ΡΑΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ

Το ραδιόφωνο, για όλους εμάς τους προχωρημένης σχετικά ηλικίας είναι κάτι μαγικό. Μέσο επικοινωνίας, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας μας κράτησε συντροφιά, ατέλειωτα πρωινά και βράδια. Παρέα στα γλέντια, στη μελέτη στις οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις.
Υπήρξε βέβαια και μέσο ενάσκησης της κρατικής προπαγάνδας, πατροναρισμένο δε, όσο αφορά τα μουσικά πράγματα, από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες τα χρόνια πριν την ελεύθερη ραδιοφωνία.

Από το κρατικό ραδιόφωνο ήταν αποκλεισμένοι συνθέτες και σπουδαία έργα τους, με πρώτο και καλύτερο το Μίκη βέβαια. Αυτό μάλιστα κράτησε ως το 1981, ενώ στο μεταξύ στις συχνότητες οργίαζαν οι λεγόμενοι τότε "πειρατικοί σταθμοί", που είχαν εμφανιστεί στη δεκαετία του 1970. Αυτοί ήταν ερασιτεχνικοί, φτιαγμένοι από κάποιους τεχνοκράτες της εποχής, τελούντες υπό διωγμό βέβαια από τα ραδιογωνιόμετρα της αστυνομίας. Η ποιότητα του σήματος και των εκπομπών ήταν άστα να πάνε, οργίαζαν οι αφιερώσεις στη Σούλα, Βούλα, Μπούλα κλπ,όμως εκεί μάθαμε ότι υπήρχαν κι άλλα τραγούδια, εκτός εκείνων που παίζονταν στο κρατικό ραδιόφωνο.

Πρωτοποριακό το άσμα των Νίκου Παπάζογλου-Μανώλη Ρασούλη, από την Εκδίκηση της Γυφτιάς, γραμμένο το 1978 :

Κυρ διευθυντά των δίσκων

έχω ένα νταλκά βαρύ

όργανο γλυκό θα πιάσω

τραγουδάκι να της φτιάσω

κάντο δίσκο ν' ακουστεί.

Να το πω από το ράδιο

να της έδινα κουράγιο

να μ' ακούσει, να με νιώσει

το μυαλό της να διορθώσει

Κυρ εταιριάρχη βιάσου

άντε νάχεις την υγειά σου

έχω να της πω πολλά

με μιαν όμορφη πενιά

κι ας με ρίξεις στα λεφτά

κι ας μην πάρω ποσοστά

Δεν μπορώ να περιμένω

είμαι βρέφος πεινασμένο

μη μου λες για αναβολή

και με τυραννάς κι εσύ

Κυρ διευθυντά των δίσκων

έχω ήχο και υλικό

να 'βγω να το τραγουδήσω

ίσως και τη μεταπείσω

στα κανάλια να το πω

Την αγάπη μου δεν ξέρεις

μα απ΄αυτή κι εσύ υποφέρεις

κι όταν πίνεις κι είσαι μόνος

κλαίει ο κρυφός σου πόνος

Η ραδιοφωνία έγινε ελεύθερη πολύ αργότερα, αλησμόνητες οι σκηνές να κυνηγάν οι μπάτσοι τον τότε δήμαρχο Θεσ/νίκης Σωτήρη Κούβελα,που έστησε τότε δημοτικό σταθμό και φάνταζε σαν αντάρτης στο βουνό.

Τα χρόνια άλλαξαν, η τεχνολογία έχει ξέφρενους ρυθμούς και μια ομάδα φίλων στο εξαιρετικό blog-forum της Οδού Ονείρων, στήσανε το ιντερνετικό τους ραδιόφωνο. Η ποιότητα και το μεράκι τους για την καλή μουσική εγγυώνται την ποιότητα των εκπομπών του.

Μπορείτε να το ακούτε εδώ

Το juke-box ευχαριστεί ιδιαίτερα τους φίλους της Οδού Ονείρων, για το βήμα που του προσέφεραν, καθώς και την τεχνική τους βοήθεια (κυρίως αυτό !!!!).

Απόψε στις 21.00 θα κάνω την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή.....

".....Θα το πω από το ράδιο" λοιπόν κι όσοι πιστοί προσέλθετε....

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ

Το juke-box -για πολύ λίγο βέβαια- αποφάσισε να βγει από το δρόμο του και σας παρουσιάζει έναν καινούριο δίσκο. Τον άκουσα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και νομίζω ότι αξίζει της προσοχής και της ακοής μας.....

Μια καινούρια πρόταση, βήμα προς την αποτελμάτωση.... ιδού ο δίσκος

Ο Μπάμπης, θα μου επιτρέψετε να τον αποκαλώ έτσι λόγω της παλιάς προσωπικής μας γνωριμίας, είναι ο κιθαρίστας του πάλαι ποτέ ροκ συγκροτήματος " ΤΡΥΠΕΣ".

Εχει συνεργαστεί με τους Νίκο Παπάζογλου, Σωκράτη Μάλαμα και Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αυτό βέβαια θα σήμαινε ότι έχει χαμπάρι από σύγχρονη ελληνική μουσική, προσωπικά πιστεύω πως δεν έχει. Ομως έχει αυτί, ευαισθησίες, " πολύ χαμπάρι" από μουσική και το αποδεικνύει με αυτό το δίσκο, που οι πιο ειδικοί από μένα τον αποκαλούν " solo artist", με συγκερασμό rock, ambient, jazz-electronic (και του διαόλου τα κέρατα θα προσέθετα....) *

*Οι κατηγοριοποιήσεις στη μουσική ποτέ δεν μου άρεσαν, ούτε μ' ενδιέφεραν (π.χ. έντεχνο και μη έντεχνο τραγούδι....)

Για μένα το άκουσμα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο, δεν είναι ψυχεδελικό, ούτε ψυχοπλακωτικό και σίγουρα ενέχει καινούρια πρόταση. Το εξώφυλλο προδιαθέτει για το αντίθετο, αλλά το άκουσμα πράγματι είναι όπως το περιγράφω.

Τα λοιπά δεν τα ξέρω, διαβάστε τα στην οδό ονείρων και στο φίλο που παρουσίασε το δίσκο εδώ.

Αν λείπαν και κάτι σκυλιά που ψευτογαυγίζουν (ηλεκτρονικά βέβαια) σε κάποια κομμάτια, θα ήταν τέλειο....

Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα : " Μετά", "372", "κάτι για το δρόμο" και " au revoir"

Ο δίσκος είναι ταξιδιάρικος, με τη σύγχρονη έννοια του "ταξιδιού" .....

Πας ταξίδι, γιατί δεν έχεις τι άλλο να κάνεις και φοβάσαι να μείνεις σπίτι μόνος.

Πας ταξίδι, γιατί πάνε όλοι και τα ταξίδια είναι της μόδας, στοιχείο κατανάλωσης...

Νομίζεις ότι βλέπεις καινούρια πράγματα, όμως όλα είναι ένας κύκλος ενοποιημένος....

Φαντασιώνεσαι ότι ταξιδεύεις, όμως στην πραγματικότητα κάνεις γυρωβολιά....

Αυτό κατάλαβα εγώ από το δίσκο...

Juke-Box : Φίλε Μπάμπη, εύχομαι καλό ταξίδι στον αχανή κόσμο της μουσικής.... το απλό και γνήσιο είναι πολύ όμορφο....

ΜΑΣΚΕΣ

H Θεσσαλονίκη στην επικαιρότητα, συλλαλητήρια και λοιπά καραγκιοζλίκια, ταυτόχρονα και Αποκριές για να είμαστε επίκαιροι..... μάσκες παντού...

Ενας εξαιρετικός δίσκος, όπου με ευλάβεια καταγράφηκαν δισκογραφικά τα τραγούδια που ακούγονται σ' όλη την Ελλάδα αυτές τις μέρες:

Τα " ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ" από μια σπουδαία κυρία: την κυρία ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ:

Οταν τα πρωτάκουσα πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια πέθανα στα γέλια... αθάνατο ελληνικό χιούμορ... Από τότε κάθε Αποκριά τ' ακούω με τ' ανήψια μου, ντυμένοι όλοι καρναβάλια.....

Εξαιρετικά τραγούδια, διονυσιακού περιεχομένου, καλοπαιγμένα, σε μια προσεγμένη δουλιά απ΄όλες τις απόψεις, που θα μείνει σίγουρα στη δισκογραφική ιστορία μας.
Ξαναγέλασα, σχετικά πρόσφατα, όταν άκουσα ότι τη μήνυσε ένας ιερομόναχος .....

Σκοτάδι μαύρο και πηχτό.... " Η σεμνοτυφία αρετή που τη δόξασαν στις εκκλησιές και την ευλόγησαν" (για να παραφράσω τον Ελύτη)....

Τιμή σου κυρία Δόμνα, να μηνύεσαι από αδαείς και παντός είδους μασκαράδες... οι οποίοι θα έπρεπε, αντί να γράφουν μηνύσεις, να σου φιλούν τα χέρια γιατί περιέσωσες ένα σημαντικό τμήμα της παράδοσής μας, το κατέγραψες και το έκανες γνωστό σε όλους :

Με τη θειά μου την Κοντύλω
επηγαίναμε στο μύλο
(μπιγιρνέ-μπιγιρνε-
μπίγι-μπίγι-μπίγιρνε)
Κούντα γω και κούντα κείνη
δίν' ο Θεός και πέφτ' εκείνη
πάνω γω από κάτω εκείνη

"Αχου Θειά και να' σουν ξένη,
και το τι' θελε να γένει"
"Κάμε, γιέ μου, τη δουλειά σου,
κι εγώ είμαι πάλι θειά σου"

Να κι ο μπάρμπας από πέρα,
τράκα τρούκα τη μαχαίρα:
"Βρ' ανιψιέ, καταραμένε,
κι ίντα πολεμάς, καημένε;"

"Μπάρμπα, θερμασιά την πιάνει
και την πλάκωσα να γιάνει"
"Πλάκωσ' την καλά, παιδί μου,
όπου να' χεις την ευχή μου".

Αλλες αρετές που δοξάζονται τις μέρες αυτές, ο πατριωτισμός και η λογοκρισία. Οι μάσκες πολλές, οι μασκαράδες άπειροι...

Διάβασα ένα ωραίο, επίκαιρο post της φίλης Οίστρος και το τιμώ δεόντως εδώ

Αφιερώνω στους μακεδονομάχους και λοιπούς γνήσιους απογόνους του Φαλμεράϋερ και άδω ταυτόχρονα το σπουδαίο άσμα :

Ο Γιάνναρος επόθανε κι ήφησε διαθήκη
να μην τον θάψουν σ' εκκλησιά μήτε σε μοναστήρι,
μονάχα να τον θάψουσι πάνω σε σταυροδρόμι
ν' αφήσουν και την πούτσα του τρεις πιθαμές απάνω,
για να περνά ο βασιλιάς να δένει τ' άλογό του.

Τρεις καλογριές τ' ακούσασι και παν να τον ε (δ)ούσι.
Η πρώτη φέρνει το κερί κι άλλη το λιβάνι,
κι η τρίτη ξεβρακώνεται, να πα' να κάτσει απάνω.

Καλές Αποκριές, να 'μαστε καλά, να μας ζήσουν οι κάθε λογής καρνάβαλοι που μας περιβάλλουν, αλλά και ταυτόχρονα μας διασκεδάζουν.

Να συμπληρώσω ότι κορυφαία "αποκριάτικα" είναι τα Κοζανίτικα, όπως λέγονται κι ακούγονται αυθεντικότατα στους "φανούς"....

Χαρακτηριστικό δείγμα, το περιεχόμενο στο δίσκο, μέγα άσμα:

" Σαράντα μ'νιά με κύκλουσαν τουν πούτσου να με φάνε....

κι ου πουτσους μου καμαρωτούς τ' αρχίδια μου ρουτάει....

για πέτε σεις αρχίδια μου ,μπουρώ να τα γαμήσω ?????"

Ελπίζω να μη συλληφθώ, ως δείγμα εφαρμογής των νέων μέτρων.....