ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ
O Αργύρης Κουνάδης είναι ένας σημαντικός συνθέτης που δημιούργησε κυρίως στη δεκαετία του 1970, αρχές της δεκαετίας του 1980. Ζούσε και ζει μόνιμα στη Γαλλία και είναι αδελφός του γνωστού "ρεμπετολόγου" Παναγιώτη Κουνάδη. Εγινε γνωστός από τη μουσική που έγραψε για μια από τις πρώτες σειρές της Ελληνικής τηλεόρασης το " ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ". Εκεί ακούγονταν το περίφημο άσμα " ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΒΗΣΣΥΝΙΑΣ" σε στίχους του Μάριου Ποντίκα, με τον Αντώνη Καλογιάννη :
Λαβομάνα στυλ και ανθοστήλες,
κράνη, πιάτα, ξιφολόγχες και αρβύλες.
Πήγα για να βρω καμιάν αντίκα
και τα όνειρά σου να πουλάνε βρήκα.
Στην Πλατεία Αβησσυνίας μεσ' τα παλιατζίδικα,
κάτω στο Μοναστηράκι με τα παπουτσίδικα.
Όλα τα παλιά, τα περασμένα
για ξεπούλημα στο δρόμο απλωμένα
πήρα ένα-δυο σε ευκαιρία,
θα πηγαίνουν στη σαλοτραπεζαρία.
Στην Πλατεία Αβησσυνίας μεσ' τα παλιατζίδικα,
κάτω στο Μοναστηράκι στα γανωματζίδικα.
Τούτη τη ζωή να σου στολίζουν,
περηφάνια περιττή να σε γεμίζουν
κι όταν πας να φας, θα τα θυμάσαι,
παχουλός και βολεμένος όπως θα 'σαι.
Στην Πλατεία Αβησσυνίας μεσ' τα παλιατζίδικα,
κάτω στο Μοναστηράκι με τα σουβλατζίδικα.
Κεφαλονίτης, επηρεασμένος από την επτανησιακή μουσική με τα πολλά δυτικά στοιχεία, αλλά και τη δροσιά τη νησιώτικη. Ωραίος και αντιπροσωπευτικός δίσκος του, με χορωδίες βέβαια, οι "Κεφαλονίτικες αριέτες" του 1971. Χρησιμοποιεί επίσης πολύ τη λατέρνα, δίνοντας στα τραγούδια του γλυκιά νοσταλγία.
Εχει αρκετούς δίσκους, πλην όμως με δυσκολία μπορείς να τους βρεις σήμερα.Κατάφερα να βρω κάποιους, σε cd, στα αζήτητα μεγάλων δισκοπωλείων. Θ αναφέρω ενδεικτικά μερικούς δίσκους του :
MADE IN GREECE ,έκδοσης του 1977, σε στίχους του Μάριου Ποντίκα με τον Αντώνη Καλογιάννη και τη μικρή χορωδία Αθηνών. Μεγάλο σουξέ εδώ το "do you like the Greece" με τον Α. Καλογιάννη, αφιερωμένο στα ελληνικά "καμάκια".
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ σε στίχους Γιώργου Καλαμαριώτη, έκδοσης του 1975, με τον Καλογιάννη, τη Λήδα και την αείμνηστη δημοσιογράφο Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου. Εξαιρετικό το ομώνυμο τραγούδι :
Βράδιασε πάλι από νωρίς,
σκοτείνιασε η ψυχή μου
κι όλα μικραίνανε θαρρείς
κι ούτε να κλάψεις δεν μπορείς
ψυχή μου μοναχή μου...
Μακρινό, μακρινό ειν' το ταξίδι
κι ούτε φως, ούτε στασίδι
Δείξε μου δρόμο να σταθώ,
πέτρα να ξαποστάσω
καρδιά μου να σ' ακολουθώ
κι όπου με πας κι όπου βρεθώ
να φτάσω, πού να φτάσω
Μακρινό είναι το ταξίδι,
ούτε φως, ούτε στασίδι
Στις " ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ", έκδοσης του 1975, σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα, τραγουδούν οι Ελένη Βιτάλη, Ελενα Κωστή, Στέλλα Γαδέλη κι ο Κύπριος Κώστας Καμένος, ο οποίος λέει και το καλύτερο ίσως τραγούδι του συνθέτη, τη "ΦΡΕΓΑΔΑ".
Το τραγούδι αυτό έγινε αργότερα επιτυχία με τον Αντώνη Καλογιάννη. Εξαιρετικοί οι στίχοι του Βαγγέλη Γκούφα για μια μεγαλοκοπέλλα που εξαντλεί τ' απομεινάρια της γοητείας της :
Ο καθρέφτης ζωγραφίζει το πορτραίτο της,
για τα κατσαρά της καίει το καμινέτο της,
φιγουρίνι ξεφυλλίζει κάνα φόρεμα,
ντεκολτέ να φανερώνει τ' άσπρα της λαιμά,
το κραγιόν τα δυό της χείλια βάφει κρεμεζί,
να τα δει τ' αγόρι απ΄τ' αντίκρυ μαγαζί.
Να τα δει να παραγγείλει ούζα δεύτερα
να φυτρώσουνε στον ήλιο κόκκινα φτερά,
κόκκινα φτερά στον ήλιο και καήκανε,
οι δραγάτες στο περβόλι μπαινοβγήκανε,
μέρα φεύγει κι άλλη μέρα κι ήτανε σαν'ψες
νυφικό που το 'χες τάξει και δεν το 'ραψες.
Προπολεμικιά φρεγάδα με τα όλα της,
τα φτιασίδια, τα κολιέ της, τα βραχιόλια της
να κυττάει απ΄το κάδρο την παλιά γωνιά,
έφυγε και ξαρματώθη σ' άλλη γειτονιά
νύχτα βγήκε για σεργιάνι, νύχτα χάθηκε
άσπρο γιασεμί το 'λέγαν και μαράθηκε
Ο τελευταίος χρονικά δίσκος του Α. Κουνάδη που γνωρίζω είναι η " ΜΑΚΡΙΝΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ", έκδοσης του 1982, σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα, με τον Κώστα Καράλη και την αδελφή του την Ελπίδα (η άλλοτε ελαφροποπ τραγουδίστρια ερμηνεύει εκπληκτικά δυό πανέμορφα τραγούδια: ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ και το ΟΥΖΟ.
O Κουνάδης είναι ένας σπουδαίος μουσικός και αξιόλογος συνθέτης που δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άξιζε. Ισως επειδή ζούσε στο εξωτερικό, δεν ήταν στα κυκλώματα, δεν τον πολυενδιέφερε (στη Γαλλία γράφει μουσικές για μπαλέττα και ορχήστρες). Μέχρι και σήμερα δεν έχω δει να γίνεται κάποιο αφιέρωμα, στο ραδιόφωνο ή στην TV για το έργο του. Πάντως και μόνο για τη ΦΡΕΓΑΔΑ, αξίζει να τον συμπεριλάβει κανείς στους σημαντικούς δημιουργούς του σύγχρονου Ελληνικού τραγουδιού. Οποιος σκαλίσει πάντως κι ασχοληθεί με το έργο του θα ανακαλύψει πολλά ωραία τραγούδια.
5 Comments:
Τι διάολο, κανένας δεν ξέρει τον Κουνάδη; Αυτός κι ο Μαμαγκάκης είναι ξεχωριστές περιπτώσεις στην ελληνική δισκογραφία - και πολύ καλά έπραξε το ΤΖΟΥΚ - ΜΠΟΞ και αφιέρωσε το ποστ!
Εκτός από τον Κουνάδη, Πάνο, που πράγματι είναι αξιόλογος, κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Βαγγέλη Γκούφα,από τους πιο σημαντικούς στιχουργούς στο ελληνικό τραγούδι.
Ένα καταπληκτικό τραγούδι είναι το "έλα φίλε", όπου η Μπέλλου μας έχει αφήσει μια πραγματικά "δωρική" ερμηνεία. Τραγούδι με "κοφτές" φράσεις, που έχει ταιριάξει απόλυτα στη φωνή της μεγάλης ερμηνεύτριας (που ως γνωστόν δεν μπορούσε να τραβήξει για πολύ μελωδικές φράσεις παρά τις έκοβε με αναπνοές).
Ιδιαίτερα συγκινητικός ο στίχος
"Σκουριασμένα παραμύθια καταχείμωνο, πόνος και χιονιάς στα στήθια, γράψε αλίμονο..."
Φίλε "τα δυο πι", που το θυμήθηκες αυτό το άσμα? χαχαχα
Είναι από το δίσκο " ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΣΕΥΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ" σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα. Εύστοχες οι παρατηρήσες σου για την ερμηνεία της Μπέλλου στα έντεχνα τραγούδια.
Στον ίδιο δίσκο υπάρχει ένα πολύ ωραίο τραγούδι, το " ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ" με την Ελένη Βιτάλη. Συμμετέχει κι ο Σταύρος Πασπαράκης.
Ο στίχος είναι " σταυρωμένα παραμύθια καταχείμωνο, πόνος και χιονιάς στα στήθια, γράψε αλοίμονο...." Εβίβα...
που μπορώ να βρω το [εν αθηναις] επιτέλους; Προκόπης
Δημοσίευση σχολίου
<< Home