούμ-ντούμ
σφαίρες ντούμ-ντούμ, σφαίρες ντούμ-ντούμ
κι εμείς ξεπουλιώμαστε στο γιουσουρούμ
ταρατατατζούμ για ένα κουστούμ.

Αφιερωμένο σ' όλους αυτούς τους φίλαρχους τύπους που θα διεκδικήσουν τη ψήφο μας στις επερχόμενες εκλογές. Δεν νομίζω να υπάρχει πιο απαίσια σκηνή από αυτήν που θα ξαναδούμε την ερχόμενη Κυριακή. Κουστουμαρισμένοι τύποι, στημένοι από τα χαράματα στις αυλές των σχολείων-εκλογικών κέντρων, να σε κυττάν έντονα και διεισδυτικά , πριν μπεις για να ψηφίσεις, στις τσέπες (μην και δεν έχεις ψηφοδέλτιο να σου δώσουν), στα μάτια (να ικετεύσουν για την ψήφο σου), να προσποιούνται ότι σε ξέρουν χρόνια και το χειρότερο, να προσπαθούν να σε πείσουν την ύστατη στιγμή ότι είναι έτοιμοι να προσφέρουν θεάρεστο έργο και να καλυτερεύσουν την απαίσια καθημερινότητα σου.

Είναι λένε οι γνωρίζοντες η αποδοτικότερη στιγμή της σταυροθηρίας (Συμβουλή προς υποψηφίους).

Αλήθεια γιατί κατεβαίνουν τόσοι πολλοί υποψήφιοι? Η φιλαρχία του Ελληνα είναι η απάντηση άραγε? Το βόλεμα κι οι κουμπαριές?

Ξεπουληθήκαμε για ένα κουστούμ, φίλε, Ασιμε.

Ωραίο τραγούδι το Γιουσουρούμ, το είπε κι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η καλύτερη όμως εκτέλεσή του είναι με το συνθέτη και τη Σωτηρία Λεονάρδου, δεύτερη φωνή.

Υμνησε και την εργασία ο Νικόλας..... Το φόρτε του άλλωστε...

Με μπαταρία

Εκπορνεύεσαι κουρέλι
στην μπορντελοκοινωνία,
ξεπουλάς και την ψυχή σου
για την υπεραφθονία,
στην καρδιά σου βάλαν φρένα,
το μυαλό σου παίρνει βύσμα
για χιλιάδες σαν εσένα
θα αρκέσει μια πρίζα.

Κι η πνευμονοκονίαση,
κι η πνευμονοκονίαση
κι αυτή θα έχει πάψει
ρομποτανθρωπομήχανση
και ξυπνοπνευματύπνωση
και χρυσωμένο χάπι.

Θα είσαι με μπαταρία
να εκτελείς εργασία
με σούπερ ενημέρωση,
τροφή και διασκέδαση
θα πλέεις σ' ευφορία.

Για κοιτάξτε με σακάτη
ένα έχω μόνο μάτι
μου ρουφήξατε το αίμα
μα ανυπόκριτο έχω βλέμμα.

Αποφασισμένος πάντα
στην προσωπικιά μου μπάντα
την ψυχή μου δεν πουλάω
και το δρόμο μου τραβάω.

Την πνευμονοκονίαση,
την πνευμονοκονίαση
εγώ τη συζητάω
ρομποτανθρωπομήχανιση
και ξυπνοπνευματύπνωση
δεν θέλω να την φάω.

Ξερνάω τη μπαταρία
δεν εκτελώ εργασία
δεν θέλω ενημέρωση,
τροφή και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία.

Το καλύτερο του τραγούδι, το λέει κι αυτό διφωνία με τη Σωτηρία Λεονάρδου, είναι το πιο ωραίο ΑΝΤΙ- τραγούδι που έχω ακούσει. Είναι πραγματικά αστείο ν' ακούς να τιμώνται για την προσφορά τους στην ειρήνη, στην προσφυγιά, στην πείνα, στη φτώχια, ο Γκίλμορ, ο Νταλάρας (γειά σου πρέσβη), ο Σων Πεν κλπ....Τα τσουτσέκια του συστήματος, οι φωνές που το ίδιο το σύστημα παράγει και επιλέγει να τα τοποθετεί δήθεν απέναντί του, για να παραμυθιάζει τα πρόβατα ότι υπάρχει αντίλογος.

Ακούστε το Νικόλα και θα καταλάβετε τι εννοώ :

ΕΓΩ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΟΥ

Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε
μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θ' αφήσω εμένα να κερνάει,
θα με χρίσω ιππότη και Τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω
σας λέω και γκουντμπάι.

Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα,
για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα.

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει,
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει.
Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει,
χιλιάδες δυό αλήθειες ο πόνος μου γεννάει.

Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ'όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου.

Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία
εσύ θα τα τινάξεις
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝ ΤΟ ΛΟΓΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΥΠΟΤΑΞΕΙΣ...

Ο Νικόλας Ασιμος δεν ήθελε -δεν μπορούσε να ανακατευτεί με τη δισκογραφία. Λέει σ' ένα τραγούδι του, "Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ" γι΄αυτό :

Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής

και να γυρίσω δίσκο

θα' ρθει όμως καιρός

που και συ θε να πειστείς

πως έτσι δεν τη βρίσκω

Τι να κάνω ήτανε γραφτό

θέλω δεν το θέλω

ό,τι τραγουδώ να το πουλώ να ζήσω.....

Τελικά βέβαια είχε πειστεί κι έβγαλε 2-3 δίσκους , μέχρι που αυτοκτόνησε και απάλλαξε τον ωραίο αυτό κόσμο, τον αγγελικά πλασμένο από την ενοχλητική παρουσία του. Αφησε πίσω του μερικά ωραία τραγούδια και τη σκιά του να πλανιέται ακόμα στα Εξάρχεια. Τρελλός, γραφικός, αναρχικός... επίθετα να θέλετε να βρούμε κι άλλα !!

Το post το αφιερώνω στο φίλο μου Ηλία, υποψήφιο δήμαρχο Αστακού Αιτωλοακαρνανίας.

Καλή επιτυχία και

Aποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω, μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω ,να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι, να ξεγελιέμαι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες ,
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψυχρά

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια,
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντούπολης του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω , μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα,
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια

Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos