ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Χειμωνιάτικο Σαββατόβραδο, θα βγαίναμε πρώτη φορά μαζί. Πέρασα να την πάρω με τ’ αυτοκίνητο, μπήκε μέσα χαμογελαστή, βαμμένη, σινιαρισμένη, έδειχνε σε μεγάλα κέφια. Ξεκινήσαμε να πάμε για φαγητό και μετά θα βλέπαμε…
Πλάσμα : Εχεις κανένα cd να βάλουμε, στη μούγγα θα τη βγάλουμε μέχρι εκεί?
Juke-box: Ενα έχω μόνο, με 300 τραγούδια, για όλα τα γούστα, πας Αθήνα και γυρνάς μ’ αυτό…. Τι τραγούδια σ’ αρέσουν?
Πλάσμα : Τα ερωτικά τραγούδια βέβαια.
Juke-box: Πώς το ορίζεις δηλαδή το ερωτικό τραγούδι?
Πλάσμα : Αυτά που έχουν απαλή, μελωδική μουσική, μιλάνε για αγάπη, φεγγάρια, ειδυλλιακά μέρη….. άντε βάλε κανένα ν’ ακούσουμε……
Juke-box : Αμέσως, κάτσε να το βρω…Ακου λοιπόν ένα απόλυτα ερωτικό άσμα:
(Ακούγεται το «Χάρε σαν έρθεις...» των Γιώργου Χατζηνάσιου-Γ. Κανελλόπουλου από το δίσκο
« ΔΙΑΔΡΟΜΗ» με το Μανώλη Μητσιά).
Πλάσμα : Μα είσαι με τα καλά σου? Ερωτικό τραγούδι είναι αυτό που μιλάει για Χάρους?
Juke-box : Πρόσεξε τους στίχους, μην κολλάς στις λέξεις. Δες τι ωραία περιγραφή κάνει ο στιχουργός σε μια ερωτική βραδιά που ονειρεύεται. Αλλωστε ο θάνατος κι ο έρωτας συνυπάρχουν στην ελληνική ποίηση από αρχαιοτάτων χρόνων και ίσως η συνύπαρξη τους αυτή να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Δες κουβέντα που 'χει στήσει με το Χάρο, πώς τον προσωποποιεί. Ακου λοιπόν προσεκτικά :
Χάρε σαν έρθεις να με βρεις την ώρα που κοιμάμαι
κι αν θα με δεις στον ύπνο μου με κείνη να μιλώ
και αν με δεις στο πλάι της ευτυχισμένος να ‘μαι
τα διψασμένα χείλη της αν τύχει και φιλώ
Άσε με χάρε ξαναπέρνα το πρωί
Αυτή την ώρα την προσμένω μια ζωή
Αν όμως δεις το χέρι της να σφίγγει κάποιο άλλο
και μέσα σε μια κάμαρη για αγαπη να μιλούν
κι αν δεις μεσ’ την καρδούλα μου παράπονο μεγάλο
κι απ΄τα θολά τα μάτια μου τα δάκρυα να κυλούν
Πάρε με Χάρε μη προσμένεις το πρωί
δεν είναι ωραία, ούτε στο όνειρο η ζωή
Πλάσμα : Με ρίχνει, δεν μου άρεσε, θέλω πιο απλά πράγματα, χαρούμενα…
Juke-box : Καλά, όταν θα γυρνάμε θα επανορθώσω, κατέβα τώρα φτάσαμε…
Juke-box: Ο δίσκος ΔΙΑΔΡΟΜΗ πρωτοκυκλοφόρησε το 1973 και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις μεγαλύτερες ίσως επιτυχίες του Γιώργου Χατζηνάσιου, όπως «ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΙΩΡΓΟ» σε στίχους του Γ. Κανελλόπουλου, με τον Μανώλη Μητσιά, «ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ» σε στίχους Τάσου Οικονόμου με το Μανώλη Μητσιά, « ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΟΛΥ» , σε στίχους Γ. Κανελλόπουλου, με τη Δήμητρα Γαλάνη, « ΗΛΙΕ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ», σε στίχους του Ντίνου Δημόπουλου με τη Δήμητρα Γαλάνη, « ΝΑΧΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ», σε στίχους Γ. Κανελλόπουλου, με τον Σταμάτη Κόκοτα, « ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ» σε στίχους Γ. Κανελλόπουλου, με τον Σταμάτη Κόκοτα κλπ.
posted by Athanassios at 9:35 μ.μ.
18 Comments:
Και μετα απ΄ολα αυτα που πηγατε για φαγητο, σε κανενα Ντερλικατέσεν?
Ακου Θαναση, ειναι λαθος της γκομενας να της κανεις κουβεντα για νεκροφιλια απο την πρωτη μερα.
στην αρχη εισαι προσεχτικος και ευγενης μεχρι να δεις τι κλιση εχει και ποσες μοιρες γερνει.
Μετα αχιζεις να της μιλας για τον παπου σου τον μακαριτη που ητουνε μεγαλος μπιχτης και περνας εξω απο κανενα νεκροταφειο και κανεις οτι σου χαλασε το αμαξι.
Οι γκομενες θελουνε ρέγουλα και συ ανηψιε εισαι βουρ στον πατσα.
Αγαπητέ Αθανάσιε,
θαρρώ ότι στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ είναι και ο
"Ο Δημητράκης" το "Όσο υπάρχουνε αγάπες" το "Βρέξε Θεέ μου", "Τι καλά", όπως και το "Μοιάζω μ' αστείο" που το ερμηνεύει η Δήμητρα Γαλάνη:
"Μοιάζω μ' αστείο που δεν γέλασε κανείς
σαν μια κουβέντα που δεν ήθελε η παρέα
σε περιμένω όμως χρόνια να φανείς
αγάπη μού είπαν πως θα είσαι η πιο ωραία
Κι όταν κάνει συννεφιά
πού να βρεις το κέφι
νά'χεις τον πόνο συντροφιά
την πίκρα να σου γνέφει
Μοιάζω μ' αστείο
που δε γέλασε κανείς"
ΥΓ: το (πλάσμα)μου θυμίζει τηλεόραση :)) ενώ ο θείος σου ο Ισ. κρατάει την κλασσική ορολογία !
χαχαχαχα....... την επομένη φορά θα ακολουθήσω τη συνταγή σου Θείε... Πού να σου πω κιόλας οτι στην επιστροφή της έβαλα " του θάνατου παράγγειλα του Χάρου παραγγέλνω, ανάθεμά σε Χάροντα και μια κατάρα στέλνω...."... εξαφανίστηκε....
Caesar, σωστός όλα αυτά είναι στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ (γι΄αυτό σ' έχω χρίσει επίσημο συνεργάτη μου), το Δημητράκη και το Τι καλά που θάτανε τα λέει ο Θέμης Ανδρεάδης.
Το πλάσμα όντως θυμίζει τηλεόραση, δεν μπορεί να δεχτεί ότι κι ένα ζεϊμπέκικο μπορεί να είναι ερωτικό τραγούδι κι ας μιλάει και για Χάρους...
ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ
Συγνώμη ξάδερφε αλλά πως να γράψω το σοβαρό μου σχόλιο μετά τις άκρως ενδιαφέρουσες συμβουλές του Θείου μας;;;!!!
Ρε Θείε, σου βγαίνουν έτσι αυθόρμητα αυτά τα σχόλια;;;!!!
Μα το θεό δεν έχω συναντήσει άνθρωπο με τέτοια φαντασία και τέτοιο χιούμορ!!!
Εν πάση περιπτώσει, εύγε ξάδερφε για τις απόψεις σου περι αληθινού ερωτικού τραγουδιού. Εγώ τέτοια θα έβαζα στην γκόμενα κι άμα δεν της άρεσε θα την κατέβαζα να πάει με ταξί! (ή θα την άφηνα έξω από καποιο νεκροταφείο:)
ΥΓ
Εντάξει, το βράδυ φάγατε μαζί αλλά δεν μας είπες το σημαντικότερο : πρωινό φάγατε μαζί;)
Ξάδελφε rockerblogger, ο θείος μ' έκανε και γέλασα απόψε.... είναι άπαιχτος////
Οσο για το αν έφαγα πρωινό, μετά το τραγούδι που έβαλα στην επιστροφή, μάλλον απίθανο θα ήταν!!! Αυτό ξάδελφε ονομάζεται " αισθητική διάσταση" και δεν πάει μόνο στα άσματα....
Έχει δίκιο ο θείος βρε Αθανάση - τι τον θέλεις το Χάρο με το καλημέρα;
(μάλλον: με το καλησπέρα)
*
Το άσμα είναι κορυφαίο, βέβαια - και ομολογώ πως δεν το ήξερα ή, πιο σωστά, δεν του είχα δώσει σημασία
(εκείνα τα χρόνια ήμουνα ...ροκάς),
...αλλά, όταν μου το έστηλες με μέηλ (μετά τα μπακαλιαράκια) μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ενθουσιάστηκε η σύζυγος!
Όχι μόνο το ήξερε - το παραήξερε!
*
Για τον Μ.Ρ., ισχύει!
σωστός ο θείος...
να'σαι καλά αθανάσιε...
καληνύχτα...
Αγαπητε ανηψιε Ιχνιλατη δεν τα σκεφτομαι αυθορμητα, τοχουμε πει αυτο, αποσυρομαι στη Ντατσια μου και τα σκεφτομαι. Ειναι προιον σκληρης πνευματικης εργασιας και συνεχους προσπαθειας, περαν των μακροχρονιων εγκυκλειων σπουδων μου σε σχολη ετοιμολογιας στην Ελβετια.
Με του ξαδελφου σου του Πανου την καλυβα τα καταφερα και πηγα, με το δικο σου μπλογκ ειναι αδυνατο οσο και αν προσπαθησα, μεχρι και ομαδα αιματος μου ζηταει να συμπληρωσω για να μπω, ουτε η ΣΕΓΚΕΝ δεν τα κανει αυτα.
Ελβετοθρεμμένε θείε πήρες το email μου ή αλλού τόστειλα?
Έχει δίκιο ο θείος σας. Άλλη φορά να ξεκινάτε με κάτι πιο soft. "Ένα όμορφο αμάξι, με δυό άλογα" ας πούμε. Έχει έναν ρομαντισμό όσο σκέφτεται η κορασίδα τον καλπασμό της άμαξας κι αν είναι και ξανθιά .. θα αργήσει να συλλάβει το νόημα στον επόμενο στίχο :)
Θαναση,
το πηρα το μεηλ και προσπαθησα να σκεφτω κατι να γραψω αλλα φαινεται οτι εχω παθει καταθληψη και εχω χασει την εμπνευση μου μετα το χωρισμο μου με τη θεια σας.
Μετα με δακρυα στα ματια καθησα και προσπαθησα να γραψω τους λογους που μας οδηγησαν στο χωρισμο αλλα συνειδητοποιησα οτι γραφω μαλακιες τις οποιες θετω στην κριση σου.
Ειναι ενας μεστος, λιτος κι απεριτος λογος
...................................
"Τραβηχτηκα και βγηκα χωρις ν΄αναψω το φως.
Σηκωθηκα και πηγα στην τουαλετα.
Από την εντονη οσμη που με συνοδευε κατάλαβα τι ειχε συμβει.
Επανηλημενα στο παρελθον κατά την διαρκεια της καριερας μου σαν σκατοσμπρώχτης μου ειχαν συμβει αντιστοιχα περιστατικα.
Παντα ελπιζεις ότι η συντροφος σου θα εχει παρει όλα τα προληπτικα μετρα για να μην συμβει αλλα είναι αληθεια ότι οσους μηνες τωρα μοιραζομασταν την χαρα του ερωτα αρνιοταν πεισματικα να με αφησει να το κανουμε απο πισω.
Όπως είναι γνωστο και από την περιπτωση του προπατορικου αμαρτηματος η απαγορευση ανεβαζει τη λιμπιντο και εκτινασει τις αξιες στην αγορα της ηδονης.
Επεμενα με κάθε δυνατο τροπο ως που στο τελος εκαμθη.
Μπηκα στη μπανιερα και ορθιος ανοιξα το νερο
Αρχισα να πλενω το μοριο μου, κοματια καψε-κιτρινου υλικου αποσποντουσαν από αυτό και από την γυρω τρυχοφυη περιοχη πεφτοντας στη μπανιερα , μετα διαγραφοντας δινες γυρω από την τρυπα της αποχετευσης επερναν το δρομο του ταξειδιου για την ψυταλεια.
Αναμεσα τους διεκρινα ένα κοκκινο αντικειμενο σαν πεταλο τριανταφυλλου.
Προφτασα να το αρπαξω πριν εξαφανιστει στην τρυπα της μπανιερας και το ακουμπησα σε μια ακρη, θα εξεταζα τι ακριβως ηταν όταν θα φοραγα τα γιαλια μου.
Επειδη απ, όταν πηγαινα σχολειο, στο μαθημα της φυσικης δεν μπορουσα να καταλαβω τη διαφορα αναμεσα στο μοριο και το ατομο, οι ενοιες αυτές για μενα παρεμειναν ταυτοσημες, γιαυτο προκειμενου να μην κανω κανενα λαθος, εκτος από το μοριο μου πλυθηκα ολοκληρος και γυρισα αμεριμνος διπλα της.
-Μωρο μου εφαγες γεμιστα?
Η ερωτηση μου περιειχε περισοτερη σιγουρια από την παγκοσμια γενικη συνελευση των απαντησεων.
Ξαφνιαστικε.
― Που το ξερεις?
Της εδειξα ένα κοματι από φλουδα ντοματας που κρατουσα στις ακρες των δακτυλων μου. Εγινε πιο κοκκινη κι από την ντοματα πριν της βγαλουνε τα αντερα και της χωσουνε μεσα της ένα σωρο ρυζια και αλλα σκατολοϊδια.
Εκρυψε το προσωπο της μεσα στις παλαμες της χωνωντας το κεφαλι της κατω από τα μαξιλαρια γεματη ντροπη.
Είναι αληθεια ότι από την εποχη ακομα που υπηρετουσα στο ενδοξο Πολεμικο Ναυτικο ολοι οι ναυτες στο καραβι ειχαν πολύ μεγαλη εκτιμηση στο χιουμορ μου και στο πνευμα μου γενικοτερα και ειδικοτερα όταν οι συζητησεις στην πρυμη αφορουσαν ερωτικες υποθεσεις.
Προσπαθησα να καταλαβω τι δεν πηγε καλα σε ότι αφορα τα λεγομενα μου, σ΄αυτή την περιπτωση, χωρις να καταληξω σε καποιο συμπερασμα.
Βρεθηκα σε μεγαλυτερη αμηχανια από αυτή που βρισκεται ενας μοτοσυκλετιστης που μολις ανακαλυψε ότι τουκλεψαν την μηχανη.
Ξαπλωσα διπλα της και την αγκαλιασα χαϊδευοντας της τα μαλια στην προσπαθεια μου να ελαφρινω την κατασταση
― Ελα τωρα μην κανεις ετσι, συμβαινουν αυτά. Η φωνη μου παλοταν από κατανοηση και τρυφεροτητα, την τραβηξα πανω μου. Η θεωρια μου ηταν ότι αν ενοιωθε την ζεστασια και την σιγουρια της αγκαλιας μου θα αισθανοταν καλυτερα, κατι που θα την βοηθουσε να χαλαρωσει.
Αυτή οστοσο, κοντρα στο δικο μου θεωρητικο μοντελο σκεψης, φαινοταν να αντιμετοπιζει εντελως πρακτικα την κατασταση επιμεννοντας να παραμενει ξαπλωμενη πρυνηδον στην ακρη του κρεβατιου και ν΄αντιστεκεται στο τραβηγμα μου. Ειχε γατζωθει τωρα με το ένα της χερι από την τραβερσα του κρεβατιου και αντιστεκοταν με ολη της τη δυναμη.
Σιγουρος για την ορθοτητα της θεωριας μου εξακολουθησα να της χαϊδευω απαλα τα μαλια και εντελως ξαφνικα, βαζοντας ολη μου τη δυναμη την τραβηξα αποτομα πανω μου.
Ο αιφνηδιασμος ηταν τελειος, το τιναγμα ηταν αποτομο, το χερι της ξεγατζωθηκε από την τραβερσα, το σωμα της διεγραψε μια τροχια περνωντας πανω από το δικο μου σωμα και βρεθηκε στην άλλη πλευρα του κρεβατιου.
Όλα συνεβησαν ακαριαια τοσο που δεν προλαβα να την συγκρατησω και με την φορα που ειχε παρει επεσε στο κενο αναμεσα από το κρεβατι και τον τοιχο και ξαπλωθηκε φαρδια πλατια στο πατωμα.
Γεματος ανησυχια από την απροοπτη εξελιξη, αναπηδησα σαν αιλουρος στο κρεβατι και προσγειωθηκα πανω της αλλα επειδη ο χωρος αναμεσα στο κρεβατι και τον τοιχο ηταν στενος και ειχε καταληφθει από το σωμα της, με την φορα που ειχα παρει δεν μπορεσα να αποφυγω να πατησω επανω της.
Η αριστερη μου πατουσα προσγειωθηκε με ολο το βαρος του σωματος μου, πανω στη μαλακη επιφανεια της κοιλιας της, ενώ ταυτοχρονως χανοντας την ισοροπια μου βρεθηκα ξαπλωμενος πανω της.
Το κεφαλι μου χτυπησε με παταγο στο κομοδινο και το φρυδι μου ανοιξε σαν τριανταφυλλο του Μαη.
Αισθανομουν τον κοσμο να χανεται νοιωθωντας σα ναχω τρακαρει με τυροπιτα.
Βρεθηκαμε να πλεουμε σε μια θαλασσα από αιματα.
-Εισαι πολύ μεγαλος μαλακας αδελφουλη, ειπε, μουγκριζοντας μεσα από τα δοντια της.
- Μωρο μου συγνωμη.
-Εισαι παρα πολυ μεγαλος μαλακας.
Σηκωθηκε διπλωμενη στα δυο και πηρε το δρομο για την τουαλετα, σηκωθηκα μες τα αιματα και διπλωμενος στα δυο από τον πονο την ακολουθησα παραπατωντας ζαλισμενος. Μουκλεισε με δυναμη την πορτα στα μουτρα εμποδιζοντας με να μπω, εσπρωξα με δυναμη και την ειδα να κοιταζεται στον καθρεφτη.
Διεκρινε τη φλουδα από τη ντοματα κολημενη στα μαλια της, θλιβερο απομειναρι από το το προηγουμενο χαδι μου πριν το ατυχημα όταν προσπαθουσα να την ηρεμησω και αρχισε να τσιριζει τιναζοντας υστερικα με τα χερια της τα μαλια της.
Σ΄ένα από τα αποτομα τιναγματα φλουδα εκτιναχθηκε στον αερα και διαγραφοντας μια καμπυλη τροχια προσγειωθηκε πανω στο γυμνο στηθος της.
Φορεσε όπως όπως τα ρουχα της στο χωλ, ανοιξε την πορτα και βγηκε σαν τρελη στον δρομο.
Προσπαθησα, αλλα σταθηκε αδυνατο να την συγκρατησω...............................................................................................
Πάνο και Γιώργο χαιρετώ...
Οιστρε, αν περιμένουμε να πέσουμε σε ξανθιά να μην καταλάβει τη δεύτερη στροφή ...(να φου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω !!!)... πάλι νεκρόφιλους θα μας πουν, δεν την πηδάμε!!
Ρε θείε, τι τα θέλεις αυτά τα " σάλτα μορτάλε " ??? Μ' αρέσει όμως που σε πόνεσε ο χωρισμός... σωματικά και ψυχικά!!
Με παρόμοιο θέμα έχει κι ένα ο Πουλόπουλος Αθανάσσιε..
Το οποίο δεν μού το αφιέρωσαν σε βόλτα, ήμασταν με το αμάξι σε κάτι κακοτράχαλους γκρεμούς, ο δρόμος παγωμένος, καταχνιά, λέω "κάτσε να βάλω λίγη μουσική να ανέβουμε".
Ε και πέτυχα αυτό;ΡΡ
Μετά την περιγραφή της μεθόδου του Θείου για το πως καταλαβαίνουμε τι έχει φάει η γκόμενα, ξέχασα το σχόλιο που ήθελα που ήθελα να γράψω.
Αφιερωμενο σε οσους ..."δεν θυμουνται τι εφαγαν χθες".
Citronella,ελπίζω βέβαια του συνοδού να του άρεσε, ή σε έριξε στο γκρεμό?
Ντόλυ, ο θείος θέλει κατανόηση και συμπόνια...
Ερωτικοτατο και στο ιδιο μηκος κυματος και αυτο του αγαπημενου σου (υποθετω) Μανωλη Ρασουλη "Του χαρου το παραπονο"
Μετα τιμης,
Πυγμαλιων
Δημοσίευση σχολίου
<< Home