ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ

Οι βροχές φέρνουν και τη σχετική μελαγχολία τους. Οι στάλες της βροχής όμως είναι μελωδικές και το juke-box σήμερα παίζει τους « ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ».
Ενας κύκλος τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση του μακαρίτη πια αδελφού του Γιάννη. Τα τραγούδια περιλήφθησαν αρχικά στο δίσκο του συνθέτη « ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ», που είναι σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη κι αποτελούν το δεύτερο μέρος του δίσκου.
Μ’ αρεσουν και τα 4 , η σειρά που τα αναφέρω τυχαία.
Τα ερμηνεύει όλα ο ίδιος ο Μίκης, ο οποίος νεότατος εδώ, παραδόξως τα ερμηνεύει πολύ ωραία.

Χάθηκα μεσα στους δρόμους που μ' εδεσαν για πάντα
μαζί με τα σοκάκια ,μαζί με τα λιμάνια

Χάθηκα, γιατί δεν είχα τα φτερά
και είχα εσένα Κατινιώ, γιατ' είχα όνειρα πολλά
και το λιμάνι, και το λιμάνι είναι μικρό
γιατ' ήμουν πάντα μόνος και θα'μαι πάντα μόνος

Ωραιότατο τραγούδι, ο Μίκης ως ερμηνευτής δύσκολα αναγνωρίζεται, ενώ τα σχόλια για το στίχο περιττεύουν. Δυνατές αναταράξεις με πολύ απλές λέξεις !!!
Αυτό λέγεται στιχουργική !!!! Βλέπεις ολοκάθαρα το λιμάνι, νιώθεις περίτρανα ότι είσαι μόνος και χάνεσαι ….

Δακρυσμένα μάτια, νυσταγμένοι κήποι,
όνειρα κομμάτια, ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους, κάτω απ' τις αφίσες,
στα χιλιάδες χρώματα, ας ήταν να βρεθώ

Να 'ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
να 'ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι

Τα «δακρυσμένα μάτια» είναι αντιπροσωπευτικό τραγούδι του Μίκη. Ενώ μουσικά είναι μπαλλάντα, έχει φοβερή εσωτερική δύναμη , τονίζει δυνατά με τη μουσική τις λέξεις, που κι εδώ είναι απλές ,αλλά υπέροχα δεμένες και το αποτέλεσμα δεν είναι διόλου κατευναστικό, μάλλον ταραχή φέρνει η ακρόασή του !!
Η ταραχή ίδιον του Μίκη!!!

Όμορφη πόλη, φωνές, μουσικές
απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει, χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά, πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Το μεγάλο σουξέ του δίσκου. Κόσμος και κοσμάκης το έχει πει αυτό (Κ. Χατζής, Μαρινέλλα, Πάριος, Μάλαμας, Κότσιρας, μότσιρας και δεν συμμαζεύεται)…
Κορυφαία η ερμηνεία του Μίκη, κατά τη γνώμη μου, αλλά και της μεγάλης Γαλλίδας τραγουδίστριας Εντιθ Πιαφ που το ερμήνευσε στα Γαλλικά, σε μια ταινία, όταν ο Μίκης ήταν στη Γαλλία τα χρόνια της χούντας , με τίτλο « Les amants de teruel».
Ερωτικό τραγούδι, αλλά με φωτιά μέσα του κι αυτό, συλλαβή δεν πάει χαμένη, σε κάνει να θες ν’ αμοληθείς στους δρόμους νυχτιάτικα μεσ’ τη βροχή και να ….. την ψάχνεις !!!

Αυγή αφράτη, τσεκουριά στην πλάτη
απ΄τις καμινάδες ξέφυγε η καπνιά
και κρεμάστηκε μεσ’ τα παράθυρα μας
Σκέπασε ατμός ατμός τον ερωτα μας

Η νύχτα απόλυτη γαλήνη
στα κρεμασταρια σφαχτάρια τα ρούχα μας

Το πιο άγνωστο μάλλον τραγούδι του δίσκου. Εκείνο το: « ……..στα κρεμαστάρια σφαχτάρια τα ρούχα μας» παραπέμπει προφανώς στους αγωνιστές της αντίστασης. Τώρα πού εύρισκαν αυτοί χρόνο και διάθεση για έρωτες, ενώ πολεμούσαν και ήταν κυνηγημένοι κι εμείς δεν βρίσκουμε σήμερα, είναι μια αξιοσημείωτη απορία !!

* Juke-box : Τα τραγούδια θ’ ακουστούν με τη σειρά που γράφονται, όσες μέρες θα είναι κρεμασμένο το σφαχτάρι, συγνώμη το post, με internet explorer…