Η ΜΟΥΡΜΟΥΡΑ

Μαύρη επέτειος χθες. Σαράντα χρόνια πέρασαν... τόσο πολύ μεγαλώσαμε?
Είδα τον Παττακό, στοίχειωσε. Σε περίφημη κατάσταση βέβαια, έλεγε ότι τάιζε αστακούς τους πολιτικούς στο ξενοδοχείο που τους μάντρωσε την πρώτη μέρα της "επανάστασης".
Μόνο του ελάττωμα το "πιτσκάρισμα" της μασέλας.... ας μας πουν οι οδοντίατροι, γιατί οι μασέλες αλλοιώνουν μόνο τη φωνή των αντρών κι όχι των γυναικών? (επιστημονική μου απορία !!!)

'Ερχονται τα seventies.... τι θυμάμαι από τότε?
Αλλάζει τελείως το μουσικό κλίμα. Από κει που μέχρι τότε τον "κλαίγανε" στις ταβέρνες και στα καπηλιά, η μουσική γίνεται πιο χαρούμενη.
Επί χούντας, αρχίζουν να τρώνε ψωμί οι δημόσιοι υπάλληλοι (αυτή η χωρα πάντα γι΄αυτούς ήταν πλασμένη!!).... κυκλοφορεί τότε, η περίφημη παροιμία " ΧΟΡΤΑΣΕ Η ΨΕΙΡΑ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟ ΓΙΑΚΑ"...
Ανοίγουν τα περίφημα οικογενειακά κέντρα... πρωτοπόρες οι γυναίκες και πάλι.... δεν μπορούν βεβαια ν' ακούν τα ψυχοπλακωμένα άσματα της δεκαετίας του '60, που θυμίζουν φτώχια και στέρηση.
Οι συνθέτες φτιάχνουν ανατολίτικα-τσιφτετελοειδή, για να λικνίζονται οι "κούκλες" της εποχής και να επιδεικνύουν τα " tailleurs" τους...
Ο μαύρος δουλεύει νύχτα-μέρα, αλλά το Σάββατο η σύζυγος θέλει απαραίτητα έξοδο, στα τότε μπουζούκια... αλλιώς ακούς μπινελίκια : " γιατί η Φωφώ θα βγεί απόψε????"
Χαρακτηριστικό άσμα της εποχής, αντιπροσωπευτικό των προπεριγραφόμενων κοινωνικών συνθηκών: η "ΜΟΥΡΜΟΥΡΑ" του Βασίλη Τσιτσάνη με το φοβερό ντουέτο: Μανώλης Αγγελόπουλος- Αννούλα Βασιλείου....


Μην αρχίζεις τη μουρμούρα, άκου πρώτα να σου πω
χθες το βράδυ είχα μπλέξει' σ' ένα γλέντι φιλικό
είχε όμορφες γυναίκες και ξεχάστηκα να 'ρθω

Συγχώρα με μουρμούρα μου, χτυπούσε η καρδούλα μου
στο χορό στη παραζάλη με ξελόγιασαν τα κάλλη

΄Ομορφες που ήταν όλες μ' έβαλαν κρασί να πιω
μ΄έστρωσαν κι ένα ντιβάνι κι έπεσα να κοιμηθώ

Συγχώρα με μουρμούρα μου.......

Μια ξανθιά μικρή σουλτάνα, πω πω με τρέλλανε
τέτοια νύχτα μαγεμενη αχ να μην ξημέρωνε

Συγχώρα με μουρμούρα μου...

(Αντιπροσωπευτικό άσμα της διαχρονικής αντρικής ηθικής... σχετικότατη εννοια!!!

στο χορό στην παραζάλη, με ξελόγιασαν τα κάλληηηηηηηηηηη)

Μεγάλοι τραγουδιστές της εποχής: Γαβαλάς, Διονυσίου, Αγγελόπουλος, Ζαγοραίος, Περπινιάδης, Πάνος Ιωαννίδης, Μενιδιάτης, Μπιθικώτσης, Μοσχολιού, Πόλυ Πάνου, Χ.Λαπράκη κλπ... όλοι στις οικογενειακές ταβερνες των αστικών κεντρων (βλέπε Αθήμα βέβαια) ....
Πρόδρομοι των σημερινών σκυλάδικων.. Αρχίζει να πέφτει ο Καζαντζίδης....
Ο μεγάλος Τσιτσάνης, νομίζω είναι χαρακτηριστικό δείγμα και αυτής της εποχής.
Είναι γνωστό ότι η μουσική του ευφυία, βασίζονταν σε μεγάλο μέρος στην προσαρμοστικότητά του. Την δεκαετία του '50, ενώ δεν γούσταρε και δεν ήξερε Σμυρνέικο, το μιμήθηκε τέλεια κι έγραψε μεγάλα τραγούδια...
Τη δεκαετία του '60 δείχνει μάλλον το πιο αντιπροσωπευτικό του ύφος....
Τη δεκατία του '70 μπαίνει στο "σασιρμά" και γράφει σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής.... Το ταλέντο του όμως μεγάλο, γράφει σπουδαία άσματα, όπως: " Απόψε στις ακρογιαλιές", "Με παρέσυρε το ρέμα", "Δηλητήριο στη φλέβα", " Τα λιμάνια" , "Κάποιο αλάνι μεσ' το λιμάνι", "Παπόρι απ΄την Περσία" κλπ.

Το juke-box θ' ασχοληθεί και στη συνέχεια μ' αυτή την ενδιαφέρουσα εποχή..... θ' ακολουθήσουν σπουδαία άσματα.. άλλωστε είναι το αντικείμενο της διατριβής μου .... διδακτορικό σ' αυτην την περίοδο έχω...