ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας από τους συνθέτες που από πολλούς θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός, με μεγάλη προσφορά στο Ελληνικό τραγούδι. Είχα αντίθετη γνώμη για πολλά χρόνια και θεωρούσα τον Πλέσσα λίγο ανώτερο του Γιώργου Κατσαρού. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολυγραφότατος και τα νιάτα μας είναι συνδεδεμένα με τα τραγούδια του, όπως για παράδειγμα τα τραγούδια του με το Γιάννη Πουλόπουλο ή τις ελληνικές ταινίες.

Ο δίσκος του " Ο ΔΡΟΜΟΣ" , σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και τραγούδι από τον Γιάννη Πουλόπουλο και τη Ρένα Κουμιώτη, ήταν ο πρώτος σε πωλήσεις για πάρα πολλά χρόνια και μάλιστα η πρόσφατη επανέκδοσή του με το Γιάννη Κότσιρα, έσπασε ξανά ταμεία. Ποιός δεν ξέρει και δεν έχει τραγουδήσει " ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ" , " ΓΕΛΑΓΕ Η ΜΑΡΙΑ" ," ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ", " ΜΕΘΥΣΕ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ", " Ο ΠΑΛΙΟΣ ΦΩΝΟΓΡΑΦΟΣ" κλπ ?

Ο Πλέσσας δεν ήταν λαϊκός συνθέτης. Αστός με μουσικές σπουδές ιδιαίτερα σημαντικές, με επιδόσεις κυρίως στο ελαφρό τραγούδι και τη τζαζ.

Παρά το γεγονός όμως ότι δεν είχε λαϊκές καταβολές έγραψε μερικά φοβερά λαϊκά τραγούδια. Πώς του έκατσαν αυτά είναι ένα θέμα που πάντα με προβλημάτιζε.... Κορυφαίο του βέβαια σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου "ΒΡΕΧΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΜΟΥ" από την ταινία " ΟΡΑΤΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ " του Φώσκολου, ακούγονταν στη μνημειώδη σκηνή του Ελληνικού κινηματογράφου : ο Κούρκουλος στη μέση της αυλής να έχει στοιβάξει τα ρούχα και τα οικιακά του σκεύη, μαζί κι ένα γραμμόφωνο, όπου παίζει το τραγούδι. Στην πρώτη πενιά ο πρωταγωνιστής ρίχνει ένα σπίρτο, τα αναφλέγει κι αρχίζει να χορεύει ζεϊμπέκικο..... φοβερά πράγματα !!! Του είπαν λέει του Παπαδόπουλου να γράψει ένα τραγούδι να μιλάει για κύμα πικρό (το θέμα της ταινίας νομίζω είχε να κάνει με εφοπλιστές) και έγραψε ο μεγάλος:

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου

φωτιά που μ' έχει κάψει

για τα φτωχά τα νιάτα μου

κανένας δεν θα κλάψει

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει

σβήνει το καντήλι μου

κι η ψυχή κι η ψυχή σαν χελιδόνι

φεύγει απ΄τα χείλη μου

Κύμα πικρό στην πλώρη μου

και τα πανιά σκισμένα

ούτε αδελφός αγόρι μου

δεν νοιάστηκε για σένα

Το τραγούδι αυτό το είπε ο Στράτος Διονυσίου. Στην πίσω πλευρά από το 45άρι δισκάκι υπήρχε το " ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ", ωραίο τραγούδι, που έμεινε όμως στη σκιά του μεγάλου σουξέ, για πάντα άγνωστο.

Εκτός όμως απ΄αυτό έχει κι άλλα ωραία λαϊκά ο Πλέσσας: Να θυμίσω μερικά : " ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΟΥ... και πίνοντας σε πίνω " με την Τζένη Βάνου, η " ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ", σε στίχους του Κώστα Βίρβου, με τη Ρένα Κουμιώτη, "ΑΝΟΙΞΕ ΠΕΤΡΑ" σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου, με τη Μαρινέλλα, "ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥΣ ΔΕΙΚΤΕΣ " σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου, με τη Ρένα Κουμιώτη, " ΤΙ ΣΟΥ' ΚΑΝΑ ΚΑΙ ΠΙΝΕΙΣ" σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου με την Πόλυ Πάνου, το υπέροχο " ΗΛΙΕ ΦΟΝΙΑ" σε στίχους Κ. Βίρβου από την ταινία του Νίκου Τσίμα " Ο ΑΣΤΡΑΠΟΓΙΑΝΝΟΣ", με την Καίτη Αμπάβη, " ΘΑ ΠΙΩ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ " σε στίχους Λ. Παπαδόπουλου, με τον Γιάννη Πουλόπουλο, " ΜΗΝ ΤΟΥ ΜΙΛΑΤΕ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, με το Γιάννη Πουλόπουλο και ένα που μ' αρέσει πολύ των ιδίων, " ΑΠΟΨΕ ΑΝΤΑΜΩΣΑ ΤΟ ΧΑΡΟ " με τους καταπληκτικούς στίχους του Παπαδόπουλου :

Απόψε αντάμωσα το Χάρο

σε μια γωνιά στην Κοκκινιά

έρχομαι μου είπε να σε πάρω

ταξίδι για τη λησμονιά

καν' το στερνό σου το τσιγάρο

κι άιντε ν' ανοίξουμε πανιά

Με πήγε στο στενό κελλί του

που το φωτούσε ένα κερί

αργά που κύλησε η νύχτα

γρήγορα που' φυγε η ζωή

κι εγώ παντρεύτηκα τη νύχτα

18 χρονών παιδί

Ακόμα θα ξεχωρίσω και θα θυμηθώ: " ΤΑ ΦΙΛΙΑ" σε στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου, με τον Γιάννη Πουλόπουλο, "ΑΝ ΒΟΥΛΗΘΩ" σε στίχους του ίδιου του συνθέτη, με το Μιχάλη Βιολάρη,

"ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΙΚΡΟΘΑΛΑΣΣΑ", από τον ομώνυμο δίσκο, σε στίχους του Κ. Βίρβου, με την Καίτη Αμπάβη, "ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ" από τον ομώνυμο δίσκο, σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου, με τη Ρένα Κουμιώτη, "ΚΑΜΑΡΟΥΛΑ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ" σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου, με τη Μαίρη Χρονοπούλου, " ΑΝ Σ' ΑΡΝΗΘΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ", σε στίχους Δανάης, με τον Κώστα Χατζή, " ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΟΙ ΧΑΝΤΡΕΣ" σε στίχους του Γ. Δαλιανίδη, με τον Δημήτρη Χορν κι ένα ακόμα αγαπημένο μου, σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου, με τη Τζένη Βάνου και πιο πρόσφατη επανεκτέλεση με την Ελ. Αρβανιτάκη: " ΧΙΛΙΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ" :

Χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς

χίλιες θα με ζητήσεις

κι όπου κι αν πας κι όπου σταθείς

όσο κι αν θες να μ' αρνηθείς

θα θυμηθείς τον έρωτα που ζήσαμε

και θα με νοσταλγήσεις

χίλιες βραδιές θα μ'αρνηθείς

χίλιες θα με ζητήσεις

Χίλιες βραδιές θα προσπαθείς

το παρελθόν να σβήσεις

μα όταν θάρθει μια βραδιά

να σε τυλίξει η μοναξιά

θα θυμηθείς και τη δική μου συντροφιά

πάλι θ' αναζητήσεις

χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς

χίλιες θα με ζητήσεις

JUKE-BOX

Δεν είναι και λίγα λοιπόν τα ωραία τραγούδια του Πλέσσα, δεν είναι ούτε Θεοδωράκης ή Χατζιδάκης αλλά σίγουρα πρέπει να του αναγνωρίσουμε μεγάλη προσφορά στο καλό ελληνικό τραγούδι.

Με τα τραγούδια του ερωτευτήκαμε, ήπιαμε και κυρίως τραγουδήσαμε....

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο θυμήθηκα τα " ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ", ένα δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη, που περιέχει τραγούδια που κάποτε ήταν συνώνυμα με τους αγώνες τόσο της εργατικής τάξης όσο και των αγωνιστών του Πολυτεχνείου.Τραγουδούν, ο συνθέτης, η Μαρία Δημητριάδη, η Μαρία Φαραντούρη και ο Λάκης Καραλής.

Hμουν μαθητής το 1973, πήγαμε εκείνο το απόγευμα κανονικά για μάθημα, αλλά βγήκε ο Λυκειάρχης και μας λέει " θα φύγετε γρήγορα για τα σπίτια σας και δεν θα σταματήσετε πουθενά, γίνονται φασαρίες στο Πανεπιστήμιο". Επιχείρησα να πάρω λεωφορείο, αδύνατο, ήταν όλα φίσκα, ο κόσμος έτρεχε σκυθρωπός και τρομαγμένος, το έκοψα με τα πόδια, δεν σταμάτησα πουθενά.
Δεν είχα καταλάβει τι συνέβαινε βέβαια. Το κατάλαβα όμως πολύ καλά 3-4 χρόνια αργότερα. Είχε γίνει η μεταπολίτευση και στην αυλή του σχολείου κάναμε τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Δίπλα μου στέκονταν ένας συνομήλικος, αλλά του "πρακτικού"..... ξαφνικά διαπιστώνω ότι κλαίει με λυγμούς.
Θυμάμαι, αναρωτήθηκα μέσα μου :" τόσο πια συγκινήθηκε αυτός και κλαίει...". Τις επόμενες μέρες έμαθα ότι ο αδελφός του, φοιτητής το 1973 στην Αθήνα, είχε ξυλοκοπηθεί άγρια από τους μπάτσους στη Νομική και είχε μείνει ανάπηρος.
Τώρα βέβαια μιλάμε για επεισόδια, ταραχές, αναρχικούς, κουκουλοφόρους, άσυλο κλπ, έννοιες τόσο ξεθωριασμένες κι απόμακρες από την εποχή εκείνη.

Από τα τραγούδια του αγώνα, αφιερωμένο στους ήρωες (τότε παιδιά) του Πολυτεχνείου:

" ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ"

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες,

οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί

Οχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι

λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους

μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί

Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα

και θα βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί

Στο δίσκο υπάρχουν πολλά γνωστά , αλλά και άγνωστα τραγούδια. Θυμίζω από τα επικά του Μίκη τα: " ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ" σε μοναδική ερμηνεία του Μίκη,
"ΚΑΙ ΣΥ ΛΑΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟΝ ΩΡΩΠΟ" με τον Μίκη και τη Μαρία Φαραντούρη, το "ΛΕΒΕΝΤΗ ", σε ποίηση Νότη Περγιάλη:(σαν τον αιτό φτερούγαγες στη στράτα, τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια.... λεβέντης εεεε.. εεε... εροβόλαγε....)... με τη Μαρία Δημητριάδη.
Υπάρχουν όμως και μερικά "διαμάντια" απ΄αυτά που μόνο ο Μίκης ήξερε να φτιάχνει:

Ο " ΘΡΗΝΟΣ" ,σε ποίηση Γεωργίας Δεληγιάννη-Αναστασιάδη, "Η ΑΥΛΗ" σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου, "ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΗΣΕΙΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ" σε στίχους του Μίκη για τον Αλ. Παναγούλη.

Κορυφαίο του δίσκου κι από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, το: "ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ" ,σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, με τη Φαραντούρη και το Λάκη Καραλή.
Το τραγούδι αυτό επανεκτελέστηκε σχετικά πρόσφατα από τους Αφούς Κατσιμίχα και απέσπασε επαίνους από το Μίκη. Προσωπικά προτιμώ την πρώτη εκτέλεση με το εξαιρετικά πρωτότυπο και περίεργο κούρδισμα του μπουζουκιού :

Ποιός τη ζωή μου, ποιός την κυνηγά

να την ξεμοναχιάσει μεσ' τη νύχτα

ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά

σαν ψάρι μ' εχουν πιάσει μεσ' τα δίχτυα

Για κάποιον μεσ΄τον κόσμο ειν' αργά

ποιός τη ζωή μου, ποιός την κυνηγά

Ποιος τη ζωή μου, ποιός παραφυλά

στου κόσμου τα στενά, ποιος σημαδεύει

που πήγε αυτός που ξέρει να μιλά

που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει

Το 1980, μετά από πορεία του Πολυτεχνείου πήγαμε σε μια υπόγεια ταβέρνα κοντά στο Πανεπιστήμιο. Αρχίσαμε να τραγουδάμε αυτά τα τραγούδια, αλλά ο ταβερνιάρης, χαφιές της ασφάλειας ενοχλήθηκε. Μπουκάρανε οι μπάτσοι ξαφνικά για εξακρίβωση στοιχείων. Θυμάμαι είχα πάρει τέτοιο φόβο.....
Αυτά εν έτει 1980 παρακαλώ, για να μη ξεχνάμε τι γίνονταν στην Ελλάδα ακόμα και τότε. Ντρέπομαι για το φόβο που πήρα, επειδή μου ζήτησαν μια ταυτότητα, ενώ κάποιοι άλλοι λίγα χρόνια πριν, αψήφισαν τανκς και πολυβόλα.
Τιμή και δόξα στους ήρωες και να μη ξεχνάμε. Η λήθη σκοτώνει τη συνείδηση.

Δείτε ωραίο φωτογραφικό υλικό και ποιήματα που γράφτηκαν για τη σημαντικότερη ημέρα της σύγχρονης ιστορίας μας στο blog της Ντόλλυς εδώ.

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ

Οταν πρωτάκουσα τον τελευταίο δίσκο των Χαίνηδων, "Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ & ΤΟ ΔΡΑΚΟΔΟΝΤΙ ", μ' ενυπωσίασε μια μπαλλάντα με τίτλο "Συνταγές μαγειρικής". Ηταν ένα τραγούδι που δεν περίμενα βέβαια ότι θα ήταν σύνθεση των Χαίνηδων, οι οποίοι έχουν πιο παραδοσιακό ήχο.

Σκέφτηκα βέβαια με αφορμή αυτό, μια και το άκουσα πρόσφατα στο μαγαζί, να κάνω ένα διαδικτυακό τραπέζι στους φίλους του juke-box, τους τακτικότερους εμφανείς επισκέπτες του, από τότε που άρχισε να παίζει.

Κυριακή μεσημέρι λοιπόν κι άρχισαν να φτάνουν ένας-ένας. Ο Πάνος (προσωπικός, εκλεκτός φίλος και διαδικτυακός συνοδοιπόρος), μετά συζύγου βέβαια (δεν υπάρχουν εκπλήξεις εδώ !!), ο επίσης προσωπικός φίλος Σχολιαστής, ο διαδικτυακός φίλος και εξάδελφος Ιχνηλάτης (μετά συζύγου κι αυτός (?), η διαδικτυακή φίλη Ντόλλυ (κομψότατη, χαμογελαστή και στις ομορφιές της, όπως πάντα) και τελευταίοι το βαρύ πυροβολικό της παρέας, που αναμένονταν με μεγάλη αγωνία, ο διαδικτυακός θείος, ονόματι Ισίδωρος, συνοδευόμενος από θεϊκό πλάσμα, 27 Μαίων (οροφή το 27, μπορεί και να το μεγαλώνω λίγο, δεν ήμουν ποτέ καλός στα μαθηματικά!!!)

Στην είσοδο του θείου και της συνοδού του τα ανδρικά στόματα μείναν ανοιχτά, έτοιμα να χάψουν μύγες . Ο θείος με κλασσική εμφάνιση και ένδυση για την ηλικία του, αλλά ανεβασμένος. Δεν θύμιζε σε καμιά περίπτωση παρακμασμένο γέροντα, σφριγηλό πρόσωπο, ζωντάνια που ακτινοβολούσε στο πρόσωπό του, μοίραζε αυτάρεσκα χαμόγελα δεξιά κι αριστερά. Να σας συστήσω είπε.....

"από δω η φίλη μου ....." . Εκθαμβωτικό το πλάσμα, μαλλί μακρύ χυτό, βαμμένο τέλεια, με φούστα που δεν ξεπερνούσε στο μήκος τα 15 εκατοστά ύφασμα. Από το σοκ και τη ζήλια μας δεν συγκρατήσαμε ούτε το όνομά της !!

Κάτσανε στην τραπεζαρία, το μενού περιελάμβανε κρεατόπιττα κεφαλλονίτικη, ευγενής προσφορά και φτιαγμένη από τα χεράκια της expert στο άνοιγμα φύλλου πίττας, flip (προσκλήθηκε, αλλά δεν κατάφερε να παραστεί λόγω υποχρεώσεων, μας έστειλε όμως την πίττα) και κυρίως πιάτο κόκκορα κρασάτο,στιφάδο, φτιαγμένο από την αφεντιά μου. Είναι από τα καλύτερά μου πιάτα, το μαγειρεύω για εκλεκτούς καλεσμένους.

Ξαφνικά διαπίστωσα ότι δεν ειχε κοπεί η σαλάτα. Πριν προλάβω να πω ποιά θα την κόψει πετάχτηκε το πλάσμα του θείου " εγώ, βέβαια"..... Πριν όμως προλάβει να σηκωθεί από τη θέση της, πετάγεται σαν ηλεκτρισμένος ο θείος , αρπάζει τα μαχαίρια κι αρχίζει να κόβει τα λάχανα και τα καρότα, με απαράμιλλη τέχνη και γρηγοράδα..." κάτσε εσύ, μην κουράζεσαι..."....

Ηλθαν και τα κρασιά, άσπρο γαλλικό CHAUVIGNON στην αρχή για τα ορεκτικά και την κρεατόπιττα, κόκκινο αγιωργίτικο, τύπου ΝΕΜΕΑ, του Μπουτάρη για το κυρίως γεύμα.

Το juke-box επιμελήθηκε βέβαια τη μουσική. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με Χατζίδάκη, ακούστηκαν ο "ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ " και το "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ", ακολούθησαν "ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ" , παραγγελιά του θείου, χαλαρώσαμε με λίγα Κουβανέζικα του Club Social, που ζήτησε η Ντόλλυ και μετά το φαγητό, έπεσε αρχικά Λοίζος (παραγγελιά Ιχνηλάτη και Σχολιαστή), " ΤΑΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ", σε στίχους Ρασούλη, μερικά τραγούδια του Μπιθικώτση (συνθέσεις δικές του), τραγούδια με το Μητροπάνο από τα 'ΠΙΚΡΟΣΑΒΒΑΤΑ" των Μίκη Θεοδωράκη-Λευτ. Παπαδόπουλου (παραγγελιά του Πάνου), Ακης Πάνου, βέβαια, όπου ο θείος δίδαξε " ζεϊμπέκικο" στο άσμα " ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ" με τον Στράτο Διονυσίου.

Κι αφού είχαμε ψιλοσουρώσει όλοι, τους φλόμωσα στους Χαίνηδες. Αφιέρωσα στην απούσα flip, το ηπειρώτικου ρυθμού άεξαιρετικό άσμα "7 ΠΟΤΑΜΙΑ", με την ευχή να γειάσουν τα χεράκια της για την υπέροχη πίττα και μετά ακούστηκαν οι "ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ" , τραγουδισμένο φυσικά από τη Μαρία Κώτη, που δυστυχώς έλειπε... από την ωραία παρέα ....

Από μικρή της άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη

τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική

και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της

και δίναν στο φαί της, μια γεύση μαγική.

Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,

ποτέ δεν είχε ταίρι ν' αλλάξει μιαν ευχή,

να χαμηλώσει τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,

να γίνονταν η πλάση ξανά απ' την αρχή.

Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μια σκελίδα,

να 'φεγγε μιαν ελπίδα στα μάτια τα μελιά

και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,

να 'νιωθε ένα χάδι μια μέρα στα μαλλιά.

Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,

που 'κανε το φευγιό της να μοιάζει με γιορτή

τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,

ολόιδια με κείνα που είχε ονειρευτεί.

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,

μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή

κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη

χωρίς ν' αφήσει δάκρυ σε μάγουλου γραμμή.

Το πλάσμα του θείου βέβαια δεν τους ήξερε, αλλά ζήτησε ένα αντίγραφο του cd, να το ακούει στην εξοχή, όταν κοιμάται ο θείος (αργεί είπε να ξυπνήσει μετά το sex !!!)....

"Πάλι καλά, άμα ξυπνάει", σχολίασε η Ντόλλυ ........
Και πέρασαν όλοι καλά, όπως "Στα παραμύθια της γιαγιάς" των Χαίνηδων

Μιά φορά γιέ μου κι έναν καιρό

βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...

Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά

τέτοιας λογής ν' αρχίζει

και σε καιρούς αλλοτινούς

ο νους σημ' ν' αρμενίζει.
Να μου μιλεί σιργουλευτά

γιά κείνα και γιά τ' άλλα

γιά μαγικά, γιά έρωτες,γιά φονικά μεγάλα.

Για βασιλιάδες νιούς καλούς

που κάστρα επατούσαν

τσι μάισσες και τα θεριά

σκοτώναν κι ενικούσαν.

Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς

δόξευγε το μυαλό μου

στον κόσμο των παραμυθιών

γύριζ' ο λογισμός μου.

Έσβησ' ο χρόνος ο κακός

μαζί με τη χαρά μου

τσι ιστορίες τση γιαγιάς

από τα όνειρά μου.

Κι έρχουντ' απ' τον παλιό καιρό

Θε μου νάταν αλήθεια

ώρες αεροφύσημα κείνα τα παραμύθια.

Μην κλαις μικρή μου και πληγές

ανοίγεις μου στα στήθη

εμείς οι δυό θα κάνουμε

τον κόσμο παραμύθι.

ΧΑΪΝΗΔΕΣ

Χθες βράδυ είχα την τύχη να παρευρεθώ σε μια ξεχωριστή πραγματικά μουσική βραδιά.
Οι φοβεροί και τρομεροί Χαίνηδες από την Κρήτη, ήλθαν για δυό παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη.
Η συναισθηματική φόρτιση δεν μου επιτρέπει αναλυτικές περιγραφές και σχόλια, γιατί θα θεωρηθώ υπερβολικός.
Το juke-box έχει ευαισθησία στην καλή μουσική και στο ωραίο φύλο. Αυτά πληρώθηκαν χθες βράδυ στο έπακρο.
Οι Χαίνηδες είναι εξαιρετικοί μουσικοί, πραγματική ελπίδα του ελληνικού τραγουδιού, τους αξίζουν συγχαρητήρια. Παίζουν με κέφι κι επικοινωνούν με το κοινό τους με μοναδικό τρόπο.
Στο δεύτερο σκέλος, η τραγουδίστρια του συγκροτήματος, Μαρία Κώτη, εξαιρετική φωνή, ωραία παρουσία, έκανε την καρδιά του juke-box σμπαράλια.

Νιώθω ότι δεν έχω έμπνευση πλέον να γράψω άμεσα για άλλα τραγούδια, ή μουσικές, ή δημιουργούς. Μέχρι να συνέλθω από το μουσικό και ερωτικό shock, κηρύττω την προσωρινή αναστολή των εργασιών.

Θα αναφέρω μόνο δύο τραγούδια που κυριολεκτικά μ' έστειλαν. Το " ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ", σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου με στίχους του Κώστα Κινδύνη. Το τραγούδι αυτό, ιδιαίτερα δύσκολο ερμηνευτικά, το είχε πει ο Νίκος Ξυλούρης. Πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια νεαρή κοπέλλα (πλάσμα) θα έφτανε να το πει ανταγωνιστικά, ίσως και καλύτερα από το μεγάλο Κρητικό βάρδο. Μπράβο της.

Κορυφαία στιγμή της βραδιάς η εκτέλεση και ερμηνεία της Μαρίας στον "ΞΕΝΟ" των Χαίνηδων ,που περιλαμβάνεται στο δίσκο " Ο ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ". Αφού το ζήτησα καμιά δεκαριά φορές, τελικά το έπαιξαν κατά τις 4 το πρωί και μ' αποτελείωσαν !!! (* φιρί-φιρί πήγαινα καλά να πάθω !!).

Απολαύστε το, για όσο καιρό το juke-box θα προσπαθεί να συνέλθει.

Μια φυλακή ο κόσμος γύρω,
τη σιδερόπορτα ν' ανοίξεις μια στιγμή
και θα σε χρίσουν οι στεναγμοί
λάδι και μύρο.

Η μοναξιά βαριά, μολύβι
φέρε στο τάσι τ' ασημένιο το νερό,
ξόρκι να κάμω για τον καιρό,
να μη σε θλίβει.

Ξένος κι εσύ, όπως κι οι άλλοι
κι όμως πατρίδα σου των ξένων οι καρδιές
Λες μεγαλώσανε οι βραδιές...χειμώνας πάλι.

Φύλλα ωχρά, χωριά θλιμμένα,
δρόμοι βρεγμένοι, πολιτείες λαμπερές,
περνούν μπροστά σου πολλές φορές,
χωρίς εσένα.

Η χαραυγή πέφτει σα δάκρυ,
και σαν κορίτσι πού 'χει ξέπλεκα μαλλιά
κι εσύ παλεύεις με τα παλιά
να βρεις μιαν άκρη.

Το πέλαγο τη μάνητά του
καμιά φορά την παίρνει πίσω κι ηρεμεί
κι εσέ σου μοιάζει τούτη η στιγμή,
σαν του θανάτου.

Τρέχεις να μπεις στ' ανθρωπομάνι,
να ξεχαστείς μέσα στου κόσμου τη βουή...
αφού βαθιά σου και οι θεοί έχουν πεθάνει.

Δάκρυ θολό, σαν πρωτοβρόχι,
προχθές σε ρώτησαν στο δρόμο δυό παιδιά,
αγάπη αν είχες μες στην καρδιά
και είπες ΟΧΙ.

ΑΝΗΦΟΡΟ ΘΑ ΠΑΡΩ

'Eκτακτο post απόψε. Ελαβα email από έναν άγνωστο φίλο το Βαγγέλη. Χαλκιδικιώτης και μετανάστης από το 1988 στην Αυστρία. Μου ζήτησε το τραγούδι του Στέλιου " ΑΝΗΦΟΡΟ ΘΑ ΠΑΡΩ"... Το έψαχνε καιρό στο διαδίκτυο και δεν το εύρισκε..... Το juke-box το βρήκε στη δισκοθήκη του και τον ικανοποίησε.

Το τραγούδι αυτό έχει κυκλοφορήσει μόνο σε 45-άρι δισκάκι, είναι σύνθεση του Βασίλη Βασιλειάδη, το τραγουδά ανεπανάληπτα ο Στέλιος Καζαντζίδης:

" Ανήφορο θα πάρω ν' ανέβω στο βουνό

στην πλάτη μου θα σύρω για σένα το Σταυρό

(*juke-box: .... αχ αυτοί οι ανήφοροι... μαλακία η παροιμία " η ανηφόρα ακολουθείται από κατηφόρα " !!!)

(* Juke-box : εικονίζεται ο μέγας ανήφορος)

τις θάλασσες θα σκίσω, τον κόσμο θα ρωτώ

θλιμμένο θα με βρίσκει το μαύρο δειλινό

(*juke-box: μέγας στίχος , ρωτάς, δεν ρωτάς, θλιμμένο θα σε βρίσκει το πρωινό και το δειλινό)

... ακολουθεί σόλο " σύνθι".... Εγκληματίας ο Βασιλειάδης που αντικατέστησε το όμορφο ακορντεόν με το συνθεσάιζερ, αλλά ο Στέλιος δεν καταλαβαίνει από τέτοια... οπότε.....)

Να ρωτήσω τώρα ποιόν

που να βρίσκεσαι αν ξέρει

που έφυγες μια χαραυγή

και δεν σ' είδε ούτε ένα αστέρι (δις)

(*juke-box.... αχ, αχ ,αχ,αχ)

Aκoλoυθεί σπαρακτικός μονόλογος του Στέλιου (απαγγελία)

Σβήνει η βροχή τα βήματα μου

κι ο δρόμος που θα βγεί για μένα πια

πίνει το χώμα τα δάκρυα μου

και τα όνειρα μου για σένα ,τα πήρε ο βοριάς

Εριξες μεσ' τη φωτιά

τις γλυκιές μας αναμνήσεις

μα υπάρχει και θεός

και ίσως να σε τιμωρήσει

ΙΣΩΣ ΝΑ ΣΕ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ........

* JUKE-BOX

Οποιος πάει Βιέννη μην παραλείψει να επισκεφτεί το εξαιρετικό bar " ΝΟΣΤΟΣ", διεύθυνση Barnabittengasse 10, 1060 Wien, να πιεί ένα ποτήρι με ωραίους Ελληνες μετανάστες. Το juke-box, τα ήπιε εκεί και το εγγυάται...

Ο φίλος Βαγγέλης, διαθέτει ιστοσελίδα στα Γερμανικά, όσοι γνωρίζουν τη γλώσσα, ας την επισκεφτούν :

http://www.vangelis.at/

To post αφιερωμένο στο Βαγγέλη βέβαια, στο φίλο Λευτέρη, που ξέρει από ανήφορους και στο θείο Ισίδωρο που τους ανεβοκατεβαίνει με άνεση !!!

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ SIR

Juke box : Καλησπέρα σας κύριε Μπιθικώτση. Συγγνώμη που σας ενοχλώ στο διάλειμμα σας, αλλά ήθελα πολύ να σας γνωρίσω.

Sir : Καλώς τον, δεν ενοχλείς. Κάτσε. Σαλονικιός είσαι? τι δουλιά κάνεις?

juke-box : Από' δω είμαι, δικηγόρος, αλλά μ' αρέσει η μουσική και σας θαυμάζω.

Sir : Γυναίκααα (έρχεται η σύζυγος-κάθεται δίπλα του), έλα να σου γνωρίσω ένα δικηγόρο που ήλθε να μ' ακούσει (ανταλάσσουμε χειραψία με τη σύζυγο). ΄Επρεπε να είχα μάθει περισσότερα γράμματα......
Δεν μου λες, μ' έχεις ξαναδεί να παίζω μπουζούκι?

juke-box : Ομολογώ πως όχι. Πρώτη φορά σας βλέπω σε μαγαζί, σας έχω δει σε συναυλίες. Μπουζούκι τώρα που το λέτε σας έχω δει να παίζετε σε κάποιες ελληνικές ταινίες...... θυμάμαι

" του Βοτανικού ο μάγκας"...

Sir : Μεγάλο τραγούδι.... σ' αρέσει?

Juke-box: ........... φυσικά...... Μεγάλα τραγούδια είπατε με το Μίκη, τον Ξαρχάκο, το Μούτση, το Χατζιδάκη, μ' όλους..... είμαι περίεργος να ρωτήσω... όταν κάνατε πρόβες με το Μίκη το " ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" και σας άκουσε να λέτε το " Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ" , πρέπει να έμεινε άναυδος με την ερμηνεία σας, τι σας είπε?

Sir : Tα έλεγα με μία αυτά, ωραία τραγούδια, αλλά να σου πω κάτι? Είμαι Ξαρχακικός.

juke-box : Θαυμάζω τον Ξαρχάκο και πράγματι νομίζω ότι ερμηνεύσατε ιδανικά τα τραγούδια του. Ξέρετε ο Ξαρχάκος έβγαλε καινούριο δίσκο " ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ" , τα λέει ο Νταλάρας. Δεν θα ' πρεπε να τα πει ο Μπιθικώτσης αυτά?

Sir : Καλός είναι ο Νταλάρας, αλλά είναι κάπως..... Δεν μου λες, λένε τίποτα τα τραγούδια? Δεν παρακολουθώ, δεν τα ξέρω.

juke-box : Λίγο υποτονικά τα βρίσκω, αλλά νομίζω, αν τα λέγατε εσείς θα ήταν αλλιώς ενορχηστρωμένα. Κρίμα που δεν έχω την κασέτα στο αυτοκίνητο να σας τη δώσω να τ΄ακούσετε.

Sir : Φέρτην αύριο στο Μακεδονία Παλάς, εκεί μένω, έλα να τ΄ακούσουμε παρέα, να πιούμε καφέ

Juke-box : .................. εντάξει...

Sir : (πιάνει το μπουζούκι).... Θες να σου παίξω το καλύτερο μου τραγούδι?

Juke-box : ................. Τιμή μου.

Sir : (παίζει και σιγοτραγουδάει με σεγκόντο της συζύγου ,της αφεντιάς μου και του φίλου μου Βασίλη που είχε έλθει μαζί μου , στο ρεφραίν)

" Ο ΕΡΩΤΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΔΥΟ" :

Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο

και τρίτος δεν χωράει μες στους δυό

γι' αυτό απ' τη ζωή σου εγώ θα φύγω

Ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό

Αγάπη μου γι' αυτό

θα κλάψουμε κι οι δυό

αφού ήτανε της μοίρας μας γραφτό

Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο

Ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό

Στο δρόμο της ζωής μου ήρθες βράδυ

για σένα και για μένα είναι αργά

και φύγε όπως ήρθες στο σκοτάδι

πριν έρθει στις καρδιές μας συμφορά

* JUKE-BOX

Η συζήτηση, είναι πραγματική και τη μετέφερα από μνήμης, βέβαια. Εγινε την Πρωτομαγιά του 1994 στο υπόγειο του μαγαζιού VOLTAGE, που βρίσκονταν κοντά στο Πανεπιστήμιο (οδός Μελενίκου), γνωστό περισσότερο, γιατί από κει ξεκίνησαν οι ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΕΣ. Είχε έλθει για λίγες εμφανίσεις ο Sir και μάλιστα αυτή ήταν η τελευταία μέρα. Το μαγαζί δεν υπάρχει πλέον.
Ημουνα με φίλους κάπου στο Νομό Πέλλης (Πρωτομαγιά γαρ) και παρά τις αντιρρήσεις τους, τους έπεισα και ήλθαμε το βράδυ να πάμε στον Μπιθικώτση. Ηταν η τελευταία του εμφάνιση σε μαγαζί. Δεν είχε κόσμο. Κάτσαμε πρώτο τραπέζι. Ο Sir, κάθονταν στη μέση της ορχήστρας κι έπαιζε μπουζούκι. Κάποια στιγμή, του ζήτησα το " ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ" του Μίκη, σε ποίηση Ρίτσου. Μου λέει : " δύσκολα μου βάζεις...." , " το καλεί η μέρα" , του απάντησα. Είπε κα 'να δυό άλλα και το ρίχνει...... Μαγικό.... Η συζήτηση ακολούθησε στο διάλειμμα της παράστασης.

Την επόμενη μέρα δεν κατάφερα να πάω στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ, με την κασέτα. (Φταίει ο κοντός Σκωτσέζος που τον λένε CHIVAS).
Η εντύπωση μου από τον Sir, με τρεις λέξεις : Σεμνός, λαϊκός και μεγαλοπρεπής (όπως όλοι οι αυθεντικοί Sirs). Αιωνία του η μνήμη !!!!

ΗΡΘ' Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Ενώ τα λοιπά blogs ασχολούνται με σοβαρά θέματα, όπως το editorial (!!!) του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, το juke-box αρνείται ν' ασχοληθεί ή να σοβαρευτεί και πριν το προλάβει η επαπειλούμενη λογοκρισία των blogs, ενώ επήλθε πολικό ψύχος, αναδημοσιεύει μια επίκαιρη φωτογραφία. Αυτή επρόκειτο να μπει πέρυσι σ' ένα ωραίο post των Μυστικών του Κόλπου (ελπίζω να μας το θυμίσει ο Πάνος), αλλά επειδή δεν το πρόλαβε, τελικά δημοσιεύθηκε στο εξ αδιαιρέτου blog Σωκράτης-Κώνειο (που ΄σαι μεγάλε Αlombar?).

Συνοδεύεται βέβαια κι από το κατάλληλο άσμα :

Ήρθε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα 'χει χάσει

και παλτουδιά καινούργια τρέχει ν' αγοράσει

μα το δικό μου κι αν επάλιωσε παλτό

φράγκο δε δίνω κι ούτε νοιάζομαι γι' αυτό

Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει από το κρύο

θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο

κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό

θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό

Κι αν δεν ανάβουμε κουκλίτσα μου μαγκάλι

θα 'μαι ζεστός μες στη δική σου την αγκάλη

το πιο θερμό καλοριφέρ ειν' τα φιλιά

σαν θα κοιμόμαστε κουκλίτσα μου αγκαλιά

Κι έτσι δε θα 'χουμε ανάγκη από φώτα

θα την περνάμε μια χαρά ζωή και κότα

και θα κοιμόμαστε κι οι δυο απ' τις εννιά

να μη μας πιάνει ξεροβόρι ή παγωνιά

Το εξαίσιο αυτό ρεμπέτικο τραγούδι είναι του Πάνου Τούντα σε στίχους του Κώστα Κοφινιώτη, το τραγουδούσε ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής (το 'χει πει βεβαίως και ο Γ. Νταλάρας !!!).

Το τραγούδι δυστυχώς δεν σώζεται στη δισκοθήκη μου, αντ' αυτού ακούγεται το " Καπηλιό της Μαριγώς" , σε σύνθεση του Γρηγόρη Μπιθικώτση και στίχους του Κώστα Βίρβου.

Συνειρμικά ο χειμώνας οδηγεί στα καπηλιά ή σε μια ζεστή αγκαλιά !!! Στην υγειά μας !!!