TΟ XΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ
Κουβεντιάζαμε πρόσφατα εδώ γι αυτό το σπουδαίο μουσικό έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Ηχοφραφήθηκε τον Απρίλιο του 1965 στη Νέα Υόρκη και είναι από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Αποτελείται από 10 μουσικά κομμάτια, το ένα καλύτερο από τ΄άλλο. Ενα παραμύθι με 10 ενότητες που ο μεγάλος μαέστρος το διηγείται προκαλώντας όλα τα συναισθήματα. Κάθε ένα μουσικό θέμα σε μεταφέρει, σε διαφορετικό τόπο και χρόνο, αφού πρώτα σ' έχει εξουδετερώσει μεθώντας σε.
Το θέμα του έργου : Γίνεται μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη (φθινόπωρο 1963) και μέσα στην κοσμοπλημμύρα ο συνθέτης συναντά " μια γυναικούλα" , όπως γράφει ο ίδιος, που περπατάει έρημη και μόνη στο πλήθος. Την ακολουθεί με σκοπό να της μιλήσει, αλλά τη χάνει και σταματά στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου, όπου η προσοχή του πέφτει σ ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλο του ".... να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγενθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο."
Επηρεασμένος από ένα μουσικό θέμα του Βιβάλντι, έγραψε τα δέκα αυτά μουσικά αριστουργήματα, με θέμα μια γυναίκα έρημη μεσ' τη μεγάλη πόλη. " Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της....".
Σε κάθε κομμάτι ο συνθέτης γράφει κάποια λόγια, που θα ήταν οι στίχοι περίπου κάθε μουσικού κομματιού
JUKE BOX διάλεξε και παίζει τη "ΒΡΟΧΗ" :Τότες με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός.
Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές και τις δικές μου και καθενός που βρέθηκε σ΄αυτή την πόλη μοναχός. Ισαμε που ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δύο και ξεψυχάει στα πόδια μου, αφήνοντας να διαφανεί ο παλιός ήχος από ένα τσέμπαλλο, που μεσ' τη νύχτα με οδήγησε στο εσωτερικό ενός σιωπηλού σπιτιού -ενός σπιτιού που κατοικεί η μητέρα μου.
Προσωπογραφία της μητέρας μου
Η μητέρα μου είναι γλυκιά και τρυφερή και μ' αγαπάει.
Θάθελε νάχε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μ' έχει αντίκρυ και με κυττάζει.
Γνωρίζω εκείνη τη στιγμή καλά, μα δεν μπορώ, ούτε μπορεί να τηνε σταματήσει. Κι έτσι θα μείνει πάντα στη μνήμη μας, ευγενικιά και τρυφερή να καρτεράει μια δυό στιγμές που πέρασαν, μια δυό στιγμές που έζησα μοναδικά για κείνη....
Φυσικά το post το αφιερώνω στη μητέρα μου.
posted by Athanassios at 10:25 μ.μ.
21 Comments:
"When the clouds come"
Τα σύννεφα πυκνά-πυκνά μαζεύονται κι απειλούν την ισσοροπία μου σ' έναν αβέβαιο κόσμο. Ας μπορούσα να τα σταματήσω... Ας μπορούσα να διαφύγω μέσα από μια στενή λουρίδα ουρανού. Πού θα με πήγαινε και ποιόν θα συναντούσα εκεί; Όμως τα σύννεφα έχουν μαυρίσει τον ορίζοντα, την πόλη, την καρδιά μου και κάθε ελπίδα έχει χαθεί. Τα σύννεφα είναι κατάρα και απειλή. Τα σύννεφα με σκεπάζουν. Κι είναι σιωπή.
[ Μάνος ]
"The Concerto"
Βρίσκομαι σε μιαν αίθουσα συναυλιών. Παίζουν Βιβάλντι και με το πρώτο θέμα βλέπω το κάθισμα πλάι μου αδειανό. Αρχίζω να σε φτιάχνω με την φαντασία μου και να σε βλέπω πλάι μου ν'ακούς μαζί μου μουσική. 'Ομως έρχεται πάλι το πρώτο θέμα και μου δείχνει το κάθισμά σου αδειανό. Σε ξαναφτιάχνω με αγωνία και για να μή μου φύγεις πιάνω το χέρι σου και στο κρατώ μες στο δικό μου, ίσαμε που 'ρχεται ξανά το πρώτο θέμα κι αφήνει άδειο το κάθισμά σου. Χαϊδεύω τ' άδειο κάθισμα που 'ναι ζεστό από το κορμί σου, αρχίζω πάλι πλάι μου να νιώθω την αναπνοή σου, αλλά το πρώτο θέμα οριστικά, τυραννικά κι' απελπισμένα μου φανερώνει την αλήθεια. Εγώ είμαι μόνος, το κάθισμα άδειο κι εσύ δεν υπάρχεις.
"Dance with my own Shadow"
...γιατί κανείς ποτέ δεν θα γνωρίσει αν ήρθα, αν έφυγα κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους.
Μ.Χ.
Caesar,ευχαριστώ για την ιδανική συμπλήρωση του post... ωραία πράγματα...
Θείε, καμία ενόχληση... διαβίβασα
Ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε στο Νίκο Γκάτσο να του γράψει στίχους για τα μουσικά θέματα της Τζοκόντας, να τα κάνουν τραγούδια.
Ο Γκάτσος αρνήθηκε, με το επιχείρημα "μα έχεις ήδη γράψει τους στίχους!"
*
Ένας από τους κορυφαίους δίσκους όλων των εποχών! Και, μάλλον, η πιο διαχρονική "επιτυχία" του Μ.Χ.
λατρεμένος Μάνος...
υπέροχος...
ιδίως το 'Όταν έρχονται τα σύννεφα' με απογειώνει...
να'σαι καλά Αθανάσιε...
Aθανάσιε (μιά και περί Nέας Yόρκης ο λόγος): έχεις ακούσει την καινούργια εκτέλεση των Reflections, από τους Raining Pleasure, που κατά τη γνώμη μου είναι πρωτοφανής ίσως περίπτωση όπου η νέα εκδοχή είναι καλύτερη από την αρχική;
Πάνο, χωρίς αυτό να μειώνει την ομορφιά του δίσκου, έχω την εντύπωση ότι κάποια τουλάχιστον κομμάτια είναι διασκευές τραγουδιών του X. και είχαν στίχους. Tο τρίτο, π.χ. (H παρθένα της γειτονιάς μου), είναι το «Mες σ' αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή» - το τραγούδαγε η Bουγιουκλάκη, νομίζω, σε κάποια ταινία. Ξέρει κανείς να μας βεβαιώσει ποιά εκδοχή προηγείται;
Π (κεφαλαίο!)
Π (με κεφαλαίο...) η εκτέλεση μ' ενδιαφέρει ιδιαίτερα δεν την έχω ακούσει... οι Αντικατοπτρισμοί, για μένα, ερμηνεύθηκαν καλύτερα από την Αλίκη Καγιαλόγλου...
Οσο αφορά τις εκτελέσεις που αναφέρεις για τα θέματα της Τζοκόντα, η έμπνευση είναι από τον Βιβάλντι... οχι βέβαια από το θέμα της ταινίας " Μανταλένα"...
Ααα.. η γυναίκα με τα μαύρα!!!
α- εύγε, athanassios!
β- εύγε, caesar!
γ- Πάνο, προσυπογράφω! (τελικά, μόνο για την Αγια Τριάδα της ελληνικής ποίησης δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ:)
ΜΑΓΕΙΑ!
Σε γνώρισα από σχόλιο στου ρόκερ κι ήρθα να δω ποιος είσαι. Κι έπεσα πάνω σε έναν από τους 10 πιο αγαπημένους μου δίσκους!!!
Την καλημέρα μου. Κάτι μου λέει πως θα περνώ συχνά από δω...
Aθανάσιε, τα ονειρικά σχόλια με τα οποία ντύνει την ιδέα του δίσκου ο Xατζιδάκις δεν είναι απαραίτητο να ανταποκρίνονται στην πραγματική προϊστορία του. Nα, η Mανταλένα γυρίστηκε πέντε χρόνια πριν απ' την Tζοκόντα.
Ως σημαντικότερο δίσκο του X., πάντως, θα προσέθετα τον Mεγάλο Eρωτικό.
(Tο «κεφαλαίο» ήταν αστείο προς τον Πάνο, λόγω μιάς πρόσφατης επιπλοκής στην Kαλύβα.)
rockerblogger: Aν μου επιτρέπεται η περιέργεια, ποια να είναι άραγε η αγία τριάδα; Mπορώ να φανταστώ διάφορα ονόματα, αλλά συμφωνία σε τρία μου φαίνεται πραγματικά απίθανη!
Η ερμηνεία της Καγιαλόγλου είναι για μένα η ιδανική- έτσι κι αλλιώς μού αρέσει φοβερά:)
Για τον δίσκο τι να πω, απλά όνειρο.
Ξάδελφε Ροκά, ευχαριστώ... όσο για την Αγία Τριάδα, συμφωνώ με τον Π, δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ!!!
Π, μπορεί κάποιο θέμα της ταινίας Μανταλένα να είχε την ίδια μουσική βάση, αυτό δεν αναιρεί αυτό που λέει ο Χατζιδάκις ότι την επμνεύστηκε από ένα μουσικό θέμα του Βιβάλντι.Απ΄όπου κι αν είναι πάντως είναι μαγικό, αυτό είναι η ουσία. Θα συμφωνήσω και για τον Μεγάλο Ερωτικό μαζί σου. Θεωρώ είναι από τα σημαντικότερα μουσικά έργα.
Vromios καλώς όρισες και να περνάς να τα λέμε.Θα περάσω κι εγώ να συζητήσουμε για "φρουταρούδες" χαχαχα
Γιώργο, η απογείωση με το Χατζιδάκι είναι κοινός τόπο. Το δυστύχημα είναι ότι μετά από τόσα χρόνια δεν έχει βρεθεί αντάξιός του.
Ντόλλυ και Citronella,τα κορίτσια που ομορφαίνουν με την παρουσία τους το juke-box, χαίρομαι που σας άρεσε.
Ωραια φαμπρικα τα ξαδερφια.Ενα ροκαδικο ο ενας,ενα ελληναδικο ο αλλος απο διπλα,θα μας φανε οι δρομοι.
ΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑ
Kairos, και που να γνωρίσεις τον Θείο μας τον Ισίδωρο!!!
Π, για την Αγια Τριάδα της ελληνικής ποίησης όλοι συμφωνούμε ότι διαφωνούμε ως προς το ποιον θα βάλει ο καθένας μέσα. Αλλά, ο Πάνος αφήνει έξω τον Σολωμό..
Ενα βράδυ τσακωνόμασταν on line στην Καλύβα του μέχρι το πρωί. Μάταια. ΑΚΚ (Αγύριστο Καλαματιανό Κεφάλι:)
"Ντόλλυ και Citronella,τα κορίτσια που ομορφαίνουν με την παρουσία τους το juke-box, χαίρομαι που σας άρεσε"
Αθανασιε, δεν πας καλα μου φαινεται, οχι και κοριτσι η Ντολη 46 χρονονε, οταν η θεια σας εχει σχεδον τα μισα της χρονια!
Δια την Citronella δεν γνωριζω αλλα, γιατι κατι μου λεει μεσα μου οτι προκειται περι της Μαριελε Μαστροκαλος;
Για ενημερωσε και τον ξαδελφο σου τον Ιχνιλατη επ΄αυτου!
ΥΓ 1
Τωρα που απεχω απο το διαδυχτιο λογω ανηλημενων ερωτικων υποχρεωσεων, βλεπω οτι εχουνε βγει ολα τα εθνικια παγανια και κανουνε παρτυ. Θα γαμησω λιγο ακομα τη θεια σας και ...ερχομαι, πες τους να με περιμενουνε, να μη φυγουνε, τα θελω!
ΥΓ 2
Εκεινος ο καλογερος, που ειχε σκασει μυτη στην καλυβα(πως τονε λεγανε;)· Κι αυτονε τονε θελω!
ΥΓ 3
Τι τα επιασε ολα τα ξαδελφια σου (Πανος, Ιχνιλατης, μεχρι και η Ντολη) και βαλανε ηλεκτρονικες ταυτοτητες στα σχολια;
Δεν μπορω να μπω.
Ωραιος ο Μανος!!!
Καλώς τον πιπινοφάγο και αδηφάγο Θείο.
Είναι κορίτσια στην ψυχή θείε.... αυτό αρκεί στο juke-box...
Δεν ξέρω αν η citronella ταυτίζεται με το ερωτικό σου απωθημένο τη Μαριέλε. Δεν έχεις παρά να την επισκεφτείς και να τη ρωτήσεις (το λινκ το βρίσκεις στο sidebar μου).
Λες να σε ζηλεύουνε και σ' αποκλείσανε από τα σχόλια? ξέρω εγώ τι φτιάχνουν αυτοί εκεί? ας απαντήσουν οι ίδιοι. Πάντως ο Πορφύριος θέλει "γούστα".... πολυαναμενόμενη η συνάντησή σας στην καλύβα.
Η θεία ακούει Μάνο ή σ' έχει φλομώσει στο Γονίδη?
Οχι, ενταξυ, η θεια ακουει Μανο αλλα ακουει κι ενα σορω ...ποιοτικους (Λαυρεντη Μαχαιριτσοδιανελο, Κατσιμηχαλους κλπ) και μου σπαει τ΄αρχιδια!
Εμενα ορε Θαναση μου αρεσει παρα πολυ η Καγιαλογλου, πολυ τη γουσταρω τη γυναικα καθοτι εκτος απο σπουδαια φωνη, δεν τυγχανει και σούργελο. Ασε δε που εχει παντρεφτει και τον Νικο Χουλιαρα- τον ξερεις;
Η Καγιαλόγλου μ' αρέσει και μένα πολύ. Σπουδαία φωνή κι όχι μόνο στα τραγούδια του Χατζιδάκη.
Το Ν. Χουλιάρα τον θυμάμαι από το Γ΄ πρόγραμμα του Χατζιδάκη. Εχω και μια κασέτα με ένα δίσκο που ΄χε βγάλει τότε, αλλά δεν θυμάμαι τον τίτλο. Πρέπει να την ξεθάψω.... ο Λούσιας έτσι?
Με του πουλιου το φρου
και φρα και φρου
πεταει κι η καρδια μου
μα εσυ εισαι εγερας που περνας
και φευγεις μακρυα μου.
Αϊ μικρη μου κι ακαρδη
λιωνω σαν τη ζαχαρη.....
(Νικος Χουλιαράς, απο τους κλασικους και αφανεις του νεου κυματος, επισης ζωγραφος και συγραφεας)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home