Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 15, 2006

ΥΠΑΡΧΩ


Στις 14/9/2001 πριν πέντε χρόνια δηλαδή έφυγε από το μάταιο αυτό κόσμο ο άνθρωπος που ήταν ο ορισμός του λαϊκού τραγουδιστή.

Ο Στέλιος για τα ελληνικά δεδομένα και τηρουμένων των αναλογιών ήταν όπως ο Elvis Presley για τους Αμερικάνους. Είδωλο, που όμως δεν τον είχε κατασκευάσει κανένας, παρά μόνο τα λαϊκά στρώματα που ήταν και οι ακροατές του. Αυτοί που τον είχαν στα εικονίσματα, όπως έλεγε ο ίδιος και πάνε ακόμα και σήμερα στο σπίτι του στον Αγ.Κωνσταντίνο και παίρνουν ένα ενθύμιο από το Στέλιο, μια πέτρα από τον τοίχο του σπιτιού του, χώμα κλπ. Και δεν μιλάμε για 2-3 ακραίους, αλλά για πλήθη λαού !!!

Τον Καζαντζίδη σαν άνθρωπο δεν νομίζω να τον συμπάθησα ποτέ. Εγωιστής, ξεροκέφαλος (πόντιος με όλη τη σημασία της λέξης), χαμηλής μάλλον αισθητικής, όσο αφορά τις επιλογές του στη μουσική και τα τραγούδια, εριστικός και "βάρβαρα" λαϊκός. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να ξεχωρίσω τον άνθρωπο από τον τραγουδιστή Καζαντζίδη. "Καλύτερα να τραγουδάει, παρά να μιλάει", λέγανε όλοι, θαυμαστές του και μη. Η φωνή του πράγματι έχει αυτό που λένε "το άγγιγμα" , πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά και χτυπάει κέντρο.

ΥΠΑΡΧΩ

Υπάρχω κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω,

σκλάβα τη ζωή σου θά' χω

κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς.

Υπάρχω μέσ' τα μάτια σου που κλαίνε,

μέσ' τα χείλη σου που καίνε

και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ' ακούς.

Είμαι της ζωής σου ο ΕΝΑΣ,

δε με σβήνει κανένας

κι αν με άλλους μιλάς

κι ώρες-ώρες γελάς

κατά βάθος πονάς, γιατί σκέφτεσ' ΕΜΕΝΑ.

ΕΙΜΑΙ και αρχή και φινάλε και στη σκέψη σου βάλε

πως αν κάνεις δεσμό μέσ' σε λίγο καιρό

θα χωρίσεις γιατί θα υπάρχω ΕΓΩ.

Υπάρχω,στη χαρά σου και στη λύπη

η μορφή μου δε θα σου λείπει

κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.

Υπάρχω μέσ' την τύχη σου που βρίζεις,

στο μυαλό σου που ζαλίζεις

με τσιγάρο μ' αναμνήσεις και πιοτό.

Ο Καζαντζίδης ήταν παντοδύναμος στις δόξες του. Μπορούσε να πει οποιοδήποτε τραγούδι ήθελε και οι συνθέτες τον παρακαλούσαν. Εχω ακούσει ιστορίες ότι συνθέτες κοιμόνταν έξω από το σπίτι του και τον περίμεναν να βγει το πρωί, που θα πήγανε για ψάρεμα, να του δείξουν τα τραγούδια τους, μπας και τους τα πάρει.

Επίσης είχε ξεφτιλίσει την έννοια του χρήματος. Αμύθητα ποσά θα μπορούσε να είχε κερδίσει, ιδιαίτερα αν συνέχιζε να δουλεύει στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, ή υπέκυπτε στις πιέσεις των δισκογραφικών εταιριών να βγάζει δίσκο "κάθε βδομάδα" και δεν ανεβοκατέβαινε στην Πάρνηθα βέβαια. Πιστός στις αρχές του, δεν το έκανε.

Η παρουσία του στο λεγόμενο "έντεχνο" τραγούδι μηδαμινή, αν και χαρακτηριστική. Φοβερή ερμηνεία στο "Σαββατόβραδο" των Μ. Θεοδωρακη-Δ. Χριστοδούλου, " Το πέλαγο είναι βαθύ" και το "Κουρασμένο παλληκάρι" των Χατζιδάκη-Γκάτσου, στη " Φτωχολογιά" των Ξαρχάκου-Λ. Παπαδόπουλου, " Δεν θα ξαναγαπήσω" των Λοίζου-Παπαδόπουλου , "Στην Ανατολή" του Μίκη κλπ.

Ομως ο Στέλιος δεν τα γούσταρε αυτά. Η αισθητική του ήταν στους ανατολίτικους ρυθμούς και σ' αυτό που κατά τη γνώμη του ήθελε ν' ακούσει ο λαός: τα βάσανα του, τον πόνο , τη φτώχια , την κοινωνική αδικία, τον καϋμό της ξενιτιάς..Ετσι είχε μάθει και δεν άλλαζε με τίποτα, ούτε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που είχε επανέλθει στη δισκογραφία.

Βέβαια το "αααχ" και το "μάαανα" του Στέλιου πιάνει τα μύχια της ψυχής και τραντάζει τα θεμέλια...

Είναι ο τραγουδιστής που είπε χιλιάδες τραγούδια από τα οποία πολλές "μάπες", πλην όμως κατάφερε με τη φωνή του να τα κάνει τραγούδια , να τα περάσει στον κόσμο και να γίνουν μεγάλα σουξέ. Ερμήνευσε βέβαια και σπουδαία λαϊκά τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα και τα 6 τραγούδια του Ακη Πάνου, που θεωρούνται η κορυφαία στιγμή δημιουργίας των δύο μακαριτών πλέον καλλιτεχνών. Να σημειώσω επίσης την εξαιρετική του ερμηνεία στο "ΣΑΝ ΑΠΟΚΛΗΡΟΣ ΓΥΡΙΖΩ" του Β. Τσιτσάνη σ' έναν απ΄τους τελευταίους του δίσκους το " ΑΦΙΕΡΩΜΑ".

Ασπονδοι εχθροί του, εκτός από μια μερίδα μικρο-μεγαλο αστών, ήταν και οι Κνίτες. Δεν μπορούσαν να δεχθούν με τίποτα το :"...και μου 'ριξες τα όνειρα στου δρόμου τα λασπόνερα" , πεσσιμισμός στο προλεταριάτο δεν συγχωρούνταν , ούτε βέβαια το: "στις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές", όπου ο προλετάριος γίνονταν αντικείμενο εκμετάλλευσης του δυτικοευρωπαίου καπιτάλα, δεν έπρεπε να το υμνεί κιόλας!!!

Το 1974 κυκλοφόρησε το "ΥΠΑΡΧΩ", σε μουσική του φίλου και κουμπάρου του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Πυθαγόρα. Ο Καζαντζίδης επανήλθε στη δισκογραφία, μετά από μακρόχρονη απουσία του, λόγω των καυγάδων του με τις εταιρίες δίσκων.

Οταν παρουσίασε το δίσκο στην ασπρόμαυρη ακόμη τότε κρατική τηλεόραση, οι δρόμοι είχαν αδειάσει. Ολοι ήταν στα σπίτια τους ν΄ακούσουν τα "καινούρια" του Στέλιου. Τι Γιουροβίζιον και ψηλές ακροαματικότητες? Δεν κυκλοφορούσε ψυχή πουθενά. Τραγουδούσε με δεύτερη φωνή τον Νταλάρα, ζωντανά στο στούντιο και κόντεψε να το γκρεμίσει, ενώ ο Νταλάρας πάσχιζε ν΄ακουστεί δίπλα του, τους " ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΕΣ" :

Σε άσχημη κατάσταση το φίλο μου τον βρήκα,
αμίλητος με βλέπει, μα στην καρδιά του μπήκα.
Τα χείλη του ήταν κίτρινα, τα μάτια του κομμένα
και έκλαψα μαζί του κι εκείνονε και μένα
.

Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες,
γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες;
Αφού στον κόσμο λιγοστές είν' οι κυρίες,
γιατί να είμαστε λοιπόν αισθηματίες;

Φίλε, δεν είμαστε άτυχοι κι αν όλα δεν μου τα 'πες,
απλούστατα κι οι δυο μας πιστέψαμε σ' αγάπες.
Είναι η καρδιά μας ένοχη και στον γκρεμό μάς πάει,

πληγώνεται, πονάει, αλλά ξαναγαπάει

Με το Νικολόπουλο "σκοτώθηκε" στα τελευταία του για κάτι ποσοστά παλιών τραγουδιών, που τα εισέπραττε αυτός, ενώ τα τραγούδια ανήκαν στο Νικολόπουλο. Το δικαστήριο δικαίωσε το Νικολόπουλο, αλλά νομίζω το καλύτερο γι αυτή τη διαμάχη το είπε ο Ρασούλης, όταν ρωτήθηκε:

" Οταν ως συνθέτης μ' αυτόν τον τραγουδιστή αποδίδεις τα 9 ή 10/10, ενώ με τους άλλους είσαι στο 6 ή το 7 κι έχεις γράψει μ' αυτόν τα καλύτερα σου τραγούδια, στα οποία οφείλεις και τη φήμη σου δεν ματζιριάζεις για τα ψιλοποσοστά...".

JUKE BOX

Ο δίσκος αυτός δεν περιέχει τα καλύτερα τραγούδια του διδύμου Νικολόπουλος-Καζαντζίδης (κορυφαίο τους κατά τη γνώμη μου το ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ). Εγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της συγκυρίας της επανεμφάνισης του Καζαντζίδη, μετά από μακρά αποχή και της μεγάλης φωνής του Στέλιου που απογείωσε τα τραγούδια. Μ' αρέσει ιδιαίτερα το "ΑΡΓΗΣΑ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ" - αφιερωμένο σ' όλες τις παράνομες καψούρες...

Κρίμα που 'σαι παντρεμένη
κρίμα που 'σαι αλλουνού
κι έτσι σε κρατάω κλεισμένη
στην καρδιά μου και στο νου

Αργησα να σε γνωρίσω
άργησες και συ να 'ρθεις
τώρα χώρια σου θα ζήσω
τώρα χώρια μου θα ζεις


Να 'ρχονταν τα χρόνια πίσω
να γυρίζαν οι καιροί
δε θα το κάνα ν' αφήσω
άλλον να σε παντρευτεί

Κρίμα που 'σαι παντρεμένη
κρίμα που 'σαι φυλακή
η καρδιά σου είναι σε μένα

κι η ζωή σου είναι εκεί

Ο Νικολόπουλος είναι ο λαϊκός συνθέτης που ξέρει να γράφει αξιοπρεπέστατα λαϊκά τραγούδια κι αυτά ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία.Το μπουζούκι το κατέχει, όπως και τους λαϊκούς δρόμους γι αυτό και μεγάλοι συνθέτες τον συμβουλεύονταν κι έχει παίξει με όλους.

Ο στίχος του Πυθαγόρα προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του Στέλιου, τίποτα το εξαιρετικό.

Ο Στέλιος "όλα τα λεφτά", φρέσκος κι ορεξάτος. Αιωνία του η μνήμη !!!

12 Comments:

Blogger Athanassios said...

Τι μου θύμισες τώρα??? που έλεγε κι ένας άλλος μακαρίτης ο Απόστολος Νικολαίδης..
Στο Θερμαϊκό ήμουν θαμών. Εκλαψα όταν τον έφαγε η διαπλάτυνση. Εκεί τρώγαμε τα λιγοστά λεφτά μας, κυρίως στο juke-box και μετά γυρνούσα σπίτι με τα πόδια (ξέρεις την απόσταση) ή επαιρνα το νυχτερινό λεωφορείο με τους σουρωμένους και κατέβαινα πάντα σε λάθος στάση!!!

Τέταρτο juke-box: Ταβέρνα " Ο μετανάστης" στα Κάστρα στη μικρή πύλη. Γύφτος ο ιδιοκτήτης. Juke-box φίσκα Καζαντζίδη, αναγράφονταν στα πλήκτρα: "ΑΡΧΩΝ"....

Πέμπτο juke-box :
Κουλέ καφέ-Ανω Πόλη. Οσα τραγούδια δεν τα είχε στο juke-box τα είχε στα ντουλάπια. Ελεγες παραγγελιά κι ερχόταν ο ταβερνιάρης, άνοιγε το "μηχάνημα" αντικαθιστούσε το δισκάκι με αυτό που ζήτησες και το άκουγες...
Σούρα και των γονέων !!

11:17 μ.μ., Σεπτεμβρίου 15, 2006  
Blogger NinaC said...

Ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ο Καζαντζίδης. Ίσως γιατί οι γονείς μου τον έβρισκαν μάλλον λαϊκό για τα γούστα τους. Έτσι ενώ τα ακούσματα από Θεοδωράκη και Χατζιδάκι περίσσευαν σπίτι μας στα μικράτα μου, και τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά δεν έλειπαν, ο Καζαντζίδης ήταν εξορισμένος!! Έτσι δεν έμαθα να τον αγαπώ.

Και αργότερα, όμως, που άκουσα πολύ ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι, δεν μπορώ να πω ότι τον λάτρεψα. Κάποια τραγούδια του μ' αρέσουν πολύ. Η φωνή του υπήρξε σίγουρα σπουδαία, αλλά οι επιλογές του όχι πάντα ποιοτικές ή -έστω- σύμφωνες με το δικό μου γούστο.

3:33 π.μ., Σεπτεμβρίου 16, 2006  
Blogger Athanassios said...

Ντόλλυ, έχω την εντύπωση ότι ο Καζαντζίδης είχε ξεφύγει από αυτό που λέμε " μ' αρέσει-δεν μ' αρέσει". Ηταν τρόπος ζωής ιδιαίτερα για τους μεγαλύτερους από μας, γι αυτό και ο μεγάλος θρήνος για την απώλεια του. Μαζί του ένιωσαν να φεύγουν μια για πάντα τα χρόνια τους, να κλείνει ο κύκλος.

9:34 π.μ., Σεπτεμβρίου 16, 2006  
Blogger Ελπίδα said...

Μπράβο φίλε μου για το αφιέρωμά σου στον Στέλιο! Το άξιζε! Όσο για το "καλύτερα να τραγουδάει παρά να μιλάει", "έπαψε" να μιλάει και να ενοχλεί κάποιους. Τα τραγούδια του όμως δεν θα πάψουμε ποτέ να τα ακούμε και να τα τραγουδάμε.Η μοναδική φωνή του σκεπάζει και την πιο μικρή παραφωνία ζωής."Ουδείς αλάνθαστος!" Το αποτέλεσμα μετράει κι αυτό το έχουν παραδεχτεί όλοι.

10:48 π.μ., Σεπτεμβρίου 16, 2006  
Blogger Athanassios said...

elpida έτσι ακριβώς το αντιμετώπισα κι εγώ... η παραφωνία στη ζωή είναι ανθρώπινη, ο Στέλιος άφησε πολύ περισσότερα πίσω του από κακίες, εμπάθειες και κατινιές.

Ιχνηλάτη, διαβάζοντας το σχόλιο σου-δεν ξέρω γιατί- μου ήλθε στο μυαλό ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Στέλιου : "Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.... αντιλαλούυν οι ρεματιές όταν αναστενάζωωωω κι απ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα οταν σπαράζωωωωωω"
Στο αφιερώνω....

5:56 μ.μ., Σεπτεμβρίου 16, 2006  
Blogger Athanassios said...

Ιχνηλάτη με πέτυχες απάνω στο ούζο... εβίβα.... βραδιάααζει...

2:44 μ.μ., Σεπτεμβρίου 17, 2006  
Blogger NinaC said...

Πω πω πω! Τι ωραία εισαγωγή για την τσιπουροποσία που θα ακολουθήσει οσονούπω!

Ευχαριστούμε, Ιχνηλάτη!

(αν υποψιαστώ πως θα με κάνετε Καζαντζιδική, τώρα στα γεράματα, θα πεθάνω!!)

8:30 μ.μ., Σεπτεμβρίου 17, 2006  
Blogger Athanassios said...

Kαι μια και πίνουμε ούζα και κάνουμε μνημόσυνα, μόλις άκουσα ότι πέρασαν 24 χρόνια από το θάνο του Λοίζου./ Αιωνία κι αυτού η μνήμη και να θυμίσω στους ουζοπότες φίλους ότι ο Λοίζος έγραψε για τον καζαντζίδη δυό φοβερά τραγούδια το "Δεν θα ξαναγαπήσω" και το " Πληγωμένο αηδονάκι", σε στίχους του Λ. Παπδόπουλου.

Ντόλλυ, ο θείος που εξαφανίστηκε? τον μάντρωσες στο ΜSN?

9:20 μ.μ., Σεπτεμβρίου 17, 2006  
Blogger NinaC said...

Αθανάσιε, το θείο σας έχω να τον δω μέρες.

Δεν ευθύνομαι για την εξαφάνισή του!

2:20 π.μ., Σεπτεμβρίου 18, 2006  
Anonymous Ανώνυμος said...

Εδω γυρω ειμαι (υπεραπασχολημενος).

Η αναλυση του ...φαινομενου "Στελάρας" αποτελει λαθος εγχειρημα!
Τι να αναλυσεις και τι να συνθεσεις, τι να πεις και τι να γραψεις γιαυτο?
Ειναι ολοκληρο το πακετο "λαϊκη ψυχη και λαϊκο μυαλο" σε μια συσκευασια (συμπιεσμενη)!
Καλο/κακο (απο που κι ως που καλο?), αυτο ειναι!!!
Μονο σε μερικες "τεχνικου τυπου" διαπιστωσεις/παρατηρησεις μπορει να σταθει καποιος:
Ο Στελαρας ητανε μοντελο που ...δεν εστριβε!
Εβανε μπροστα το θυμικο ...κι οποιονε παρει ο χαρος (100% κατοχη της μπαλας η ψυχοκρατια)!
Αυτο που λεμε "συναισθηματικη ευφυια" δεν ητανε το δυνατο του σημειο.
Ακομα και οι ποιο ...κολημενοι (Ξανθοπουλος κλπ) μπροστα του ητανε σκετα ...φρικιά !
Η φωνη, προορισμενη ν΄αποτελεσει τον ...αστικο ηχο μιας εποχης μιας ολοκληρης κοινωνικης ταξης με τον πιο γνησιο τροπο.

6:16 μ.μ., Σεπτεμβρίου 19, 2006  
Blogger Athanassios said...

Μάλλον .... υπεραστικός ήταν ο ήχος της φωνής του Στέλιου θείε κι εξέφρασε για δυό ολόκληρες δεκαετίες το "λαό" κι όχι απλά μια κοινωνική τάξη.

12:23 π.μ., Σεπτεμβρίου 20, 2006  
Blogger Athanassios said...

Ο δαίμων -όχι ο Μοτζίλα-έφαγε το σχόλιο του θείου που "απειλεί" με ιστορικές συνέχειες των περιπετειωδών παιδικών του χρόνων!!!!

1:07 π.μ., Σεπτεμβρίου 20, 2006  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker

SYNC BLOGS


ask2use.com: Επιτρέπεται η αντιγραφή όλου του κειμένου
ask2use.com: Δεν είναι απαραίτητη η πληρωμή
ask2use.com: Επιτρέπεται η κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια