KATAXNIA

Επέτειος εθνική αύριο και θυμήθηκα ένα δίσκο σε μουσική του Χρήστου Λεοντή, με τίτλο " ΚΑΤΑΧΝΙΑ". Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1964, σε στίχους του Κώστα Βίρβου, απαγγελία των κειμένων που επιμελήθηκε ο Νικηφόρος Βρεττάκος από τον ηθοποιό Δημήτρη Μυράτ και τραγουδούν ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα και η Χορωδία Κορίνθου.
Επειδή δεν είμαι καλός στα επετειακά κι αλλεργικός "τα μάλα" στα εθνικοπατριωτικά, σκέφτηκα να γράψω μια αληθινή ιστορία.
Ο δίσκος ήταν άγνωστος και δεν ακούγονταν βέβαια ποτέ σε επετείους ή σχολικές γιορτές, ως έργο "κομμουνιστών" υποθέτω.
Το 1993 μια φίλη φιλόλογος μου λέει : " επιμελούμαι τη γιορτή της 28ης, έχεις καμιά μουσική,τα παιδιά διαμαρτύρονται ότι τους έχουμε φλομώσει στη Βέμπω" . Κάθομαι και της γράφω λοιπόν μια κασέτα και μεταξύ άλλων τρία τραγούδια από την Καταχνιά. Είχα διαλέξει το " ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΣΕΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ", με τον Καζαντζίδη (φοβερή ερμηνεία) :

Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια
τον ήλιο π΄ανατέλει να χαρώ
κι αν κάνετε τα στήθια μου κομμάτια
εσείς πεθαίνετε κι όχι εγώ

Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια
δεν σκιάζομαι τα βόλια τα σκληρά
πηγαίνω στα ουράνια παλάτια
να στείλω στους ανθρώπους τη χαρά.

Η μουσική εισαγωγή του τραγουδιού είναι με μπουζούκια κι ιδιαίτερα ζωηρά. Ο Στέλιος το τραγουδάει λιτά κι απέριττα, με εξαιρετικές κορώνες.
Δεύτερο τραγούδι λοιπόν , "ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ" με τη Μαρινέλλα, φρέσκια τότε, σπουδαία επίσης ερμηνεία:

Στο μπλόκο τον αρπάξανε
σαν σκύλο τον πετάξανε
μια νύχτα στο Χαϊδάρι
η αγκαλιά μου άδειασε
και η καρδιά μου βράδιασε
γλυκό μου παλληκάρι

Πες μου και συ του δειλινού καμπάνα
γιατι, γιατί, γιατί να γίνω μάνα

Το σπίτι μου βουβάθηκε κι
ο κήπος μου μαράθηκε
μου κόψαν το βλαστό μου
πριν δω τέτοιο μαρτύριο
ας ήταν δηλητήριο
το γάλα στο μαστό μου

Η κασέτα τελείωνε με τον "ΞΥΛΙΝΟ ΣΤΑΥΡΟ" ζεϊμπέκικο, σε μοναδική ερμηνεία του Στέλιου. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι από τις καλύτερες ερμηνείες του στο έντεχνο τραγούδι, όπου έχει μικρή παρουσία και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου.

Ενας ξύλινος σταυρός
στ' αγριολούλουδα στημένος
ειν' ο γιός του καθενός
που δεν στέργει σκλαβωμένος

Κι όταν ο αγέρας κλαίει
και στενάζει ο σταυρός
μια φωνή ουράνια λέει
προχωρείτε πάντα εμπρός

Ενας ξύλινος σταυρός
με καντήλι το φεγγάρι
είναι φάρος φωτεινός
και σου πρέπει παλληκάρι



Με ρωταέι λοιπόν η φίλη ποιά τραγούδια έβαλες, της λέω το ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ του Ελύτη, κλπ, καθώς και τρία τραγούδια από την ΚΑΤΑΧΝΙΑ. Δεν τον ήξερε το δίσκο, δεν της έδωσα κι εγώ περισσότερες πληροφορίες, έχω εμπιστοσύνη μου λέει, πάει την άλλη μέρα και την παίζει στην τάξη (νομίζω Α' Λυκείου).
Το απόγευμα της ίδιας μέρας έρχεται έξαλλη και μου λέει : "Είσαι με τα καλά σου? Που τα βρήκες αυτά τα τραγούδια? Μ' εξέθεσες στο διευθυντή, Ξέρεις τι έγινε στην τάξη?"
Τα παιδιά με το που άκουσαν τα μπουζούκια στο πρώτο τραγούδι άρχισαν να χτυπάνε παλαμάκια και να φωνάζουν "Γειά σου Στελλάρα", στο τραγούδι της Μαρινέλλας θέλανε να σηκωθούν να χορέψουν χασαποσέρβικο και τα καθήλωσα με το ζόρι, όμως στον Ξύλινο Σταυρό δυό σηκώθηκαν και έριχναν ζεϊμπεκιές μεσ' την τάξη κι οι άλλοι βαρούσαν παλαμάκια !!!"
Περιττό βέβαια να πω ότι για "τιμωρία" μου τo δίσκο τον έγραψα σε κασέτες για το διευθυντή και τους υπόλοιπους καθηγητές του συλλόγου.

* JUKE-BOX : Η Καταχνιά, όπως είπα είναι επετειακό έργο και ως τέτοιο πρέπει να κριθεί. Μουσικά ο Λεοντής είναι στα πρώτα του βήματα (νομζω είναι ο δεύτερος ή τρίτος δίσκος του), σαφώς επηρεασμένος από το λαϊκό τραγούδι της εποχής, αλλά με προσωπικά του στοιχεία, που αργότερα θα αναδείξει και θα συμπεριληφθεί ψηλά στη λίστα των έντεχνων συνθετών.
Ξεχωρίζουν οι λαϊκοί στίχοι του Κώστα Βίρβου, σε πολλά τραγούδια. Ο Βίρβος συμμετείχε στην Αντίσταση, γράφει βιωματικά και αναπαριστά τέλεια και με απλά λόγια το κλίμα όλης της ταραγμένης εκείνης περιόδου, κατοχής, αντίστασης και απελευθέρωσης.
Για τις ερμηνείες τα είπα πιο πάνω. Το ζεύγος τότε και στη ζωή, Καζαντζίδης-Μαρινέλλα στα πολύ πάνω του. Εξαιρετικός και ο Μυράτ στις απαγγελίες των κειμένων, ωραίο και το χαρακτικό του Σπύρου Βασιλείου στο εξώφυλλο του δίσκου, που το βλέπετε στη δεύτερη φωτογραφία. Το cd, απ΄όπου οι φωτογραφίες, είναι επανέκδοση του 2001 από τη σειρά " Οι 100 Μεγάλες Ηχογραφήσεις του Αιώνα " της ΜΙΝΟΣ . Δυστυχώς ο πρωτοεκδοθείς δίσκος δεν σώζεται πλέον στη δισκοθήκη μου.