Η ΚΟΥΡΕΛΟΥ
Η φωτό είναι από : www.zoodohos.com/products.htm (επισκεφθείτε το μέρες που έρχονται).
Η κουρελού κατασκευάζεται από διάφορα παλιά ρούχα ή υφάσματα, τα οποία υφαίνανε στον αργαλειό.Χρησιμοποιούνταν σαν στρωσίδι κυρίως, κάτω από στρώματα, σε τοίχους κλπ
Ενα ωραίο λαϊκό τραγούδι, με εξαιρετικούς στίχους, θυμοσοφικούς...
Η Κουρελού, σύνθεση του Γρηγόρη Μπιθικώτση σε στίχους Ε. Λιάκου (δεν γνωρίζω αν είναι άντρας ή γυναίκα- εύγε πάντως) , το τραγουδάει ο ίδιος ο Sir, με συγκινούσε ιδιαίτερα σαν παιδί κι εξακολουθεί να με συγκινεί ακόμα.
Η κουρελού κατασκευάζεται από διάφορα παλιά ρούχα ή υφάσματα, τα οποία υφαίνανε στον αργαλειό.Χρησιμοποιούνταν σαν στρωσίδι κυρίως, κάτω από στρώματα, σε τοίχους κλπ
Ενα ωραίο λαϊκό τραγούδι, με εξαιρετικούς στίχους, θυμοσοφικούς...
Η Κουρελού, σύνθεση του Γρηγόρη Μπιθικώτση σε στίχους Ε. Λιάκου (δεν γνωρίζω αν είναι άντρας ή γυναίκα- εύγε πάντως) , το τραγουδάει ο ίδιος ο Sir, με συγκινούσε ιδιαίτερα σαν παιδί κι εξακολουθεί να με συγκινεί ακόμα.
Απόσταγμα λαϊκής σοφίας, από αυτήν που λείπει από το σύγχρονο στίχο, άλλωστε τι να αποστάξεις από τα "ξυνά σταφύλια" ?
Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρό παιδί ακόμα
μια κουρελού πολύχρωμη
εδιάλεξα για στρώμα
και κάτω απ΄την αστροφεγγιά,
στη νύχτα, στα θεμέλια
τα όνειρά μου έχτιζα κι ας ήτανε κουρέλια
Πέρασα μεσημέρια, βράδια
πόνους, καημούς και χτυποκάρδια
παρέα με την κουρελού
σήμερα εδώ κι αύριο αλλού
Μα πέρασαν χρόνια πικρά
κι είπα ζωή ν' αλλάξω
την κουρελού δεν μπόρεσα
όμως να την πετάξω,
γιατί κι αν έγινε παλιά
την έχω πάντα στρώμα
τους πόνους και τα βάσανα
σ' αυτήν τα λέω ακόμα
Πέρασα μεσημέρια, βράδια.....
Κι αν σκίστηκε η κουρελού
απ΄της ζωής τη μπόρα
πρέπει να βρω υπομονή
να τη μπαλώσω τώρα,
γιατί είναι από δάκρυα
κι από χαρά βαμμένη
κι έχω ολόκληρη ζωή
απάνω της πλεγμένη
Πέρασα μεσημέρια, βράδια.............
Juke-box : Στα παλιά λαϊκά τραγούδια αν ψάξει κανείς, βρίσκει θησαυρούς. Πιστεύω η "κουρελού" είναι ένας από αυτούς και μάλιστα λαμπερός, να καθρεπτίζεσαι μέσα του. Κλασσικό τραγούδι των juke-box, ιδιαίτερα δυσεύρετο, καθώς δεν περιλαμβάνεται σε καμιά από τις συλλογές του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τουλάχιστο αυτές που εκδόθηκαν πρόσφατα. Περιλαμβάνεται σ' ενα δίσκο , με τίτλο " Μπιθικώτσης Νο 4" της δεκαετίας του 1970, που δεν κυκλοφορεί βέβαια σήμερα.
Ευχαριστώ το φίλο "leκ" για τη βοήθειά του.
Το τραγούδι δεν σχολιάζεται νομίζω, είναι πλήρες...
4 Comments:
Γεια σου ανηψιε μου Αθαναση με την κουρελου σου!
Οι κουρελουδες ητανε εργο κυριως των γιαγιαδων.
Κλασικη η φιγουρα των γραιων με το ψαλιδι στο χερι να κοβουν σε λουριδες οτι παλιο ρουχο υπηρχε που δεν μπορουσε πλεον να φορεθει απο τα πολλα μπαλωματα, να ενωνουν τις ακρες τους και να τα τυλιγουν σε μεγαλα πολυχρωμα κουβαρια αποτελουμενα απο τα πιο ετεροκλητα υφασματα.
Οταν συγκεντρονοταν ικανος αριθμος κουβαριων επερναν το δρομο για τον αγραλειο.
Υπηρχαν δυο-τρεις αργαλειοι σε καθε χωριο συνηθως, μαγικο μηχανημα !!!
Τ χτενι, το στιμονι, η σαϊτα μερικα απο τα εξαρτηματα του.
Η υφάντρα επαιρνε τον κοπο της ειτε σε χρημα (σπανιως), ειτε σε ειδος (κουρελια).
Η κουρελου εκτος απο τη χρηστικη αξια που ειχε, ηταν και ενα πρωτολειο παλζ ενθυμηματων.
Σε μια αλλη εκπομπη θα μιλησουμε για το ξασιμο του μαλιου, τη ροκα, το σφονδυλι, και το αδραχτι, την ανεμη και αλλα χρησιμα εργαλεια μιας αλλης εποχης τοσο μακρυνης και τοσο κοντινης!
Ωραιος και ο Σερ!
Καταπληκτικό το τραγούδι Athanassie, να΄σαι καλά.
Και φυσικά για μένα που έχω μεγαλώσει στις εξοχές, οι εικόνες πολύ οικείες και συγκινητικές..
Θυμάμαι τον αργαλειό της θειά- Σταύραινας, στο χωριό που γεννήθηκα, και τον πιτσιρικά Πάνο να της ανακατεύει τα υφάδια και τα στημόνια...
Το τραγούδι ομολογώ πως δεν το έχω ακούσει - ή, μάλλον, δεν το θυμάμαι.
Η Ε. Λιάκου δεν είναι η στιχουργός που έγραψε τους στίχους στα σουξέ του σερ Μπιθί "στη μεγάλη λεωφόρο", "μια βαθιά υπόκλιση" κλπ;
Είναι όμορφη η κουρελού, με τα πολλά της χρώματα & μου θυμίζει πέτρινα ορεινά σπίτια & χαγιάτια!
#######
"Έγινε η ζωή μας
μια πετυχημένη κουρελού.
Φτάσαμε στο τέρμα
κι όμως ξεκινήσαμε γι' αλλού."
[Φ. Λαδης]
Δημοσίευση σχολίου
<< Home