Τετάρτη, Νοεμβρίου 28, 2007

ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ

To Juke-box υποκλινόμενο στη συνεργάτιδα Μαρίκα (Miss AMAN-AMΗΝ) κάνει repost...
έτσι τα αποκαλεί ο freak του διαδικτύου "Καλυβάρχης" και υιοθετώ τον όρο...
Σχόλιο της συνεργάτιδας (στο post του Juke-box με τίτλο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ) , είναι η αφορμή για το repost :
Η απορία σου για τον "Ξορκισμό" :Την θεωρώ κορυφαία σύλληψη-μεταγραφή τού Ξαρχάκου ενορχηστρωτικά! Η Πολάρα...υμνεί και προσεύχεται! Ο Μαντζόπουλος (και όχι Μαραγκόπουλος) αφρίζει από τα δαιμονικά! Τα μπαγλαμαδάκια και το πιάνο θυμιατίζουν (ακούς τα "κουδουνάκια";). Δεν είναι για πολλούς (σαν μια Λιτανεία), μα για προσωπική τελετουργία (σαν Εξορκισμός) !!!Κατανοητό τώρα;
Προσθέτω: Ακούγοντας το "ΑΜΑΝ -ΑΜΗΝ".... φεύγεις..... δεν είναι για πολλούς... ακολουθεί το re-post...
"Το " ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ" ανέβηκε το 1995 ως μουσική παράσταση βασισμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι.
Είναι μια ολοκληρωμένη δουλιά του Σταύρου Ξαρχάκου, σε παραγωγή δική του, 10 χρόνια μετά τη μουσική για την ταινία "ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" του Κώστα Φέρρη.

(Το εξώφυλλο του δίσκου είναι του Γιάννη Τσαρούχη από ιδιωτκή συλλογή).

Γράφει ο συνθέτης, μεταξύ άλλων, στο σημείωμα του δίσκου :
"Ετσι τ' άκουσα! Τα ρεμπέτικα τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή , τα ρεμπέτικα τραγούδια της διάψευσης των ονείρων, τα ρεμπέτικα τραγούδια της αιώνιας νοσταλγίας της ομορφιάς, τα ρεμπέτικα τραγούδια της ιερότητας του πόθου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της περιφρόνησης του τρόμου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της πρόκλησης της μοίρας και της ατάραχης αντιμαχίας με το θάνατο.
Ετσι τ' άκουσα! Το ΑΜΑΝ του πάθους, των παθημάτων, των ερωτημάτων, των εκπλήξεων, του θαυμασμού, του οργασμού του εξιλασμού αίματος, της ψυχής και σώματος και χαρά θλιμμένη γι΄αυτό που χάνεται στη νόηση, στην παρανόηση, στην απελπισία και υψώνεται σαν έσχατη απειλή όταν προβάλει στο ΑΜΗΝ της ευχής, της προσευχής, της κραυγής, της σφαγής του α-σωμάτου. "

Στην παράσταση τραγουδούν οι Πόλυ Πάνου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μαρία Σουλτάτου, Δήμητρα Μαυροδάκου, Κώστας Μαντζόπουλος, Νίκος Μαραγκόπουλος, Κώστας Τσίγκος και Σπύρος Λιόσης.

Η παράσταση ξεκινάει με τον ΠΡΟΛΟΓΟ, που τον αποτελεί το τραγούδι του ίδιου του Ξαρχάκου σε στίχο του Νίκου Γκάτσου " ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ ", που το τραγουδούσε εκπληκτικά στο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ο Νίκος Δημητράτος. Εκπληκτικό πατριωτικό τραγούδι, που απορώ γιατί δεν παίζεται στις εθνικές γιορτές, στα σχολεία. Ισως ενοχλεί ο αμανέδικος ρυθμός του τραγουδιού, όμως ο στίχος "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ' πες με το πρώτο σου το γάλα...." νομίζω ότι είναι κλασσικός πλέον και ιστορικά ακριβής και σπουδαίος.

Ακολουθεί η ενότητα "ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ" με τρία τραγούδια, το " ΒΟΥΝΟ" του Λουκά Νταράλα, "ΒΓΗΚΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΨΑΡΕΨΕΙ" , του Παπαϊωάννου, με εκπληκτική ερμηνεία του Κώστα Μαντζόπουλου, σαν ν' ακούς τον ίδιο το Χάρος που 'ρχεται να σε πάρει και το πασίγνωστο " ΠΕΝΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ" των Παπαϊωάννου-Κώστα Μάνεση.
Ο Χάρος είναι προσφιλές θέμα, όπως και στο δημοτικό τραγούδι. Ενδιαφέρον έχει η προσω-ποποίηση του Χάρου, ειδικά στο δεύτερο τραγούδι όπου ο Χάρος φέρεται να : ... ψαρεύει δυστυχείς και πονεμένους μεσ' τις φτωχογειτονιές..... βγήκε ο Χάρος για ψυχές.....

Τρίτη ενότητα : " ΤΟΥ ΤΕΚΕ" η καθημερινότητα του ρεμπέτη. Εδώ ακούγονται δύο πανέμορφα τραγούδια του Τσιτσάνη "ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ" και η "ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ" και δύο του Μάρκου " ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ" και " ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ".
" Σαν χριστιανός ορθόδοξος σ' αυτή την κοινωνία 'ποφάσισα ρε μάγκες μου να κάνω λιτανεία"
Εδώ απογειώνεται η παράσταση, τα μπουζούκια οργιάζουν. Περιττό να πω βέβαια ότι παίζουν εξαιρετικοί μουσικοί, αλλά μνεία θα κάνω στους μπουζουκτσήδες, που κυριολεκτικά παίζουν
" αγίους".


Αρχηγός ο Κώστας Παπαδόπουλος, γνωστός και μη εξαιρετέος, έχει παίξει σχεδόν σ' ολα τα σύγχρονα μουσικά λαϊκά έργα, συνοδοιπόρος του Λάκη Καρνέζη με τον Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης οι ιδιαίτερα αξιόλογοι και εμπειρότατοι Χρήστος Κωνσταντίνου, Σπύρος Λιόσης (θεός σχωρέστον), Αγαπητός Μαγκανάρης, Μανώλης Καραντίνης και Γιώργος Ροκάς.
Αν ακούσετε το δίσκο θα καταλάβετε τι φτιάχνουν τόσα μπουζούκια μαζί. Απληστος ο Σταύρος !!

Ακολουθούν οι δύο "λυρικές" ενότητες της παράστασης (ελπίζω να μη διαφωνήσω με τον Ιχνηλάτη πάλι (!!!), "ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ" και "ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ".


Από την πρώτη θα ξεχωρίσω μια εκπληκτική εκτέλεση της "ΣΕΡΑΧ" του Βασίλη Τσιτσάνη, με κύρια φωνή την Πόλυ Πάνου. Η ενορχήστρωση σε στέλνει απευθείας στο "χαρέμι" να ψάχνεις γεμάτος πόθο τη Σεράχ :
Πίσω στα πυκνά τα καφάσια
σαν τη δαιμονισμένη γυρνά
Χρόνια το γλυκό παλικάρι
περιμένει τη Σεράχ κι αγρυπνά

Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη
σαν τη φωτιά - σαν φωτιάαααα
τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται
τα κορμιά - τα κορμιάααααα
και αρπάζει τη Σεράχ
κι όλες λέν' Αλλάχ, Αλλάχ
Εϊ γκιουλέ ολσούν

Κλαίνε στα χαρέμια οι σκλάβες
τρέμουν την οργή του Πασά
κλαίνε στο σεράι οι αγάδες
ποθούσαν της Σεράχ την ομορφιά

* JUKE-BOX : ω ρε τι γίνεται στο σεράι και μεις είμαστε απέξω !!!

Επίσης στην ίδια ενότητα εξαιρετική η " ΓΚΙΟΥΛ-ΜΠΑΧΑΡ" του Τσιτσάνη, καθώς και το κορυφαίο τσιφτετέλι " ΜΠΟΥΡΝΟΒΑΛΙΑ" του Ξαρχάκου. Αργός ρυθμός, ανατολίτικος και αισθησιακός, αν τον χορεύει δε και κανένα ωραίο "πλάσμα", χάσαμε τ' αυγά και τα καλάθια !! (Αυτό το τραγούδι πάντως πρέπει πραγματικά να ξέρει το πλάσμα να το κουνά το κορμί, για να το χορέψει αξιοπρεπώς, δεν χορεύεται στην τύχη ) !!
Στην ενότητα "ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ" υπάρχουν τα δυό καλύτερα τραγούδια, σπουδαίες μελωδίες, του Μπαγιαντέρα : η Ξαβεριώτισσα και το Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη. Ενα άγνωστο ρεμπέτικο " Η ΚΑΠΡΙΤΣΙΟΖΑ (Αλανιάρα) " του Ιωάννη Δραγάτση ή Ογδοντάκη και τα δύο καλύτερα τραγούδια του Ξαρχάκου, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου το " ΚΑΙΓΟΜΑΙ" με την εκπληκτική Σωτηρία Λεονάρδου και τη Μαρία Σουλτάτου και το περίφημο " ΔΙΧΤΥ" (εδώ το λέει η Πόλυ Πάνου κι ο θίασος, δεν είναι η καλύτερη εκτέλεσή του) :

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι

* juke-box : Τα βρόχια των διχτυών μόνο οι καρχαρίες τα σκίζουν. Οι λοιποί απλά παλεύουν να βρουν την άκρη της κλωστής.... γάμησέ τα δηλαδή...

Στην ενότητα "ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ" εκτός από τα "ΜΑΝΤΑΛΑ" του Βασίλη Τσιτσάνη, που εκτενώς αναλύθηκε στο προηγούμενο post (ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΕΣ ΣΚΑΛΕΣ), περιλαμβάνεται και το άσμα "ΤΗΣ ΓΕΡΑΚΙΝΑΣ ΓΙΟΣ" . Ο Τσιτσάνης το 1974 στη μεταπολίτευση όταν κυκλοφορούσαν όλα τα
"επαναστατικά" τραγούδια, εμπνευσμένα από τη μαύρη περίοδο των επτά χρόνων, συνεισέφερε κι αυτός, μ' αυτό το ωραιότατο τραγούδι. Επίσης ακούγεται " Ο ΣΑΚΑΦΛΙΑΣ" , όχι το γνωστό του Τσιτσάνη, αλλά ανωνύμου σε διασκευή. Το τραγουδά με θεατρικότατο τρόπο, συνοδεία κουμπουριών που πέφτουν, ο Κώστας Μαντζόπουλος.

Η ενότητα " ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ" έχει μόνο ένα τραγούδι το "ΙΜΙΤΛΕΡΙΜ" (Ελπίζω) , παραδοσιακό, σε διασκευή του Ξαρχάκου. Αργό, ανατολίτικο, το τραγουδάει όλος ο θίασος χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Κατάλληλο για " μαστούρα" και " νιρβάνα".

Στον ΕΠΙΛΟΓΟ ο συνθέτης ευλογάει τα γένια του. Υπάρχουν μόνο δικά του τραγούδια, όπως " ΤΑ ΓΕΡΟΝΤΙΑ", σε στίχους Ν. Γκάτσου, " ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ" από το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ, τα " ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ" από την ομώνυμη ταινία σε στίχους του Αλέκου Γαλανού και η παράσταση κλείνει με το παραδοσιακό "της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά...."
JUKE-BOX
Η παράσταση " ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ" ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Την είχα παρακολουθήσει σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης, παρουσία του συνθέτη, ο οποίος μάλιστα κάθονταν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης στην κονσόλα της ηχοληψίας και την Ανθούλα Αλιφραγκή στη θέση της απούσας τότε Πόλυς Πάνου.
Ο δίσκος τη ζωντανεύει , ο Ξαρχάκος προσεγγίζει με σεβασμό και γνώση τα ρεμπέτικα τραγούδια, ενώ συνθέτει με ιδιαίτερη ικανότητα τα δικά του σε στίχο του Νίκου Γκάτσου, που μοιάζει να 'ναι γραμμένος σ' άλλες εποχές, από γνήσιο ρεμπέτη. Ο δίσκος κόσμημα για κάθε δισκοθήκη.

Σάββατο, Νοεμβρίου 17, 2007

ΗΤΑΝ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ...

Βαριά ημερομηνία η 17η Νοέμβρη. Εμείς που τα ζήσαμε λίγο-πολύ αυτά, έχουμε κι επίγνωση της σημασίας τους.
Στο μουσικό μέρος, είν' αλήθεια ότι τα τραγούδια εκείνης της εποχής κορεστήκανε. Ξεπεράστηκαν από το χρόνο και τις επελθούσες αλλαγές, θα ήταν η σωστή έκφραση.
Δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να λησμονάμε, ότι τα τραγούδια αυτά ήταν απαγορευμένα και τ΄ακούσαμε για πρώτη φορά το 1974 με τη μεταπολίτευση, άσχετα αν μετέπειτα τα "βαρεθήκαμε".... Τότε, ακόμα δεν ακούγονταν από τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση, παρά μόνο στις πορείες και στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Μετά το 1981 άρχισαν να παίζονται στα ραδιόφωνα και γίνανε κτήμα μας... τ' αγαπήσαμε...
Από το 1974 μέχρι το 1981, ημι-παράνομα ήταν !!!

Το " ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ" και το περίφημο πλέον νόημά του, ήταν σίγουρα η παιδεία.
Η παιδεία διαμορφώνει νόες και χαρακτήρες.... πολίτες δηλαδή... και είναι ο κατ' εξοχήν χώρος διαμαρτυρίας...
Τα μηνύματα όμως που έστειλε ήταν και η κοινωνική αδικία, η διαμαρτυρία που είχε παγκόσμιο χαρακτήρα.
Διαλέγω έναν " μη κορεσμένο δίσκο " για σήμερα... μέρα που είναι....

Δεν τον έχω στη δισκοθήκη μου, μια παλιοκασέτα είναι, αλλά τον θυμάμαι από τότε :
"ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ" του Δήμου Μούτση. Κυκλοφόρησε το 1976, τραγουδά, η φρεσκότατη, τότε, Αλκηστη Πρωτοψάλτη και ο ίδιος ο συνθέτης, σε στίχους του θεατρικού συγγραφέα Γιώργου Σκούρτη.
Το Πολυτεχνείο πέρασε στην ιστορία ως μια κορυφαία επαναστατική πράξη και η απήχησή του φτάνει στο σήμερα, έστω κι αν έχει κακοποιηθεί μέσα από το χρόνο. Απαράδεκτη η πολιτεία που δεν έχει καθιερώσει γενική αργία αυτή τη μέρα.


Το τραγούδι είναι επίκαιρο..... και πάντα θα είναι !!! Το πήρα από μια συλλογή της Αλκηστης Πρωτοψάλτη, (ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ), όπου συμπεριλήφθησαν 4 τραγούδια από το δίσκο αυτό, όχι όμως "Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ" που υπάρχει στον ίδιο δίσκο και είναι επίσης υπέροχο τραγούδι .. .
Ο ΜΩΧΑΜΕΝΤ ΑΠ΄Τ' ΑΛΓΕΡΙ
Ξεκινάει ο Μωχάμεντ απ΄τ' Αλγέρι
ξεκινάει με το σάκκο του στο χέρι
άδειος από σφαίρες είν' ο σάκκος *
κι ο Μωχάμεντ είναι ένα ράκος...

πάει στα εργοστάσια εργάτης

αυτός ο χτεσινός αντάρτης


Κι έγινε εργάτης ένας ήρωας maquis**
ο χτεσινός αντάρτης,
κάτω από έναν χτεσινό βασανιστή,
που είναι τώρα ΠΡΟΣΩΠΑΡΧΗΣ


Κι έχει ο Μωχάμεντ μαύρο χάλι
σαν να τον εφυλακίσαν πάλι....


Νύχτα φύγαν' οι ξένοι απ΄ τ' Αλγέρι
Νύχτα φύγαν μα γυρίσαν μεσημέρι
Νύχτα φύγανε σαν δολοφόνοι
μα γυρίσαν μεσημέρι σαν πατρόνοι...
πήραν το Μωχάμεντ για εργάτη,
αυτόν το χτεσινό αντάρτη.....
....κι έχει ο Μωχάμεντ μαύρο χάλι ***
σαν να τον εφυλακίσαν πάλι....... ****

JUKE-BOX :
* Σιγά Μωχάμεντ, μη σου άφηναν σφαίρα μεσ' το σάκκο !!
** H Γαλλική λέξη για τον επαναστάτη-αντάρτη....
*** Λέτε να τον ήθελαν "ανεβασμένο" κιόλας, να χορεύει κανα τσιφτετέλι? Μακέλεψαν άπειρους Μωχάμεντ οι αποικιοκράτες, που τώρα το παίζουν "δημοκράτες" κι ενίοτε maquis....
**** Ωραιότατη μουσική του Δήμου Μούτση με βιολιά και φυσαρμόνικες στην ενορχήστρωση και μια "αλλιώτικη" Αλκηστη Πρωτοψάλτη, που εδώ "τραγουδά", δεν χοροπηδά......

1) Αφιερωμένο σ΄όλους τους σύγχρονους " Μωχάμεντ"
2) Τις σφαίρες από το σάκκο του Μωχάμεντ, ποιος τις αφαιρεί?
3) Γιατί οι επαναστάσεις " κάθε μορφής" πνίγονται πάντα στο αίμα και οι επαναστάτες συνήθως έχουν την τύχη του Μωχάμεντ?

Τετάρτη, Νοεμβρίου 14, 2007

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ

Είχα κατά νου να κάνω ένα αφιέρωμα στα " χασικλίδικα" , αλλά η επικαιρότητα με πρόλαβε.
Στα Ζωνιανά, όπως και σε πολλά άλλα μέρη το φυτό αυτό είναι "καλλωπιστικό". Φύεται εύκολα και συντηρείται ακόμα πιο εύκολα.
H επαρχία Μυλοποτάμου στην Κρήτη είναι τελικά μοναδικό φαινόμενο. ΄Οχι όμως μόνο για τα χασίσια...... Εχω ακούσει απίστευτα πράγματα για τη ζωή των κατοίκων εκεί, από πρώτο χέρι, αλλά αυτά είναι αντικείμενο άλλου post.

Η υποκρισία του κράτους είναι ανεπανάληπτη. Πρώτη φορά όλοι ακούν ότι στον Ψηλορείτη, το χασισόδενδρο αποτελεί την "κύρια βλάστηση" !!! Πρώτη φορά ακούγεται ότι εκεί είναι "κράτος εν κράτει" ...... Καλά...
Δεν είναι δα και η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μας εμπαίζουν μπροστά στα μάτια μας...... ούτε και νομίζω ότι η έκταση που δίνεται στο γεγονός είναι απλά " ενημερωτική" και σε καμιά περίπτωση " ηθικοπλαστική" !!!
΄Οσο αφορά το χασισόδενδρο βέβαια δεν είναι η μόνη περιοχή την Ελλάδα,που αποτελεί την κύρια βλάστηση. Διαφοροποιούνται οι ποιότητες !!

Ακουσα μια ωραία μαντινάδα στην αποψινή εκπομπή του Λαζόπουλου. Το χιούμορ κι ο αυτοσαρκασμός του 'Ελληνα και ειδικά του Κρητικού, δεν παίζονται :
΄Ολοι.... όλοι αγαπούν τη φύση
μπήκαν τα ΕΚΑΜ και δεν αφήκανε
ρίζα από χασίσι.....

Βλέπετε οικολογική καταστροφή? Τι χάλι ειν' αυτό?

Οι φωτογραφίες είναι από το : http://www.sefeaa.gr/
Το χασίς πάντα εδιώκετο και πάντα ανθούσε ανά την επικράτεια. ΄Ενα από τα εξαιρετικά τραγούδια στο είδος : "Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ" του Βασίλη Τσιτσάνη. Το ανέβασα κι ακούγεται εδώ με την Πόλυ Πάνου, σε διασκευή του Σταύρου Ξαρχάκου, από το δίσκο
"ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ" (δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω το πρωτότυπο, όπου το ερμηνεύει εξαιρετικά ο συνθέτης!!)

Σαν χριστιανός κι ορθόδοξος
σ' αυτή την κοινωνία
εβάλθηκα ρε μάγκες μου
να κάνω λιτανεία

Ψωνίζω τις τζουρίτσες μου
και μια κομμάτα μαύρο
κι από νωρίς ξεκίνησα
να πάω στον Αγιο Μάμο

Σαν έφτασα στης εκκλησιάς
τις σκοτεινές καμάρες
και αρχινώ τις τσιμπουκιές
σαν να 'τανε λαμπάδες

Ξάφνου και ο Αρχάγγελος
με μια μεγάλη φούρια
απ΄τα ντουμάνια τα πολλά
τον έπιασε η μαστούρα

Στάσου μου λέει Χριστιανέ
δεν είναι αμαρτία
που μπήκες μεσ' την εκκλησιά
να κάνεις λιτανεία

Να 'σου κι ένας καλόγερος
μου λέει κάνε πίσω
γιατί κι εγώ έχω σειρά
μια τζούρα να τραβήξω

JUKE-BOX : Τα ΕΚΑΜ δεν αποδίδουν σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις.... Θυμίζουν τον Αρχάγγελο του άσματος....

Τρίτη, Νοεμβρίου 06, 2007

ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΤΡΙΑ (ΙΙΙ)

Το τρίτο και τελευταίο μέρος για τη σπουδαία στιχουργό, θα το αφιερώσω σ΄όλους όσους θήτευσαν στις ταβέρνες και στα καπηλιά, τραγουδώντας τα άσματα της Ευτυχίας και πίνοντας "τελωνεία" από κρασιά....
Τα κλασικά της Ευτυχίας :

Σαν τον αιτό είχα φτερά
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο, ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά μου,
για να μη ψηλά πετώ
Ειμ' αιτός χωρίς φτερά χωρίς αγάπη και χαρά
Το χέρι αυτό το λατρευτό
μεσ' τη ζωή θα τ' αγαπώ
όσα και να μου' χει κάνει
όλα του τα συγχωρώ
με φτερούγες τσακισμένες
πάντα εγώ θα τ' αγαπώ

Το "θεμελιώδες" αυτό άσμα της Ελληνικής μουσικής πρωτάκουσα, μαθητής, σ' ένα σφαιριστήριο της εποχής (αρχές του 1970) και από κει έμαθα την Ευτυχία και το συνθέτη του άσματος Μάνο Χατζιδάκι. To τραγούδι ερμηνεύθηκε "μοναδικά" από το Γρηγόρη Μπιθικώτση κι απ΄όσο γνωρίζω δεν έχει γίνει επανεκτέλεσή του στη δισκογραφία (ούτε από το Γ. Νταλάρα!!)



(Η φωτό από το βιβλίο του Λευτέρη Παπαπαδόπουλου , αφιερωμένο στην Ευτυχία, με το Γρηγόρη Μπιθικώτση, που τον εκτιμούσε ιδιαίτερα).
Ενα "μακάβριο" άσμα της Ευτυχίας το "Τώρα που φεύγω απ΄τη ζωή", με το Στέλιο Καζαντζίδη, σίγουρα έσπασε ταμεία όταν κυκλοφόρησε:

Το τελευταίο βράδυ μου απόψε το περνάω
κι όσους με πίκραναν πολύ, όλους τους συγχωρνάω
Ολα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή
Αυτό το πρωτάκουσα σε μια ταινία με το Θανάση Βέγγο !!! Εργάζονταν σ' ένα γραφείο κηδειών και πήγε να ντύσει τον υποτιθέμενο μακαρίτη. Ενώ του είχε περάσει το ένα μανίκι από το σακκάκι, τραγουδούσε αυτό, όμως, όταν πήγε να περάσει και το άλλο μανίκι, ο "πεθαμένος" σήκωσε ψηλά το άλλο χέρι κι ο Βέγγος τράπηκε σε φυγή !!!

Ιδιαίτερα σημαντικά τα τραγούδια που έγραψε ο Απόστολος Καλδάρας σε στίχους της Ευτυχίας:
Πήρα απ΄τη νιότη χρώματα
κι απ΄την αγάπη νήμα
κι έπλεξα ένα όνειρο,
όμορφο μα τι κρίμα
εσύ το ποδοπάτησες
στο πρώτο σου το βήμα
Το τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού. Είναι από τα πιο όμορφα τραγούδια που έγραψε ο Απόστολος Καλδάρας.
Μ' ενα όνειρο τρελλό, όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυό μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας
Ποια μοίρα με ζηλεύει, ποιό μάτι φθονερό
και χάθηκε μια αγάπη προτού να τη χαρώ
σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό
Με ελπίδες λιγοστές, έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω
ίσως βγει αληθινό τ' όνειρο μου το τρελλό
τ΄όνειρο μου το ναυαγισμένο
Το τραγούδι αυτό το είπε ο Σταμάτης Κόκκοτας, οι λέξεις που χρησιμοποιεί ποιητικές, αλλά ταυτόχρονα τόσο απλές και περιεκτικές......
Ποιός θα με πληροφορήσει,
ποιός μπορεί να μου το πει
όταν ένας άντρας κλαίει
απ΄αγάπη ή αν είν' ντροπή
Οταν τα μάτια τ' αντρικά
τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε
ρωτήσετε εμένα.
Το άσμα τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Τα ρέστα της "η γριά" !!
Θα αναφέρω απλά και μερικά άλλα σπουδαία άσματα, λόγω περιορισμένου χώρου, όπως τα:
"Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά" (Πάνος Γαβαλάς), "Απ΄τα ψηλά στα χαμηλά" (Πάνος Γαβαλάς), "Πετραδάκι-πετραδάκι" (Μιχάλης Μενιδιάτης), "Γυάλινος κόσμος" (Στέλιος Καζαντζίδης), "Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι" (Μανώλης Αγγελόπουλος), "Φαντασία" και
" Τρομαγμένο περιστέρι" (Γιώργος Νταλάρας), όλα του Απόστολου Καλδάρα.
" Ηλιοβασιλέματα" και " Περασμένες μου αγάπες" του Μανώλη Χιώτη με τη Μαίρη Λίντα,
"Τι έχει και κλαίει το παιδί" του Σταύρου Ξαρχάκου, με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, την περίφημη " Μαλάμω" του Σταμάτη Κραουνάκη, με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη....

Κι επειδή μάλλον έγινα "τούρνα" και σίγουρα ξέχασα πολλά.... συμπληρώστε τα...

JUKE-BOX: Τα παραπάνω άσματα και πλείστα όσα άλλα θα ακουστούν στην εκδήλωση που είχα προαναγγείλει εδώ. Η
εκδήλωση θα λάβει χώρα σε κεντρικό ταβερνείο της Θεσσαλονίκης, θα συμμετέχουν ενεργά το ΙΘΙ, ο καλυβάρχης που θα εορτάσει το γενέθλιον έτος της καλύβας του κι όσοι από σας επιθυμούν να προσέλθουν, για να άδουν. Λεπτομέρειες στην Καλύβα εδώ.
Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece