ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ

Οταν πρωτάκουσα τον τελευταίο δίσκο των Χαίνηδων, "Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ & ΤΟ ΔΡΑΚΟΔΟΝΤΙ ", μ' ενυπωσίασε μια μπαλλάντα με τίτλο "Συνταγές μαγειρικής". Ηταν ένα τραγούδι που δεν περίμενα βέβαια ότι θα ήταν σύνθεση των Χαίνηδων, οι οποίοι έχουν πιο παραδοσιακό ήχο.

Σκέφτηκα βέβαια με αφορμή αυτό, μια και το άκουσα πρόσφατα στο μαγαζί, να κάνω ένα διαδικτυακό τραπέζι στους φίλους του juke-box, τους τακτικότερους εμφανείς επισκέπτες του, από τότε που άρχισε να παίζει.

Κυριακή μεσημέρι λοιπόν κι άρχισαν να φτάνουν ένας-ένας. Ο Πάνος (προσωπικός, εκλεκτός φίλος και διαδικτυακός συνοδοιπόρος), μετά συζύγου βέβαια (δεν υπάρχουν εκπλήξεις εδώ !!), ο επίσης προσωπικός φίλος Σχολιαστής, ο διαδικτυακός φίλος και εξάδελφος Ιχνηλάτης (μετά συζύγου κι αυτός (?), η διαδικτυακή φίλη Ντόλλυ (κομψότατη, χαμογελαστή και στις ομορφιές της, όπως πάντα) και τελευταίοι το βαρύ πυροβολικό της παρέας, που αναμένονταν με μεγάλη αγωνία, ο διαδικτυακός θείος, ονόματι Ισίδωρος, συνοδευόμενος από θεϊκό πλάσμα, 27 Μαίων (οροφή το 27, μπορεί και να το μεγαλώνω λίγο, δεν ήμουν ποτέ καλός στα μαθηματικά!!!)

Στην είσοδο του θείου και της συνοδού του τα ανδρικά στόματα μείναν ανοιχτά, έτοιμα να χάψουν μύγες . Ο θείος με κλασσική εμφάνιση και ένδυση για την ηλικία του, αλλά ανεβασμένος. Δεν θύμιζε σε καμιά περίπτωση παρακμασμένο γέροντα, σφριγηλό πρόσωπο, ζωντάνια που ακτινοβολούσε στο πρόσωπό του, μοίραζε αυτάρεσκα χαμόγελα δεξιά κι αριστερά. Να σας συστήσω είπε.....

"από δω η φίλη μου ....." . Εκθαμβωτικό το πλάσμα, μαλλί μακρύ χυτό, βαμμένο τέλεια, με φούστα που δεν ξεπερνούσε στο μήκος τα 15 εκατοστά ύφασμα. Από το σοκ και τη ζήλια μας δεν συγκρατήσαμε ούτε το όνομά της !!

Κάτσανε στην τραπεζαρία, το μενού περιελάμβανε κρεατόπιττα κεφαλλονίτικη, ευγενής προσφορά και φτιαγμένη από τα χεράκια της expert στο άνοιγμα φύλλου πίττας, flip (προσκλήθηκε, αλλά δεν κατάφερε να παραστεί λόγω υποχρεώσεων, μας έστειλε όμως την πίττα) και κυρίως πιάτο κόκκορα κρασάτο,στιφάδο, φτιαγμένο από την αφεντιά μου. Είναι από τα καλύτερά μου πιάτα, το μαγειρεύω για εκλεκτούς καλεσμένους.

Ξαφνικά διαπίστωσα ότι δεν ειχε κοπεί η σαλάτα. Πριν προλάβω να πω ποιά θα την κόψει πετάχτηκε το πλάσμα του θείου " εγώ, βέβαια"..... Πριν όμως προλάβει να σηκωθεί από τη θέση της, πετάγεται σαν ηλεκτρισμένος ο θείος , αρπάζει τα μαχαίρια κι αρχίζει να κόβει τα λάχανα και τα καρότα, με απαράμιλλη τέχνη και γρηγοράδα..." κάτσε εσύ, μην κουράζεσαι..."....

Ηλθαν και τα κρασιά, άσπρο γαλλικό CHAUVIGNON στην αρχή για τα ορεκτικά και την κρεατόπιττα, κόκκινο αγιωργίτικο, τύπου ΝΕΜΕΑ, του Μπουτάρη για το κυρίως γεύμα.

Το juke-box επιμελήθηκε βέβαια τη μουσική. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με Χατζίδάκη, ακούστηκαν ο "ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ " και το "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ", ακολούθησαν "ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ" , παραγγελιά του θείου, χαλαρώσαμε με λίγα Κουβανέζικα του Club Social, που ζήτησε η Ντόλλυ και μετά το φαγητό, έπεσε αρχικά Λοίζος (παραγγελιά Ιχνηλάτη και Σχολιαστή), " ΤΑΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ", σε στίχους Ρασούλη, μερικά τραγούδια του Μπιθικώτση (συνθέσεις δικές του), τραγούδια με το Μητροπάνο από τα 'ΠΙΚΡΟΣΑΒΒΑΤΑ" των Μίκη Θεοδωράκη-Λευτ. Παπαδόπουλου (παραγγελιά του Πάνου), Ακης Πάνου, βέβαια, όπου ο θείος δίδαξε " ζεϊμπέκικο" στο άσμα " ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ" με τον Στράτο Διονυσίου.

Κι αφού είχαμε ψιλοσουρώσει όλοι, τους φλόμωσα στους Χαίνηδες. Αφιέρωσα στην απούσα flip, το ηπειρώτικου ρυθμού άεξαιρετικό άσμα "7 ΠΟΤΑΜΙΑ", με την ευχή να γειάσουν τα χεράκια της για την υπέροχη πίττα και μετά ακούστηκαν οι "ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ" , τραγουδισμένο φυσικά από τη Μαρία Κώτη, που δυστυχώς έλειπε... από την ωραία παρέα ....

Από μικρή της άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη

τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική

και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της

και δίναν στο φαί της, μια γεύση μαγική.

Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,

ποτέ δεν είχε ταίρι ν' αλλάξει μιαν ευχή,

να χαμηλώσει τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,

να γίνονταν η πλάση ξανά απ' την αρχή.

Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μια σκελίδα,

να 'φεγγε μιαν ελπίδα στα μάτια τα μελιά

και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,

να 'νιωθε ένα χάδι μια μέρα στα μαλλιά.

Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,

που 'κανε το φευγιό της να μοιάζει με γιορτή

τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,

ολόιδια με κείνα που είχε ονειρευτεί.

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,

μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή

κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη

χωρίς ν' αφήσει δάκρυ σε μάγουλου γραμμή.

Το πλάσμα του θείου βέβαια δεν τους ήξερε, αλλά ζήτησε ένα αντίγραφο του cd, να το ακούει στην εξοχή, όταν κοιμάται ο θείος (αργεί είπε να ξυπνήσει μετά το sex !!!)....

"Πάλι καλά, άμα ξυπνάει", σχολίασε η Ντόλλυ ........
Και πέρασαν όλοι καλά, όπως "Στα παραμύθια της γιαγιάς" των Χαίνηδων

Μιά φορά γιέ μου κι έναν καιρό

βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...

Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά

τέτοιας λογής ν' αρχίζει

και σε καιρούς αλλοτινούς

ο νους σημ' ν' αρμενίζει.
Να μου μιλεί σιργουλευτά

γιά κείνα και γιά τ' άλλα

γιά μαγικά, γιά έρωτες,γιά φονικά μεγάλα.

Για βασιλιάδες νιούς καλούς

που κάστρα επατούσαν

τσι μάισσες και τα θεριά

σκοτώναν κι ενικούσαν.

Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς

δόξευγε το μυαλό μου

στον κόσμο των παραμυθιών

γύριζ' ο λογισμός μου.

Έσβησ' ο χρόνος ο κακός

μαζί με τη χαρά μου

τσι ιστορίες τση γιαγιάς

από τα όνειρά μου.

Κι έρχουντ' απ' τον παλιό καιρό

Θε μου νάταν αλήθεια

ώρες αεροφύσημα κείνα τα παραμύθια.

Μην κλαις μικρή μου και πληγές

ανοίγεις μου στα στήθη

εμείς οι δυό θα κάνουμε

τον κόσμο παραμύθι.