ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ ΤΡΙΑ (ΙΙΙ)

Ο Κώστας Βίρβος με το Γρηγόρη Μπιθικώτση

Εκείνα τα μεγάλα τραγούδια που έγραψε ο Κ. Βίρβος και δεν θα σβηστούν ποτέ από τη μνήμη μας τα ερμήνευσε ο Sir. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μπορεί βέβαια να έγινε γνωστός και καταξιώθηκε από τις ερμηνείες του στα τραγούδια των μεγάλων συνθετών, όμως διαθέτει κι ένα αξιοπρόσεκτο έργο με δικές του συνθέσεις και είναι τεράστια η συμβολή του στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι.

Η ωραιότερη περιγραφή σκηνής σε ταβέρνα που έχει γραφεί : "ΣΤΟΥ ΜΠΕΛΑΜΗ ΤΟ ΟΥΖΕΡΙ" :

Στου Μπελαμή το ουζερί

Τα ούζα έπινε σερί

Το παλικάρι το χλωμό, το πικραμένο

Όπως κι εγώ κάποια φορά

όταν με πρόδωσαν σκληρά

και από τότε με πιοτό αργοπεθαίνω

Στου Μπελαμή το ουζερί

Λόγια πικρά, κορμιά νεκρά,Βλέμμα σβησμένο

ζήση μου ψεύτρα και σκληρή

μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό

και λαθεμένο..........

Παλικαράκι μου χλωμό άκου και με τι θα σου πω

δεν πρέπει αντρας για γυναίκα να δακρύζει.

Ξέχασ’ την και άλλη αγάπη βρες

πάψε να πίνεις και να κλαις

δες το φινάλε μου και πες μου αν αξίζει

Στου Μπελαμή το ουζερί

Λόγια πικρά, Κορμιά νεκρά, Βλέμμα σβησμένο

ζήση μου ψεύτρα και σκληρή

μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό

και λαθεμένο............

Σπουδαία τραγούδια όπως : ο "ΚΥΡ-ΘΑΝΟΣ" , " ΤΟ ΘΥΜΑ Ο ΝΙΚΟΛΟΣ", "ΕΓΝΑΤΙΑΣ 406", " Ο ΜΠΑΤΙΡΗΣ Ο ΛΟΥΚΑΣ", "ΣΤΟ ΚΑΠΗΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΓΩΣ", "ΣΑΝΤΑ ΜΑΡΙΑ" και πολλά άλλα, είχαν συμπεριληφθεί κάποτε σε μια συλλογή με τίτλο " 36 ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ". Εγώ τα είχα γράψει σε μια κασέτα ( η περίφημη "πράσινη κασέτα", γιατί ήταν μια πράσινη BASF 90άρα, η οποία από τις λαδιές και την πολυκαιρία έχει γίνει εκρού πλέον και την περιέφερα τότε από σπίτι σε σπίτι να συνοδεύει τα γλέντια μας. Την κασέτα αυτή την έχουν σε αντίγραφο όλοι οι φίλοι μου από τότε (Καλυβάρχη σου σώζεται?)

Ο Μπιθικώτσης έλεγε ότι το καλύτερο τραγούδι απ΄όλα αυτά είναι το " ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΑΜΑΞΙ ΜΕ ΔΥΟ ΑΛΟΓΑ". Θα "διαφωνήσω" μαζί του, νομίζω ότι μεγάλο τραγούδι του Κ. Βίρβου με το Γρηγόρη Μπιθικώτση, είναι το " ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΖΑΡΙΑ ΚΑΛΗ" :

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή

Φέρε και καμιά εξάρες,

φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες

Φτάνουν πια τόσοι καϋμοί

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή

Φίλος και λαβωματιά κι ειν' η αγάπη μου φωτιά

Πού να πω τα βάσανά μου, πού να πω τα μυστικά μου

που μου καίνε την καρδιά

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή

Δεν είμαι παιδί κακό, γιατί θέλεις να πονώ

Έφτασε η ψυχή στο στόμα, μ' ένα ασσόδυο ακόμα

απ' τον κόσμο θα χαθώ

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή........

JUKE-BOX : Εύχομαι το 2008 να είναι "καλοτάξιδο" για όλους, αφιερώνω και το άσμα : " ΚΑΡΑΒΙ ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΞΕΝΗ" :

Καράβι με σημαία ξένη
που πας ταξίδι μακρινό
αγάπη πια δεν με προσμένει
το σπίτι άδειο κι ορφανό
αγάπη πια δεν με προσμένει
μαζί σου πάρε με να μην πονώ.


Μπουένος Άυρες, Νέα Υόρκη, Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά
ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι
αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά.


Του έρωτά μου η ορφάνια
κάνει το δάκρυ μου καυτό
μόνο σε μακρινά λιμάνια
εκεί μπορεί να γιατρευτώ,
να φύγω λίγο απ’ την αφάνεια,
να λησμονήσω να ξεχαστώ.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ ΔΥΟ (ΙΙ)

Παραμονή Χριστούγεννα και το post είναι αφιερωμένο σ' ολους τους ξενιτεμένους που θα κάνουν Χριστούγεννα μακριά από την πατρίδα και αγαπημένα πρόσωπα.

Ο Κώστας Βίρβος με το Στέλιο Καζαντζίδη


Θα πω μια ιστορία μέρες που είναι. Παραμονή Χριστούγεννα, σ' ένα ορεινό χωριό της Ρόδου, δεκαετία του 1960-70. Ηλθε η έγκριση, φεύγει Αυστραλία. Απ΄το πρωί χαιρετούρες κι ετοιμασίες. Στα χέρια του το διαβατήριο με την άδεια εργασίας, στην τράπεζα ώρες να κάνει συνάλλαγμα.
Πρέπει να περάσει όμως κι απ΄το καφενείο να χαιρετήσει τους φίλους. Μεσημεράκι πια, φτάνει στον καφενέ. Τα ΄χει τα χαρτιά στη τσέπη, κάθεται να πιει ένα ρακή. Οι φίλοι θέλουν να του αφιερώσουν τραγούδι, πέφτει το κέρμα στο juke-box κι ακούγεται το άσμα του Θόδωρου Δερβενιώτη, σε στίχους του Κώστα Βίρβου, με το Στέλιο Καζαντζίδη (φοβερή εισαγωγή με ακορντεόν):

Πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο
που πήρα για τα ξένα
μα τι να κάνω ο φτωχός, μπροστά μου βρίσκεται γκρεμός
και πίσω μαύρο ρέμα

Πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο
μα όταν ζεις χωρίς ελπίδα όπου γης είναι πατρίδα
Απ΄τους καυμούς που πέρασα μια μέρα δεν εγελασα
τα μάτια μου όλο κλαίνε
και πήρα την απόφαση να φύγω για την κόλαση
που ξενιτια τη λένε

Πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο .....

Μάνα κι αγάπη μου καλή πάτε κι ανάψτε ενα κερί
στης Παναγιάς τη χάρη
στην ξενιτιά να μη χαθώ, μα γρήγορα να ξαναρθώ
στην αγκαλιά σας πάλι

Βαλτοί οι φίλοι, ρίχνει στη μέση του καφενείου όλα τα χαρτιά του, διαβατήριο, αυστραλιανά δολλάρια κλπ και τα παραδίδει στην πυρά. Μέχρι σήμερα, ζει στο χωριό της Ρόδου, δεν έφυγε ποτέ. Ετσι μου τη διηγήθηκε πριν πολλά χρόνια ένας καλός φίλος, ενώ τον τύπο τον είχα γνωρίσει και προσωπικά.

Βέβαια το "διαβατήριο", δεν είναι και το καλύτερο που έγραψε ο Βίρβος για τον Καζαντζίδη.Τα : " Νυχτερίδες κι αράχνες" του Χρήστου Νικολόπουλου, " Ο Απόκληρος της Κοινωνίας ", του Στέλιου, "΄Ενα πιάτο άδειο στο τραπέζι" και " Οποιος γεννιέται καλός" του Δερβενιώτη, γίναν μεγάλες επιτυχίες. Η αφρόκρεμα των τραγουδιών που είπε ο Καζαντζίδης, ανήκουν στο Βίρβο. Προσωπικά θεωρώ κορυφαίο το " ΠΑΡΕ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΜΟΥ" του Θόδωρου Δερβενιώτη, αν κι έχω αντιρρήσεις ως προς τη χρήση του συνθεσάιζερ :

Πάρε τα χνάρια π' άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου
κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου

Βήμα - βήμα, δάκρυ - δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη
να κλαίω για σέν' αγάπη μου, που χρόνια ζεις μακριά μου

Αντιλαλούν οι ρεματιές όταν αναστενάζω
και απ' την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα 'χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς

Δακρύζουν μάτια και καρδιές όταν αναστενάζω
κι' από τα στήθια βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.

Τέλος, για να θυμηθώ και τα νιάτα μου, ένα μεγάλο καψουροτράγουδο της εποχής, σε μουσική του Στέλιου Καζαντζίδη :

ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μη σκαλίζεις τη στάχτη να ξανάβρεις φωτιά
η δική μας αγάπη τώρα έσβησε πια.
Κι αν υπάρχουνε σπίθες που ακόμα κρατούν
μ' ένα φύσημα αγέρα και αυτές θα χαθούν.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Μια φορά εγελούσες όταν έκλαιγα εγώ
σαν σκυλί με τραβούσες πότε εκεί, πότε εδώ.
Μα περάσαν τα χρόνια κι ήρθαν άλλοι καιροί
τώρα εγώ θα γελάω μα θα κλάψεις εσύ.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Η δική σου εικόνα έχει πλέον χαθεί
την σκεπάζουν αράχνες και την κρύβει η ντροπή.
Προκειμένου να είσαι της ζωής μου σκιά
κοίτα βρες κάποιον άλλον πριν γεράσει η καρδιά.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία

με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Το JUKE-BOX εύχεται από καρδιάς σ' όλες κι όλους "Χρόνια πολλά".

ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ ENA (I)

Ξεκίνησα να γράφω για τον Κώστα Βίρβο και με συλλαμβάνω αντί να σκέφτομαι τι να γράψω, να σιγοτραγουδώ ένα παλιό πολυαγαπημένο μου λαϊκό τραγούδι, σε σύνθεση του Θόδωρου Δερβενιώτη, με τον Μπάμπη Τσετίνη :

ΙΣΩΣ

Ίσως ακόμα σ' αγαπώ δεν ξέρω ίσως
ίσως για σένα στη ζωή μου να πονώ
κι αν μ' εγκατέλειψες δεν σου κρατάω μίσος
συγγνώμη όμως να σου δώσω δεν μπορώ.

Ίσως με το καιρό,ίσως να λησμονήσω
μα τώρα δε μπορώ για να σε συγχωρήσω
είναι νωπά,είναι νωπά τα τραύματα μου
που 'χεις ανοίξει μέσα στην καρδιά μου.

Ίσως να τρέχει κάποιο δάκρυ μου για σένα
ίσως στον ύπνο μου να έρχεσαι συχνά
μα είν' τα στήθια μου ακόμα πληγωμένα
της προδοσίας σου η πίκρα δεν περνά.

Ίσως με το καιρό ίσως να λησμονήσω
μα τώρα δε μπορώ για να σε συγχωρήσω
είναι νωπά είναι νωπά τα τραύματα μου
που 'χεις ανοίξει μέσα στην καρδιά μου.

Τον Κώστα Βίρβο τον θυμάμαι πάντα ηλικιωμένο. Να' ναι καλά ο άνθρωπος βέβαια μια και είναι στη ζωή ακόμα. Οταν ακούω λαϊκά τραγούδια της δεκαετίας του '60, που συνήθως έχουν μέτριο έως κακό στίχο, ξεχωρίζω αυτά που ανήκουν στον Κώστα Βίρβο. Κάνουν μπαμ που λένε, και να μη ξέρεις ότι τα 'γραψε αυτός, τα καλύτερα σ' αυτόν τα αποδίδεις και δεν πέφτεις ποτέ έξω.

Εγραψε αμέτρητα τραγούδια για όλους. Η σημαντικότερη όμως προσφορά του στο τραγούδι, θεωρώ ότι είναι ο αγώνας που έδωσε να αναγράφεται το όνομα του στιχουργού στους δίσκους. Χάρη σ' αυτόν το κοινό ανακάλυψε ότι πίσω από ένα καλό τραγούδι δεν υπάρχει μόνο ο τραγουδιστής που το ερμηνεύει.

Κι επειδή το juke-box, όπως γνωρίζετε, είναι λάτρης της λάγνας Ανατολής, θα ήταν απίθανο να μη του άρεσε πολύ η περίφημη " ΖΑΙΡΑ" του Βασίλη Τσιτσάνη :

Γιαλαούμπι γιαλαούμπι γιελ για χαμπίμπι για (...)

Ζαίρα θα 'ρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά

απ' την αγκαλιά του μαχαραγιά

σβήνω απ' τον πόθο μ' άλλον σαν σε νιώθω

αχ Ζαίρα μου γλυκιά

Γιαλελέλι γιαλελελελι γιαλελέλι

ωωω σβήνω απ' τον πόθο μ' άλλον σαν σε νιώθω

αχ Ζαίρα μου γλυκιά

Ζαίρα λάμπεις σαν αστέρι στην αραπιά

μ' άναψες φωτιά δεν αντέχω πια

κάστρα θα γκρεμίσω μα δε θα σ' αφήσω

σκλάβα του μαχαραγιά

Γιαλελέλι γιαλελελελι γιαλελέλι

ωωω κάστρα θα γκρεμίσω μα δε θα σ' αφήσω

σκλάβα του μαχαραγιά

Γιαλαούμπι γιαλαούμπι γιελ για χαμπίμπι για (...)

Τα λαϊκά του Βίρβου είναι τόσα πολλά, που αν κάτσω ν' αναφέρω το ποστ θα γίνει σε 50 συνέχειες και το juke-box δεν είναι για τέτοια. Αντ΄αυτού θα σας προτείνω να διαβάσετε την εξαιρετική παρουσίαση μιας συλλογής τραγουδιών του Κώστα Βίρβου από το φίλο Freattys, στην Οδό Ονείρων, εδώ . Από το δίσκο και η φωτογραφία:

Θα κλείσω το πρώτο αυτό μέρος του αφιερώματος στο μεγάλο λαϊκό στιχουργό, μ' ένα τραγούδι που το πρωτάκουσα από το Σπύρο Ζαγοραίο. Μου άρεσε πολύ θυμάμαι και προβληματιζόμουνα ποιός το έγραψε. Σκέφτηκα, μόνο ο Βίρβος θα μπορούσε να το 'χει γράψει κι είχα δίκιο. Το επιβεβαίωσα πρόσφατα από την " ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ".

Ενας μπαγλαμάς μουρμούρης

Οι πετεινοί λαλήσανε τα τραμ κυκλοφορήσανε

κι εγώ με το κορίτσι μου στους δρόμους περπατάμε,

παραπατώντας και οι δυό

για το τσαρδί μας πάμε.

Ένας μπαγλαμάς μουρμούρης μας ξεμυάλισε,

μας τα πήρε μέχρι φράγκο και μας άργησε.

Όλη τη νύχτα ο μπαγλαμάς

έπαιζε μοναχά για μας

κι όλο μας έλεγε γλυκά "γλεντάτε στα γεμάτα"

γιατί μονάχα μια φορά θα ζήσουμε τα νιάτα.

Οι πετεινοί λαλήσανε τα τραμ κυκλοφορήσανε,

τέτοιο ξενύχτι, κούκλα μου χίλιες φορές χαλάλι

και τ' άλλο Σαββατόβραδο θα σε γλεντήσω πάλι.

JUKE-BOX : Μακάρι τέτοια τραγούδια να γράφονταν και σήμερα και τέτοια Σαββατόβραδα να περνούσαμε όλοι μας....