ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Πάνω που ετοιμαζόμουν να ρίξω κέρμα και να παίξει η πενιά, ήλθε η Οίστρος με την πρόσκληση-πρόκλησή της.... Να βρω λέει και να ποστάρω τα τραγούδια που με σημάδεψαν...
Εγκυκλοπαίδια μάλλον είναι, γιατί δεν θυμάμαι στιγμές της ζωής μου, περισσόττερο ή λιγότερο σημαντικές, να μη συνδέονται με μουσική και τραγούδια.
Μόνο από τις σούρες και τα ξενύχτια να μαζέψω τα τραγούδια, θα σχηματιστεί μια σειρά με 25-30 cds.
Λόγω λοιπόν της υπερπληθώρας των αγαπημένων ασμάτων αποφάσισα να κάνω πέντε μνημόσυνα για να ανταποκριθώ στην πρόσκληση.Πέντε θάνατοι αγαπημένων ανθρώπων, που με τα τραγούδια τους με σημάδεψαν κι ο θάνατός τους μου προξένησε πραγματική λύπη, σαν να έχασα κάτι δικό μου. Οι απώλειες αναφέρονται με τυχαία σειρά, ούτε χρονολογική, ούτε συναισθηματική:

1) Μάνος Χατζιδάκις : Ηταν απόγευμα καθημερινής θυμάμαι και πριν φύγω για το γραφείο το άκουσα στις ειδήσεις. Επαιζε ο τότε ΣΚΑΙ και νυν ΑΛΦΑ ένα εξαιρετικό τραγούδι του συνθέτη από τους ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΥΣ, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, με την Αλίκη Καγιαλόγλου:

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Ολοι χορεύουν απόψε, τραγουδάνε όλοι
στη μεγάλη τούτη πόλη κι είναι Κυριακή
Γίνανε φίλοι αγγέλοι και διαβόλοι με τη μουσική

Ολα τα σπίτια είν' αδειανά, γεμάτοι οι δρόμοι
τι ρωτάν οι τροχονόμοι
τι συμβαίνει εδώ?
κι ετσι τυχαία, σύσσωμη η τροχαία
μπήκε στο χορό

Με το φεγγάρι που λάμπει τώρα σαν μπαλόνι
το παιδί γελά-θυμώνει και κοιτά ψηλά
και κάθε νύχτα απ΄το παλιό μπαλκόνι
το πετροβολά

Με τη βεντάλια στο ΄να της χέρι για σημαία
κάποια γριά ρωτά παρέα , μ' άλλες έξι-εφτά
ποιός έχει βγάλει πάλι απ΄τα λαθραία
σίγουρα λεφτά

Τόσος κόσμος πού πηγαίνει
τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι?
Μάχη, πόλεμος, ειρήνη,
τι θα γίνει, τι θα γίνει, τι?

2) Στέλιος Καζαντζίδης: Ηταν 14/9, του Σταυρού, όταν άκουσα το θάνατο του Στέλιου. Μαζί με τον μεγάλο αυτό τραγουδιστή πέθανε και μια εποχή ολόκληρη, που εμείς τη ζήσαμε εκ του ασφαλούς βεβαια, αλλά την τραγουδήσαμε και την "ήπιαμε" δεόντως....
Κάθησα και έγραψα ένα cd με τραγούδια του Στέλιου εκείνη την ίδια μέρα, το τιτλοφόρησα ο "θάνατος του Στέλιου" και το έβαλα μετά να παίζει... Βγήκε από το απέναντι μπαλκόνι η γειτόνισσα και με λυπημένο ύφος μου είπε : "πάει κι ο Στέλιος , Θανάση...."
Πρώτο τραγούδι στο cd αυτό, το τραγούδι των Νικολόπουλου-Πυθαγόρα
" ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ" :
Επεσε σαν κεραυνός στη γειτονιά μας το μαντάτο
κι έκλεισαν τα μαγαζιά και τα σπιτάκια, πάνω ως κάτω
Ο καλύτερος ο φίλος εβασίλεψε σαν ήλιος
της παρέας το στολίδι πάει στ' αγύριστο ταξίδι

Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, ο αητός και το λιοντάρι
τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους παίρνει άπονα
Πάει κι αυτός κι απ΄τον κόσμο αυτόν θα πάρει
δυο λουλούδια, λίγα δάκρυα και πολλά παράπονα

Δάκρυα για το λεβέντη μας το φίλο δεν εγκρίνω
πέστε του τ' αγαπημένο το τραγούδι του εκείνο
που 'λεγε και τραγουδούσε στη γυναίκα π΄αγαπούσε
στο μεθύσι στο κρασί του και ξαλάφρωνε η ψυχή του

3) Νίκος Γκάτσος : O ποιητής της ΑΜΟΡΓΟΥ, ο άνθρωπος που τα τραγούδια που άφησε πίσω του, είναι η ψυχή μας. Μου πήρε τηλέφωνο βράδυ στο γραφείο ο φίλος Ηλίας : "πέθανε ο Γκάτσος ".... Γύρισα σπίτι κι έφτιαξα μια κασέτα με τραγούδια του κι έκανα ένα τάμα. Οταν θα πάω στο Μυστρά, κατεβαίνοντας, θα βάλω να παίζει το τραγούδι του "ΣΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ" , σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, με τη Φλέρυ Νταντωνάκη και θα τ' αφιερώσω στη μνήμη του. Εκπλήρωσα το τάμα πέρσι το καλοκαίρι :

Ψηλά στου Διγενή τα αλώνια
τις νύχτες του καλοκαιριού
του κάτω κόσμου τα τελώνια
με λεν' τρελλή του φεγγαριού

Μα εγώ χρυσόβουλο κρατάω
από καιρούς βυζαντινούς
και τ' άγρια βάθη που κυττάω
δεν τα χωράει ανθρώπου νους

Ψηλά στου Διγενή τα Κάστρα
στον τάφο του νεκρού παλληκαριού
τα νυχτοπούλια κάτω απ΄ τ' άστρα
με λεν' τρελλή του φεγγαριού

4) Γρηγόρης Μπιθικώτσης : Στον SIR είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία.Θυμάμαι στο άκουσμα του θανάτου του, να βάζω το άσμα "ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ" σε μουσική δική του και στίχους ενός ανώνυμου , αλκοολικού και γι αυτό εξαιρετικά ευαίσθητου θυρωρού μιας πολυκατοικίας των Αθηνών και το δάκρυ να μου ξεφεύγει....

Κάποτε ήμουνα παιδί και σε αγάπησα πολύ,
μα έγινε η αγάπη μου κλωνάρια μαδημένα,
σπασμένα τριαντάφυλλα, στο χώμα πεταμένα

Το περιβόλι της καρδιάς το 'καψες όπως ο βοριάς
τα όνειρα μου πέσανε βαριά τραυματισμένα,
σπασμένα τριαντάφυλλα στο χώμα πεταμένα

Οι αναμνήσεις στο μυαλό χορό αρχίσανε τρελλό
τα περασμένα μου 'πανε πως είναι πια για μένα,
σπασμένα τριαντάφυλλα στο χώμα πεταμένα

5) Σταύρος Κουγιουμτζής: Ο "βελούδινος" συνθέτης, συντρόφεψε τις ψυχές μας για πολλά χρόνια με τις μελωδίες του. Θυμάμαι τη μέρα του θανάτου του είχα πάει στο Carrefour κι έπεσε το μάτι μου, ως συνηθως, στις προσφορές στα cd. Είδα λοιπόν το κύκνειο του άσμα με τίτλο "Εβρεχε ο κόσμος" να πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας , 5 Ευρώ !! Ενιωσα φοβερή πίκρα και απογοήτευση. Ηταν ένα κομμάτι στο ράφι το περιμάζεψα.....Εβαλα το ομώνυμο κομμάτι σε στίχους του συνθέτη, τραγουδάει η κόρη του Μαρία :

Χθες το βράδυ μόνη
σ' ένα πέτρινο παγκάκι
κι ήτανε ο έρωτας απών
κι από μακριά ερχότανε ένα τραγουδάκι
επισκέπτης απ΄το παρελθόν

Εβρεχε ο κόσμος, έβρεχε η ζωή

και η απουσία σου κενό μεσ' τη ψυχή

έλειπε η αγάπη, έλειπες και συ

κι όλα ήταν μια πικρή βροχή

Χθες το βράδυ μόνη

μέσα σ' ένα καφενείο

βρήκα τον παλιό μου εαυτό

να μου λέει ξανά το τελευταίο σου αντίο

σαν τραυματισμένο "σ΄αγαπώ"

Το JUKE-BOX καλεί για τη συνέχεια του παιγνίου, τον καλυβάρχη (θάχει καμιά 30αριά cd κι αυτός), τη Citronella (για τη διεθνή νότα....) , τον Caesar ( αυτός θα μας εκπλήξει...), την Αναστασία και το Γιώργο (καινούριοι σχετικά φίλοι, να δούμε τι θα βγάλουν από τον ντουρβά τους...)