ΑΣΜΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΝ
Ωραίες ανοιξιάτικες βραδιές και μια μεταφορά στην Εγγύς Ανατολή δεν βλάπτει, άλλωστε λένε οι βραδιές στην έρημο είναι μακράν οι ρομαντικότερες...
Εκεί τα χρόνια του 1960 τους είχε πιάσει όλους, συνθέτες και σκηνοθέτες μια μανία με τις φελλάχες, τους φοίνικες, τους καμηλιέρηδες και τους εμίρηδες.... Φαντάζομαι ήταν μόδα, βοηθούσαν και τα χρόνια για ρομάντσες....
Εκεί τα χρόνια του 1960 τους είχε πιάσει όλους, συνθέτες και σκηνοθέτες μια μανία με τις φελλάχες, τους φοίνικες, τους καμηλιέρηδες και τους εμίρηδες.... Φαντάζομαι ήταν μόδα, βοηθούσαν και τα χρόνια για ρομάντσες....
Το τραγούδι των Β. Καραπατάκη-Χρήστου Κολοκοτρώνη, γραμμένο το 1960, με ερμηνευτή το Στέλιο Καζαντζίδη και τον τίτλο "ΓΛΥΚΙΑ ΦΕΛΛΑΧΑ ΚΛΑΨΕ" θα βοηθήσει στη ρομαντική αυτή μεταφορά, για μια βραδιά στην έρημο :
* JUKE-BOX : Ηδη από τη μουσική εισαγωγή είμαι πάνω στην καμήλα και βλέπω άμμο ....
Γλυκιά φελλάχα κλάψε μεσ' την όμορφη βραδια
και τα δάκρυα σου θάψε κάτω απ΄τη χουρμαδιά
(* ποτίζεται η άνυδρη χουρμαδιά.....)
Κλαίει απόψε πληγωμένη της φελλάχας η καρδιά
κλαίνε τ' άστρα το φεγγάρι, κλαίει και η χουρμαδιά
(* Nα η ρομάντζα που λέγαμε.....)
Τον άπιστο φελλάχο που αγάπησες τρελλά
κάποια άλλη τον κρατάει στη δική της αγκαλιά
(* απορία..... ούτε ο φελλάχος έχει δικαίωμα στην πολυγαμία ???? )
Κλαίει απόψε πληγωμένη της φελλάχας η καρδιά
κλαίνε τ΄άστρα το φεγγάρι, κλαίει και η χουρμαδιάααα
(* εκπληκτική η αναπαραγωγή των δακρύων από το φυτό....)
Ο Στέλιος στο στοιχείο του.... το "σκίζει" το άσμα και όπως και πολλά άλλα, το κάνει "άσμα"....
JUKE BOX: Θέλω τα χουρμαδάκια μου.....LINKS :Ο φελλάχος (Στ.Καζαντζίδη-Στ.Βαρτάνη), Φαρίντα (Βασ.Τσιτσάνη με τον Αγγελόπουλο), Το τραγούδι του καμηλιέρη (Απ. Καλδάρα-Καζαντζίδης), Ο μεγάλος καμηλιέρης (Τ. Σούκα με τον Καζαντζίδη) κι άλλα πολλά εξίσου ρομαντικά και .... ερημικά!!
posted by Athanassios at 11:50 π.μ.
28 Comments:
τώρα εγώ φταίω που είδα τους χουρμάδες και εθυμήθηκα σοκολατάκια??
"Θα πάω εκεί στην Αραπιά"
(λογοκρισία που θα έπεφτε τώρα στο τραγούδι λόγω politically ..uncorrect)
Ο ΘΕΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΑΠΙΑ
ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
Καθομουνα με την Άισέ
στη χουρμαδια ΄πο κατω
κι οπως την ειχα κι εγλειφε
ενα χουρμα μελατο,
κουνησαμε τη χουρμαδια
και πεσανε οι χουρμαδες
και στο λεπτο πλακωσανε
λεφουσια οι αραπαδες
Βεδουϊνοι, καμηλιερηδες,
φελαχοι και Μπερμπέροι
μολις τους ειδα εμεινα
με το χουρμα στο χερι
Κι ενας φελαχος νταγκλαρας
με ειδε που τον βαστουσα
μα εγω σφυριζω αμεριμνα,
κανω πως κατουρουσα
κι αφου ταχα τον τιναξα
παω να τον βαλω μεσα,
ομως δεν προφτασα γιατι
οι σκουροι μου την πεσαν
κι απ΄τη βιασυνη μου εμεινε
απ΄οξω το κεφαλι.
Κοιταει πρωτα την Άισέ
κι υστερα εμενα παλι,
ξαφνου, σχεδον απροοπτα,
τραβαει το γιαταγανι
να μου το κοψει εφορμα
σα να ΄ταν του Αη Γιαννη!
Αρπαζω αμεσως την Άισέ
σαλταρω στη γκαμηλα
κι απ΄τους χουρμαδες πιο καλα
ειναι να τρωτε τα μηλα!
Η χουρμαδιά έκλαιγε,
η Αισέ βογγούσε
και οι χουρμάδες πέφτανε,
ο ήλιος με βαρούσε.....
Επιδέχεται συμπληρώματος...
Γεια σου θείε, μεγάλε στιχοπλόκε... δεν ζει κι ο Στέλιος να τα ερμηνεύσει!!!
Citronella, όπως βλέπεις δεν λογοκρίνουμε..... εκτός από τα σοκολατάκια που θα το φορολογούσαμε δεόντως!!
......
κι απ΄τους χουρμαδες πιο καλα
ειναι να τρωτε μηλα.
ΤΑΞΕΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
κιαν απο τον παραδεισο
(με ενδυμα ενα φυλλο)
σας διωξει ο κυριος με κλωτσιες
΄τι φαγατε ενα μηλο,
κι εσεις περιπλανωμενοι
στην Αραπια βρεθειτε
διαβαστε αυτο το ποιημα
και να το θυμηθητε,
Οταν θα δειτε την Άισέ
στη χουρμαδια ΄πο κατω
και με λαγνεια σας ζηταει
ενα χουρμα μελατο
μην ξεκουμπωστε το βρακι
το σωβρακο μη λυσετε
κι εξω να μην τον βγαλετε
ουτε να κατουρισετε
Στα μερη αυτα τα εξωτικα
ειναι αμαρτια μεγαλη
για μια φελαχα, ενα χουρμα
στο στομα της να βαλει
γιατι ειναι νομος ιερος
και καθιερωμενος
πως ο γλυκος αυτος καρπος
ειν΄απαγορευμενος
Μα επειδη αλλος θεος
στην αραπια δικαζει
οποιον τσακωσει να αματρει
τον ...κοψοκεφαλιαζει!
Μα αξιζει ο ...αποκεφαλισμος
για μια τετοια αμαρτια,
ή ειναι προτιμοτερο
να παιξτε μαλακια;
Η Αισέ με γέλασε
έφαγα το χουρμά μου
και πήγα σαν το Βαπτιστή
απ΄του φελλάχου το σπαθί
Ο θείος καλά μου έλεγε
τραβα μια μαλακία
εγω χουρμάδες ήθελα
μ'έφαγε η λαιμαργία...
Εκει που ο Αγιαντώνιος
στην ερημο εντρυφούσε
τη μερα εζεστενοτανε
κι αφορητα εδιψουσε
το βραδι ομως εκρυονε
κι ετρεμε σαν το οψάριο.
Μια νυχτα για να ζεσταθει
εψελνε ενα τροπαριο,
κι εκει οπου το εψελνε
κι ηταν στον πρωτο στοιχο,
αξαφνα βλεπει μια σκια
εις της σπηλιας τον τοιχο!
Γυρναει τοτε αποτομα
και βλεπει μια αραπινα,
του λεει: -Ειμαι νυστικη,
πεθαινω απο την πεινα,
ενα χουρμα δεν εβαλα
στο στομα μου ολη μερα
...........................................................συνεχιζεται
κιαυτος: -Πνευμα του σατανα
ηπαγε απο δω περα
της λεει. -Ειμαι η Άισέ,
του λεει, αγιε μου Αντωνη
κι απλωνοντας τα χερια της
το γεροντα ζυγωνει
τα ματια της πετουν φωτιες
που καιν τα σωθηκα του.
Πισωπαταει ο Αγιος,
σκονταφτει, πεφτει κατου
βγαζει τη γλωσσα της η Άισέ
που ειναι σα δυχάλα,
σηκωνεται ο γεροντας
κι αρχιζει την πηλαλα
μπροστα του βλεπει ενα δενδρό
και παει να σκαρφαλωσει
............συνεχιζεται.
Aπο δω και πέρα θα βλέπω τους χουρμάδες με άλλο μάτι.
Θείε, είσαι ποιητής.
μπροστα του βλεπει ενα δενδρό
και παει να σκαρφαλωσει...
...γιατ' έφτανε ένας αραπάς
με μια χουρχάδα τόοοοση!
"χουρμάδα", λέμε!
Σχσολιαστη, ευχαριστω, προσπαθω παντα για το καλυτερο!
Πανο, εμπαινε!
Συνεχιζω.........
παταει ομως το ρασο του
και σκαει σα χλαπατσα
(τι ταθελε ο χριστιανος
στην ερημο τα ρασα;
δε φοραγε καλυτερα
μια ωραια βερμουδα,
ητανε αναγκη να ντυθει
σα να τανε αρκουδα;
τουλαχιστον αν εβαζε
κανενα κοντογούνι
δεν θα του καρφονωτανε
στην αμμο το πιγουνι.
Ομως μοναχος πιαστηκε
στης πιστης του το διχτυ
εφαγε χωμα πεφτοντας
και αρχισε να βηχει,
και οπως ενας αθλητης
που στον αγωνα βηχει
ουτε να τρεξει ημπορει,
ουτε πηδαει τον πυχη
ετσι κι ο Αγιος αυτος
την πατησε ο καυμενος
λογω του ρασου), κειτοταν
στην αμμο ξαπλωμενος
Πλησιαζει τοτε ο αραπας
μ΄ενα χουρμα ...αλλο πραμα(!)
κι ετονενες εγινικε
το πιο μεγαλο θαυμα!
.............συνεχιζεται.
Α, βέβαια, πρέπει να συνεχιστεί!
*
Σαν φτάνει ο πρώτος αραπάς
με το χουρμά να γνέφει
γίνεται θαύμα εξ' ουρανού
σκοντάφτει και του πέφτει
και πίσω του ο πισινός
χτυπά στον μπροστινό του
που άφησε σκοντάφτοντας
γυμνό τον πισινό του
κι έτσι απόμεινε αγνός
λόγω θαύματος θείου
μέσα σε τέτοιον κίνδυνο
ο πισινός του αγίου.
Μα η φάση συνεχίζεται
με θάρρος και με γνώση
την ιστορία ολόκληρη
ο Ισίδωρος θα δώσει!
H "Αντωνιάδα" του θείου εντυπωσιακή... περιμένω τη "λύση" ... να δούμε το θάμα...
Πάνο,Σχολιαστή τελικά να καταλήξουμε τι είναι η χουρμάδα και ποιός την τρώει...
Αντι γι΄αραπης αγριος
(πουτανε σα ντερεκι),
τωρα μπροστα στα ματια του
μια φελαχα στεκει
οπου ΄ναι εντελως γυμνη
κι ουτε φοραει παπουτσια,
τρωει χουρμαδες λαιμαργα
και φτυνει τα κουκουτσια
κι ως ο Νταλαρας τραγουδα
"τα ματια της φωσφόρος"
καταλαβαινει ο αγιος
πως ειναι ο εωσφορος
γιατι γυναικα στο ντουνια
δεν εχει τετοια καλη.
Ψαχνει στην τσεπη του δεξια
και βρισκει ενα μπουκαλι,
το ξεβουλωνει γρηγορα
και τρεις φορες φωναζει
"μπες μεσα πνευμα ακαθαρτο",
το διαβολο προσταζει
Ορμαει η φελαχα ολογυνμη
και μπαινει στο μπουκαλι
αρπαζει ο αγιος το φελο
και το σφραγιζει παλι
αλλα καθως ο κωλος της
δεν ειχε μπει ακομα,
μες το μπουκαλι ολοκληρος,
της σφινωσε το πωμα!
Αυτο ητο κατα τας γραφας
το θαυμα του αγιαντωνη
οπου νικαει τον διαβολο
και τον εμφιαλωνει!
Α(χ)μήν
χαχαχαχα... αντε βοήθεια μας η μουκάλα του Αγίου.. α(χ)μήν!!!
Άιντε βιβα!
Εβίβα!
Βίβα για τους "ασκητές" και τους "χουρμαδοφάγους"..........
Επειδη σπανια μου δινεται αυτη η ευκαιρια, θα ηθελα να πω οτι, εκτιμω αφανταστα τις γυναικες που λενε: "εθυμήθηκα"!
Δυστυχως στις μερες μας οι περισσοτερες λενε: "θυμήθηκα", και αυτο θα πρεπει να πω οτι δεν το εκτιμω!
θείε, μετά την έξοχη Αντωνιάδα μας έβαλες το γρίφο.....
Γραμματικά σωστό πάντως είναι το θυμήθηκα....
Τι προσθέτει αυτό το "ε" και σου αρέσει όταν το λεν' γυναίκες, ελπίζω να μας το αναλύσεις...
Αθαναση,
ειδικα απο ΄σενα δεν την περιμενα αυτη την ερωτηση.
Την απαντηση δεν μπορεις να την βρεις στο Μπαμπινιοτη, ειναι αρμοδιοτητας ...Τσαο-μπαμπινιοτη (εκ του τσαο μπαμπίνα)!
Απο σενα που ξερεις και διαβαζεις με τοση ευραδεια τις καλικατζουρες* του πιο δυσαναγνωστου ειδους γυναικειας ψυχης (ζοντό), το λιγοτερο που περιμενει κανεις ειναι να μπορεις να διαβαζεις και τα γυναικεια χειλια.
Πλησιασε το προσωπο σου στο προσωπο μιας γυναικας και κοιτα τα χειλια της οταν προφερει τη λεξη "Ε κ ο ι μ ή θ η κ α !!!".
Θα τα δεις να ξετυλιγονται με μια αργη μεγαλοπρεπεια, γεματα παθος και ηδυπαθεια σα να σου λενε οτι σε ειδε στον υπνο της.
Αυτο το Εψιλον στην αρχη της λεξης δεν προκειται για το στεριτικο εψιλον με τη γνωστη του σημασια, προκειται για ενα το ...αποστεριτικο το οποιο δηλωνει επιθυμια.
Αυτο το γραμμα στην αρχη οδηγει τα χειλη σε μια διαστολη και δημιουργει μια υπεροχη επιβραδυνση στην ομιλια.
Η προφορα του Α σημαινει μεγαλυτερο ανοιγμα του στοματος, προτασει τα χειλη και επιτρεπει να προβληθει το σαρκωδες κατω μερος του ανω χειλους και το αντιστοιχο ανω μερος του κατω χειλους δημιουργωντας μια υπεροχη αισθηση απολαυσης στον οπτακουστη.
Υπαρχει κατι το αριστοκρατικο στο προσωπο μιας γυναικας που προφερει αυτη τη λεξη!
Μετα δες την να λεει κοφτα "κοιμηθηκα".
Ενα δυσαρεστο συναισθημα απαισιοδοξιας και μιζεριας θα σε κατακλυσει.
Οι γυναικες που λενε "εκοιμήθηκα!" κατεχουν κατα βαση την γυναικεια ιδιοτητα, και ας μην τοχουν συνειδητοποιησει!
Ειναι σα να
Oλοκλήρωσε το φοβερό σου σχόλιο και θα απαντήσω τεκμηριωμένα και αν απαιτηθεί μ' ολόκληρο ποστ....
Σηκώνει μελέτη το θέμα.... αλλά θα μου επιτρέψεις ... άλλο εθυμήθηκα, άλλο εκοιμήθηκα.....
* Στην καλυβα του ξαδελφου σου ιστρουχτορευω σχετικα με τις ...τζουρες (φυσαρουφατραβατόνε) στο ποστ περι αντιπαγορευτικου φεστιβαλ για την νομιμοποιηση του χαμογελαστικού και κατα ..."συνειρμικη μηχανι(στι)κη"** προσεφυγα στις καλικατζουρες!
**Προκειται για τη νεα εδρα του ΙΘΙ.
Ινστρουχτορα θείε..... βιβα και πάλι.... θα ελθω σε λίγο.......
αλλά θα μου επιτρέψεις ... άλλο εθυμήθηκα, άλλο εκοιμήθηκα.....
Athanassie..θα μού επιτρέψεις και μένα - επ'ευκαιρία και του σημερινού ερτ αφιερώματος στον μεγάλο Στράτο :
"Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου
να περάσει όπως-όπως η βραδιά μου
στη δική σου τη σελίδα εσταμάτησα
και θυμήθηκα για σένανε πως δάκρυσα.
Μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου
ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα.
Και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα."
(είναι που απλά θυμήθηκα και δεν εθυμήθηκα ούτε αποθυμήθηκα)
Citronella καίρια η παρέμβασή σου, σχετικά με τα στερητικά και αποστερητικά "ε" του θείου ισίδωρου...
Το άσμα εξαιρετικό, από τα πιο ερωτικά που έχουν γραφτεί κι ας το θείο να λεει "εθυμήθηκα".... όπως και να το πεις, άμα το νιώθεις σωστό είναι.....
Θα ρίξω ένα αφιέρωμα στο Στράτο, τώρα που μου τον... θυμήθηκα.
Θαναση, τρεξε γρηγορα
και στην καλυβα ελα
αλλα μην ερθεις μοναχος
παρε τη Citronella,
στη "χελιδονα" γινεται
μεγαλο φεστιβαλ
οχι, δεν εχει σπονσορες
τη ΕΒΓΑ ή τη ΜΕΒΓΑΛ
δεν ειν΄ζωοπανηγυρις
η κατι εμπορικο
προκειται για συμποσιο
ακρως ποιητικο
οι ποιητες μαζευτηκαν
και πλεκουνε στεφανια
σαν μπεις την πορτα κλειστηνε
μη φυγουν τα ντουμανια.
Ο θειος Ισιδωρος
Δεν εχει απολυτως καμια σημασια αν... θυμήθηκε ή δεν θυμηθηκε ο Στρατος, σημασια εχει ότι ... εταματησε (και δεν σταματησε).
Περιμενα 9,5 χρονια μπας και το αντιληφθητε και αφου ειδα ότι δεν... , αναγκάστηκα να επανέλθω στο θεμα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home