ΥΨΗΛΗ ΡΑΠΤΙΚΗ

Το juke-box , έχει δηλώσει στο "εναρκτήριο λάκτισμα του" , ότι εκτός από τη μουσική θα ασχολείται και με άλλες μορφές τέχνης. Διάλειμμα λοιπόν στα μουσικά και ας ασχοληθούμε με την υψηλή ραπτική, section : babydolls. Ολα τα έργα τέχνης που ακολουθούν, είναι "pieces" , η τιμή τους τσουχτερή (δεν κάνουμε τσιγγουνιές σ' αυτά) και η ονοματοδοσία μοντέλων και ενδυμάτων, αποκλειστικότητα του juke-box.

Πάρτε λοιπόν πιεσόμετρα, υπογλώσσια χαπάκια, τα λοιπά accessories της ηλικίας και απολαύστε :



Το παραπάνω κομμάτι ύφασμα το φοράει η Sarah και ονομάζεται " Αποκάλυψη". Φημολογείται ότι αυτό είδε ο Ιωάννης (ή όποιος Ιωάννης τέλος πάντων) και περιγράφει σημεία και τέρατα στο ομώνυμο βιβλίο. Εχω τις αντιρρρήσεις μου στη φήμη αυτή, γιατί αν έβλεπε κανένα τέτοιο ο Ιωάννης θα είχαμε στερηθεί σίγουρα το βιβλίο ( σιγά μη κάθονταν να γράψει !!!) και δεν θα είχαμε μάθει για τα τέρατα και τους δράκους που θα μας φάνε ή θα μας κάψουν.

* JUKE-BOX : Oλα με πληγώνουν όλαααααα, ΟΛΑΑΑΑ

Τιμή : 1.700 Ευρώ (μόνο το κομμάτι πωλείται όχι η Sarah).

To ως άνω κομψό και χαριτωμένο ένδυμα, το φοράει η Gloria και ονομάζεται "κίτρινη πεταλούδα". Διακριτικά αποκαλυπτικό, φοριέται κατά προτίμηση την άνοιξη για να θυμίζει λιβάδια.

* juke-box: Μια ωραία πεταλούδααα....

Τιμή (χωρίς τη Gloria) 1.900 Eυρώ (έχει πιο πολύ ύφασμα και είναι ακριβούτσικο!!)

Η Valeria φοράει ένα εκρηκτικό μαύρο, διαφανές piece, το " νυχτερινή περιπέτεια" . Δεν συνιστάται σε άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση. Η εμπλοκή σε μια τέτοια περιπέτεια μπορεί να αποβεί μοιραία.

Τιμή: Τι νόημα έχουν τα λεφτά.....

* JUKE-BOX : Θα τα κάαψω τα ρημάδια τα λεφτάαα μου

Η Carmen πάει να μας στείλει αδιάβαστους με το υπέροχο πραγματικά piece "πληγωμένη καρδιά". Η καρδιά εδώ σκορπίζεται στα εξ ων συνετέθη.

* JUKE-BOX: Καρδιά μου καϋμένη πως πονααάς και πως ραγίζεις.......

Τιμή: Πάντα χωρίς το πλάσμα που το φοράει, 3.000 Ευρώ και είναι τιμή εκκίνησης, διότι γίνεται μακελιό για την απόκτησή του.

Το "δροσερό αεράκι", το φοράει η Τερέζα. Ο Χριστός κι η Παναγιά μαζί μας.

* JUKE BOX : Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμεεεεεε....

Τιμή: Για μαλακίες θα συζητάμε τώρα !!!

JUKE-BOX

Τιμή και δόξα στο ράφτη !!!!! Υψηλή τεχνική, απαράμιλλες γραμμές, ελαφρές και αέρινες δημιουργίες που ικανοποιούν κάθε γούστο (αυτό μας έλειπε!!!).

Αυτός ο επαγγελματίας πράγματι κάνει τέχνη. Αυτό είναι αξιόλογο επάγγελμα: "ράφτης των babydolls" κι όχι ν' ανεβοκατεβαίνεις μαρμαρένιες σκάλες !!!

ΟΙ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΕΣ ΣΚΑΛΕΣ

Ενα από τα πιο άσχημα κτίρια της Θεσσαλονίκης είναι το δικαστικό μέγαρο. Χτίστηκε επί χούντας και είναι γεμάτο σίδερα και μπετό, με τον πιο άσχημο τρόπο και ατάκτως "εριμμένα". Τις μαρμαρένιες σκάλες του κάθε πρωί ανεβαίνει πλήθος κόσμου, απλοί άνθρωποι, επιχειρηματίες, πουτάνες, τραβεστί, τσιγγάνοι, δικηγόροι και δικαστές, οι άντρες φασκιωμένοι στα "κουστούμια",οι γυναίκες στα ταγεράκια και στα Cucci φορέματα και βέβαια οι πιο κακομοίρηδες, οι αλυσοδεμένοι με τις χειροπέδες, συνοδεία αστυνομικών.

Την εικόνα αυτή όταν όχι μόνο τη βλέπεις κάθε μέρα, αλλά και τη βιώνεις ως επαγγελματίας, μοιραία σου δημιουργεί ενός είδους "διαστροφή".

Είναι αδύνατο να αποστασιοποιηθείς τελείως εκείνες τις στιγμές κι όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, συνάδελφοι μου και μη, δε λεν' αλήθεια.

Αλλά και ποιό επάγγελμα δεν δημιουργεί " διαστροφές"?

Πολλές φορές λοιπόν, ανεβαίνοντας τις "μαρμαρένιες σκάλες" του τρισάθλιου μεγάρου, κυρίως δε πηγαίνοντας σε αυτόφωρα ή για υπεράσπιση κάποιου ήδη "καταδικασμένου", έρχεται στο μυαλό, ως αιτιατό της διαστροφής που προανέφερα, το έξοχο άσμα του Βασίλη Τσιτσάνη :

" ΤΑ ΜΑΝΤΑΛΑ" :

Με δέσαν χειροπόδαρα

σαν τον εγκληματία

στην καταδίκη μου αυτή

γυναίκα ειναι αιτία

(* juke-box: σαν ποιά άλλη θα ήταν ή αιτία δηλαδή?)

Έξι μου δίνει ο πρόεδρος

έξι κι ο ‘σαγγελέας

(* juke-box: πάρε νάχεις-που λέμε)

και δώδεκα οι ένορκοι

στα Bούρλα στον Περαία

Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά

Οταν με ανεβάσανε
στις μαρμαρένιες σκάλες

(* juke-box : άχρωμες και ψυχρές σαν τη Θέμιδα)
Βουρκώσαν τα ματάκια μου
δυό σιγανές ψιχάλες

Ξυπνώ και βλέπω σίδερα

στη γη στερεωμένα

( * juke-box: καλά αυτά κι έξω νάσαι, μπορεί να τα βλέπεις)
και βλέπω τους κατάδικους
σαν φύλλα μαραμένα

Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
(* juke-box: Ο τρομακτικός ήχος της έννομης τάξης)

Ανοίγω το παράθυρο
να δω την κοινωνία
κι ο φύλακας με τράβαγε
γραμμή στα πειθαρχεία
Τι να σου κάνω φύλακα

είναι δικαίωμα σου
Τα σίδερα κι οι φυλακές
και τα κλειδιά δικά σου

(* juke-box : Η ενσάρκωση της απόλυτης & αυταρχικής εξουσίας)

Πέσαν τα μάνταλα βαριά

και σκοτεινιάσαν τα κελλιά

(*juke-box : Tα μάνταλα δεν πέφτουν μόνο στη φυλακή)

Και συ γλυκιά μανούλα μου

για σκέψου τα παιδιά σου

σου λείπει ο μικρότερος
και καίγεται η καρδιά σου

Μανούλες που 'χετε παιδιά
στα σίδερα κλεισμένα
Στις προσευχές που κάνετε
να λέτε και για μένα

(* juke-box: Επίκληση στη μάνα, ποιά άλλη θα τον νοιαστεί?)

Βροντούνε βέργες και κλειδιά
Και σκοτεινιάσαν τα κελιά

Στη φυλακή απόκτησα

τα τέσσερα βραβεία
Το αχ , το βαχ,
τ’ αλοίμονο και την απελπισία
(* juke-box: Ωραία βραβεία !!! Ποιός τα απονέμει?)

Δεν ξαναπέφτω φυλακή
τα νιάτα μου λυπάμαι
Βαρέθηκα μανούλα μου
στις πλάκες να κοιμάμαι

Πέσαν τα μάνταλα βαριά
Και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά

JUKE-BOX:

Το τραγούδι αυτό του Τσιτσάνη, το παραθέτω στην πλήρη του στιχουργική εκδοχή, όπως περιλαμβάνεται διασκευασμένο μουσικά στο δίσκο του Σταύρου Ξαρχάκου " ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ" στην ενότητα "ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ" ,από την ομώνυμη μουσική παράσταση που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία το 1995. Η ενορχήστρωση είναι μαγική, η διάρκεια του δε " για φυλακισμένους ": μόλις 10 λεπτά και 26 δεύτερα !!!!!!

Το post αυτό αποτελεί lead-in για την παρουσίαση του σπουδαίου δίσκου του Σταύρου Ξαρχάκου.

Τα ρεμπέτικα της "ΦΥΛΑΚΗΣ" είναι μια μεγάλη κατηγορία του είδους, άλλωστε το ρεμπέτικο δημιουργήθηκε από περιθωριακούς και γενικότερα ανθρώπους που δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις με την "καθεστηκυία τάξη", αν και η πλειονότητα των κρατουμένων τότε δεν ήταν για ποινικά αδικήματα, αλλά για τα πολιτικά τους φρονήματα.

ΤΑ ΛΥΡΙΚΑ

Το juke-box με τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια μελαγχόλησε και θυμήθηκε να παίξει ένα δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη (πρώτο αφιέρωμα εδώ), σε ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη.

Ο δίσκος έχει τίτλο: "ΤΑ ΛΥΡΙΚΑ", είναι ηχογραφημένος ζωντανά, με τον ίδιο το Μίκη να ερμηνεύει τα τραγούδια του, συνεπικουρούμενος από χορωδία που αποτελούν η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η Σοφία Μιχαηλίδου κι ο Πέτρος Πανδής.

Ο δίσκος δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι δίσκοι του Μίκη. Τα 16 ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη, που μελοποίησε ο Μίκης, ιδιαίτερα αξιόλογα, ντυμένα με "μια αριστερή μελαγχολία", που χαρακτηρίζει τον ποιητή.

Κορυφαίο τραγούδι του δίσκου (το άκουσα καμιά 20αριά φορές απόψε) το :

ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Μοιρολόι της βροχής

βράδυ Κυριακής

πού γυρίζεις μονάχος

ούτε πόρτα να μπεις, πέτρα να σταθείς

κι όπου πας χλωμό παιδί

ο καϋμός σου στη γωνιά σε καρτερεί.

Παλληκάρι χλωμό μεσ' το καπηλειό

απομείναμε οι δυό μας

ο καϋμός σου βραχνάς, πάψε να πονάς

η ζωή γοργά περνά

δυό κρασιά, δυό στεναγμοί κι έχε γειά

Παλληκάρι χλωμό σε ήβραμε νεκρό

στο παλιό σταυροδρόμι

μοιρολόι η βροχή, μαύρα π΄αντηχεί

στο καλό, πικρό παιδί

σαν τη μάγισσα σε πήρε η Κυριακή.

Το τραγούδι αυτό το έχω ακούσει, σε 3 εκτελέσεις. Με το Γρηγόρη Μπιθικώτση, πολύ λαϊκό για το ύφος και το "κλίμα" του ποιήματος, δεν του πήγε του Sir στη φωνή, με την Πρωτοψάλτη, καλή και τεχνική ερμηνεία, όπως και στο άλλο γνωστό του δίσκου " Την πόρτα ανοίγω το βράδυ",όμως αυτή εδώ του Μίκη είναι συγκλονιστική, εφάμιλλη με την ερμηνεία του σ' εναν άλλο κύκλο τραγουδιών, που τα έχει πει ο ίδιος τους "ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ".

ΜΟΥΣΙΚΗ

Η μουσική του Μίκη είναι "λυρική". Δεν χρησιμοποιεί λαϊκά όργανα, παρόλο ότι η ηχογράφηση είναι ζωντανή, μόνο βιολοντσέλλο, κλασσική κιθάρα, πιάνο, κοντραμπάσσο και κρουστά. Δυνατές μπαλλάντες, προς διάψευση όλων όσων υποστηρίζουν, συγκρίνοντας το Μίκη με το Χατζιδάκη (μέγα ατόπημα και ψευτοδίλημμα), ότι ο Μίκης δεν έγραψε μπαλλάντες και ερωτικά τραγούδια.

Τρία τραγούδια έχουν το επικό στοιχείο που αντιπροσωπεύει το συνθέτη, αλλά και τον ποιητή, όπως το " ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟ ΜΑΝΩΛΙΟ" , που αναφέρεται στην αντίσταση, το " ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ" και το πιο γνωστό ίσως του δίσκου "ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ" ¨:

Μια μέρα θα στο πω

το μαύρο παραμύθι εκείνο

το μαύρο μυστικό

που κλαίει μεσ' τ' άσπρο κρίνο

Ποιός είναι μη ρωτάς

αυτός που στέκει εκεί στη δύση

πολύ να μ' αγαπάς, αυτός θα μας χωρίσει.

Το τραγούδι αυτό ακούγεται και στην πρόσφατη σχετικά ταινία του Λάκη Λαζόπουλου " ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ", όπου το τραγουδά κάποιος Θανάσης Ζώτος, αλλά βέβαια καμιά σχέση με τη μοναδική ερμηνεία του Μίκη.

ΠΟΙΗΣΗ

Ο Τάσος Λειβαδίτης, είναι από τους αξιολογότερους νεοέλληνες ποιητές. Σίγουρα η αριστερή του ιδεολογία έχει επηρεάσει ιδιαίτερα τα ποιήματά του. Τα πιο γνωστά του ποιήματα, που μελοποιήθηκαν από το Μίκη και περιέχονται στο δίσκο " ΠΟΛΙΤΕΙΑ Α΄" είναι το "Βρέχει στη φτωχογειτονιά", " Δραπετσώνα" και " Μάνα μου και Παναγιά", ενώ υπάρχει κι ένας αξιόλογος δίσκος του Γιώργου Τσαγκάρη, με μελοποιημένα ποιήματά του, "ΦΥΣΑΕΙ " , με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ο ίδιος επίσης τραγουδά το "Γερνάς και σκοτεινιάζει" στο δίσκο "ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΩΗΣ" του Μάνου Λοίζου.

Ανήκει στη γενιά της Αντίστασης και του Εμφυλίου και είναι έκδηλη στα ποιήματα η πίκρα του για τη "χαμένη αυτή γενιά".

ΧΑΘΗΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ

Χαθήκανε τόσο νωρίς

μικραδέρφια της βροχής

μα εφτά φορές κι αν σκοτωθούν

δεκαεφτά θα αναστηθούν

Γενιά μου δάκρυ και καϋμός

μπρος οι σημαίες κι ο Χριστός

τροφή στη λησμονιά

το αίμα σας καλά παιδιά

και τώρα και ξανά

χαμένη γενιά τραγουδάς

χαμένη γενιά πού με πας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Σίγουρα ο Μίκης δεν είναι ο πιο καλλίφωνος άνθρωπος στον κόσμο. Απορούν μάλιστα πολλοί γιατί τα έλεγε ο ίδιος τα τραγούδια, ενώ μπορούσε να τα δώσει σε χίλιους-δυό τραγουδιστάδες. Η απάντηση μάλλον είναι, ότι κανείς δεν θα τα τραγουδούσε με το πάθος του Μίκη.

Ο ίδιος μάλιστα κάποτε έλεγε, αναφερόμενος σ' έναν πιο πρόσφατο δίσκο που ηχογράφησε στη Γερμανία, ότι : "οι μόνοι που θέλουν να μ' ακούν να τραγουδάω και επέμεναν μάλιστα να πω τα τραγούδια μου ο ίδιος, ήταν οι Γερμανοί, που είναι κατά κανόνα " άμουσοι και κακόφωνοι".

JUKE -BOX

Οπως λέει κι ο ποιητής : "....η ζωή γοργά περνά, δυό κρασιά, δυό στεναγμοί κι έχε γειά"

ΥΠΑΡΧΩ

Στις 14/9/2001 πριν πέντε χρόνια δηλαδή έφυγε από το μάταιο αυτό κόσμο ο άνθρωπος που ήταν ο ορισμός του λαϊκού τραγουδιστή.

Ο Στέλιος για τα ελληνικά δεδομένα και τηρουμένων των αναλογιών ήταν όπως ο Elvis Presley για τους Αμερικάνους. Είδωλο, που όμως δεν τον είχε κατασκευάσει κανένας, παρά μόνο τα λαϊκά στρώματα που ήταν και οι ακροατές του. Αυτοί που τον είχαν στα εικονίσματα, όπως έλεγε ο ίδιος και πάνε ακόμα και σήμερα στο σπίτι του στον Αγ.Κωνσταντίνο και παίρνουν ένα ενθύμιο από το Στέλιο, μια πέτρα από τον τοίχο του σπιτιού του, χώμα κλπ. Και δεν μιλάμε για 2-3 ακραίους, αλλά για πλήθη λαού !!!

Τον Καζαντζίδη σαν άνθρωπο δεν νομίζω να τον συμπάθησα ποτέ. Εγωιστής, ξεροκέφαλος (πόντιος με όλη τη σημασία της λέξης), χαμηλής μάλλον αισθητικής, όσο αφορά τις επιλογές του στη μουσική και τα τραγούδια, εριστικός και "βάρβαρα" λαϊκός. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να ξεχωρίσω τον άνθρωπο από τον τραγουδιστή Καζαντζίδη. "Καλύτερα να τραγουδάει, παρά να μιλάει", λέγανε όλοι, θαυμαστές του και μη. Η φωνή του πράγματι έχει αυτό που λένε "το άγγιγμα" , πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά και χτυπάει κέντρο.

ΥΠΑΡΧΩ

Υπάρχω κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω,

σκλάβα τη ζωή σου θά' χω

κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς.

Υπάρχω μέσ' τα μάτια σου που κλαίνε,

μέσ' τα χείλη σου που καίνε

και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ' ακούς.

Είμαι της ζωής σου ο ΕΝΑΣ,

δε με σβήνει κανένας

κι αν με άλλους μιλάς

κι ώρες-ώρες γελάς

κατά βάθος πονάς, γιατί σκέφτεσ' ΕΜΕΝΑ.

ΕΙΜΑΙ και αρχή και φινάλε και στη σκέψη σου βάλε

πως αν κάνεις δεσμό μέσ' σε λίγο καιρό

θα χωρίσεις γιατί θα υπάρχω ΕΓΩ.

Υπάρχω,στη χαρά σου και στη λύπη

η μορφή μου δε θα σου λείπει

κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.

Υπάρχω μέσ' την τύχη σου που βρίζεις,

στο μυαλό σου που ζαλίζεις

με τσιγάρο μ' αναμνήσεις και πιοτό.

Ο Καζαντζίδης ήταν παντοδύναμος στις δόξες του. Μπορούσε να πει οποιοδήποτε τραγούδι ήθελε και οι συνθέτες τον παρακαλούσαν. Εχω ακούσει ιστορίες ότι συνθέτες κοιμόνταν έξω από το σπίτι του και τον περίμεναν να βγει το πρωί, που θα πήγανε για ψάρεμα, να του δείξουν τα τραγούδια τους, μπας και τους τα πάρει.

Επίσης είχε ξεφτιλίσει την έννοια του χρήματος. Αμύθητα ποσά θα μπορούσε να είχε κερδίσει, ιδιαίτερα αν συνέχιζε να δουλεύει στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, ή υπέκυπτε στις πιέσεις των δισκογραφικών εταιριών να βγάζει δίσκο "κάθε βδομάδα" και δεν ανεβοκατέβαινε στην Πάρνηθα βέβαια. Πιστός στις αρχές του, δεν το έκανε.

Η παρουσία του στο λεγόμενο "έντεχνο" τραγούδι μηδαμινή, αν και χαρακτηριστική. Φοβερή ερμηνεία στο "Σαββατόβραδο" των Μ. Θεοδωρακη-Δ. Χριστοδούλου, " Το πέλαγο είναι βαθύ" και το "Κουρασμένο παλληκάρι" των Χατζιδάκη-Γκάτσου, στη " Φτωχολογιά" των Ξαρχάκου-Λ. Παπαδόπουλου, " Δεν θα ξαναγαπήσω" των Λοίζου-Παπαδόπουλου , "Στην Ανατολή" του Μίκη κλπ.

Ομως ο Στέλιος δεν τα γούσταρε αυτά. Η αισθητική του ήταν στους ανατολίτικους ρυθμούς και σ' αυτό που κατά τη γνώμη του ήθελε ν' ακούσει ο λαός: τα βάσανα του, τον πόνο , τη φτώχια , την κοινωνική αδικία, τον καϋμό της ξενιτιάς..Ετσι είχε μάθει και δεν άλλαζε με τίποτα, ούτε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που είχε επανέλθει στη δισκογραφία.

Βέβαια το "αααχ" και το "μάαανα" του Στέλιου πιάνει τα μύχια της ψυχής και τραντάζει τα θεμέλια...

Είναι ο τραγουδιστής που είπε χιλιάδες τραγούδια από τα οποία πολλές "μάπες", πλην όμως κατάφερε με τη φωνή του να τα κάνει τραγούδια , να τα περάσει στον κόσμο και να γίνουν μεγάλα σουξέ. Ερμήνευσε βέβαια και σπουδαία λαϊκά τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα και τα 6 τραγούδια του Ακη Πάνου, που θεωρούνται η κορυφαία στιγμή δημιουργίας των δύο μακαριτών πλέον καλλιτεχνών. Να σημειώσω επίσης την εξαιρετική του ερμηνεία στο "ΣΑΝ ΑΠΟΚΛΗΡΟΣ ΓΥΡΙΖΩ" του Β. Τσιτσάνη σ' έναν απ΄τους τελευταίους του δίσκους το " ΑΦΙΕΡΩΜΑ".

Ασπονδοι εχθροί του, εκτός από μια μερίδα μικρο-μεγαλο αστών, ήταν και οι Κνίτες. Δεν μπορούσαν να δεχθούν με τίποτα το :"...και μου 'ριξες τα όνειρα στου δρόμου τα λασπόνερα" , πεσσιμισμός στο προλεταριάτο δεν συγχωρούνταν , ούτε βέβαια το: "στις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές", όπου ο προλετάριος γίνονταν αντικείμενο εκμετάλλευσης του δυτικοευρωπαίου καπιτάλα, δεν έπρεπε να το υμνεί κιόλας!!!

Το 1974 κυκλοφόρησε το "ΥΠΑΡΧΩ", σε μουσική του φίλου και κουμπάρου του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Πυθαγόρα. Ο Καζαντζίδης επανήλθε στη δισκογραφία, μετά από μακρόχρονη απουσία του, λόγω των καυγάδων του με τις εταιρίες δίσκων.

Οταν παρουσίασε το δίσκο στην ασπρόμαυρη ακόμη τότε κρατική τηλεόραση, οι δρόμοι είχαν αδειάσει. Ολοι ήταν στα σπίτια τους ν΄ακούσουν τα "καινούρια" του Στέλιου. Τι Γιουροβίζιον και ψηλές ακροαματικότητες? Δεν κυκλοφορούσε ψυχή πουθενά. Τραγουδούσε με δεύτερη φωνή τον Νταλάρα, ζωντανά στο στούντιο και κόντεψε να το γκρεμίσει, ενώ ο Νταλάρας πάσχιζε ν΄ακουστεί δίπλα του, τους " ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΕΣ" :

Σε άσχημη κατάσταση το φίλο μου τον βρήκα,
αμίλητος με βλέπει, μα στην καρδιά του μπήκα.
Τα χείλη του ήταν κίτρινα, τα μάτια του κομμένα
και έκλαψα μαζί του κι εκείνονε και μένα.

Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες,
γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες;
Αφού στον κόσμο λιγοστές είν' οι κυρίες,
γιατί να είμαστε λοιπόν αισθηματίες;

Φίλε, δεν είμαστε άτυχοι κι αν όλα δεν μου τα 'πες,
απλούστατα κι οι δυο μας πιστέψαμε σ' αγάπες.
Είναι η καρδιά μας ένοχη και στον γκρεμό μάς πάει,

πληγώνεται, πονάει, αλλά ξαναγαπάει

Με το Νικολόπουλο "σκοτώθηκε" στα τελευταία του για κάτι ποσοστά παλιών τραγουδιών, που τα εισέπραττε αυτός, ενώ τα τραγούδια ανήκαν στο Νικολόπουλο. Το δικαστήριο δικαίωσε το Νικολόπουλο, αλλά νομίζω το καλύτερο γι αυτή τη διαμάχη το είπε ο Ρασούλης, όταν ρωτήθηκε:

" Οταν ως συνθέτης μ' αυτόν τον τραγουδιστή αποδίδεις τα 9 ή 10/10, ενώ με τους άλλους είσαι στο 6 ή το 7 κι έχεις γράψει μ' αυτόν τα καλύτερα σου τραγούδια, στα οποία οφείλεις και τη φήμη σου δεν ματζιριάζεις για τα ψιλοποσοστά...".

JUKE BOX

Ο δίσκος αυτός δεν περιέχει τα καλύτερα τραγούδια του διδύμου Νικολόπουλος-Καζαντζίδης (κορυφαίο τους κατά τη γνώμη μου το ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ). Εγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της συγκυρίας της επανεμφάνισης του Καζαντζίδη, μετά από μακρά αποχή και της μεγάλης φωνής του Στέλιου που απογείωσε τα τραγούδια. Μ' αρέσει ιδιαίτερα το "ΑΡΓΗΣΑ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ" - αφιερωμένο σ' όλες τις παράνομες καψούρες...

Κρίμα που 'σαι παντρεμένη
κρίμα που 'σαι αλλουνού
κι έτσι σε κρατάω κλεισμένη
στην καρδιά μου και στο νου

Αργησα να σε γνωρίσω
άργησες και συ να 'ρθεις
τώρα χώρια σου θα ζήσω
τώρα χώρια μου θα ζεις

Να 'ρχονταν τα χρόνια πίσω
να γυρίζαν οι καιροί
δε θα το κάνα ν' αφήσω
άλλον να σε παντρευτεί

Κρίμα που 'σαι παντρεμένη
κρίμα που 'σαι φυλακή
η καρδιά σου είναι σε μένα

κι η ζωή σου είναι εκεί

Ο Νικολόπουλος είναι ο λαϊκός συνθέτης που ξέρει να γράφει αξιοπρεπέστατα λαϊκά τραγούδια κι αυτά ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία.Το μπουζούκι το κατέχει, όπως και τους λαϊκούς δρόμους γι αυτό και μεγάλοι συνθέτες τον συμβουλεύονταν κι έχει παίξει με όλους.

Ο στίχος του Πυθαγόρα προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του Στέλιου, τίποτα το εξαιρετικό.

Ο Στέλιος "όλα τα λεφτά", φρέσκος κι ορεξάτος. Αιωνία του η μνήμη !!!

Η ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΗ

O μικρός Σταυράκης γύρισε από τις διακοπές του βαρύς και συλλογισμένος. Πρώτη δημοτικού φέτος, τη Δευτέρα 11/9 ο αγιασμός.

Οι μεγάλοι προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν με την καινούρια του τσάντα. Την είχε παραγγείλει ο ίδιος, με τον Spiderman απέξω. "Ωραία είναι η τσάντα, αλλά δεν είναι παιγνίδι" σκέφτηκε και έπεσε πάλι.

Ολο αυτό το διάστημα απέφευγε να το κουβεντιάσει. Και μόνο η αναφορά στις λέξεις "σχολείο", "πρώτη τάξη", "δασκάλα", τον έκαναν να αποστρέφει τη σκέψη του και ν' αποφεύγει τις κουβέντες.

Τώρα όμως, Κυριακή βράδυ, έφτασε η ώρα...

Δευτέρα πρωί η μαμά τον ξύπνησε, του φόρτωσε την τσάντα. Πάμε για τον αγιασμό του είπε. Ο Σταυράκης σοβαρός, αμίλητος. Η μαμά προσπαθούσε να τον ανεβάσει καθ' οδόν προς το σχολείο: " Θα σου αρέσει, θα δεις, άλλωστε όλα τα παιδάκια πάνε και συ πρέπει να μάθεις γράμματα...."

Σαν να πήγαινε στο κάτεργο της ξενιτιάς ο Σταυράκης, τσιμουδιά, σαν να έλεγε "δεν μας χέζεις και συ τώρα με το κωλογράμματά σου, εμμονές που 'χουν οι μεγάλοι !!" και τραγουδούσε μέσα του , καθότι μουσικά "παιδευμένος" :

Είπες Απρίλη πως θα ρθείς

κοντά μου να πλαγιάσεις

κι όλες τις νύχτες ξαγρυπνώ

μετρώ τα χρόνια και γερνώ

ίσως και να με χάσεις

Ξεχάστηκα κι απ΄το θεό

μα ελπίζω στο μικρό μου γιό

Σαν μεγαλώσει το παιδί

τα γράμματα θα μάθει

για να σπουδάσει και να δει

τι σ' έσπρωξε να πας εκεί

τα ίδια να μη πάθει.

Φτάσανε στο σχολείο. Μούγγα ο Σταυράκης.Τελείωσε ο παππάς με τις αγιαστούρες. Τον φώναξε η μαμά: " Ελα να γνωρίσεις τη δασκάλα σου..." "Τι τα θέλει τώρα αυτά? δεν θέλω να τη γνωρίσω" σκέφτηκε όλο νεύρα ο μικρός.

Τον πλησίασε η δασκάλα, συστηθήκανε, του είπε ότι είχε μαθητή τον αδελφό του και κει πάνω έριξε την κεραμίδα : " Ξέρεις να γράφεις , εννοώ γραμματάκια, το όνομά σου...? "

Τα είχε μάθε ο κακομοίρης, αλλά εκείνη την ώρα αμφέβαλε για τις γνώσεις του, έσκυψε το κεφάλι δεν μίλησε. "Τη γαμήσαμε ..." σκέφτηκε. Του είπε στη συνέχεια ότι δεν θα μπουν στις τάξεις και ανακουφίστηκε. Εγινε ομιλητικότερος στην επιστροφή προς το σπίτι. Μόλις φτάσανε , γύρισε και είπε στη μαμά :

" Θα κοιμηθώ λίγο το μεσημέρι και το απόγευμα θα κάτσω να γράψω το όνομά μου και γραμματάκια.... δεν θα βγω να παίξω γιατί αύριο έχω σχολείο... είμαι μαθητής...."

Στο χρονικό αυτό σημείο λοιπόν γράφεται το τέλος της ανεμελιάς του μικρού Σταυράκη. Πρώτη του γνωριμία με το άγχος, που εγκαταστάθηκε μέσα του,κλείνοντας για πάντα τον μικρής διάρκειας κύκλο της ξενοιασιάς κι ανοίγοντας τον ατέλειωτο κύκλο της " μαυρίλας".

JUKE BOX

Επειδή λοιπόν ο θείος (όχι ο Ισίδωρος) τον αγαπά και συμπάσχει με τον μικρό Σταυράκη του αφιερώνει ένα ωραίο ζεϊμπέκικο (μια και ο μικρός είναι δεινός χορευτής) του Γιάννη Μαρκόπουλου σε στίχους του Γιώργου Σκούρτη από το δίσκο "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ " ,με τραγουδιστές την αείμνηστη Βίκυ Μοσχολιού και το Λάκη Χαλκιά (απ΄όπου και το προηγούμενο, που τραγουδούσε καθ΄οδόν προς το σχολείο ο Σταυράκης)

την περίφημη ΦΑΜΠΡΙΚΑ :

Η φάμπρικα, η φάμπρικα δεν σταματά

δουλεύει νύχτα-μέρα

και πώς τον λεν' το διπλανό

και τον τρελλό τον Ιταλό

να τους ρωτήσω δεν μπορώ

ούτε να πάρω αέρα

Δουλεύω μπρος στη μηχανή

στη βάρδια 2-10

κι από την πρώτη τη στιγμή

μου στείλανε τον ελεγκτή

να μου πετάξει στο αυτί

δυό λόγια νέτα-σκέτα

Ακουσε φίλε εμιγκρέ

ο χρόνος είναι χρήμα

με τους εργάτες μη μιλάς

την ώρα σου να την κρατάς

το γιο σου μην τον λησμονάς

πεινάει κι είναι κρίμα.

Κι έτσι στο πόστο μου σκυφτός

ξεχνάω τη μιλιά μου

είμαι το νούμερο 8

με ξέρουν όλοι με αυτό

κι εγώ κρατάω μυστικό

ποιό είναι τ΄όνομά μου.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1974. Είναι ο πρώτος λαϊκός δίσκος του Γιάννη Μαρκόπουλου. Εξαιρετικοί οι στίχοι του θεατρικού συγγραφέα Γιώργου Σκούρτη, που αναπαριστά πολύ ζωνατνά τη ζωή των μεταναστών στη Γερμανία και εξαιρετικές οι ερμηνείες των τραγουδιστών ( Μιλώ για τα παιδιά μου, Η Αντάρα, το Λενάκι, η Ρηνιώ, Κλείσε την πόρτα και το εξαιρετικό Μη μου μιλήσεις πάλι για ταξίδια, για τη Βίκυ, ο Ρόκο και οι άλλοι, Εδώ στην ξένη χώρα για το Λάκη Χαλκιά.).

Ο Σταυράκης ήδη κατάλαβε πως η ζωή είναι μια φάμπρικα στην οποία μπήκε μέσα θέλοντας και μη κι άρχισε να δουλεύει !!

ΤΑ ΝΗΣΙΑ LOFOTEN

...... τα νησιά που' ναι γεμάτα θρύλους τα Λοφούτεν




Ενα απο τα πιο μελαγχολικά ποιήματα του Καββαδία, είναι ο "πιλότος Νάγκελ". Το μελοποίησε εκπληκτικά ο Θάνος Μικρούτσικος (περιλαμβάνεται στις "Γραμμές των οριζόντων", τραγουδούν οι Αφοι Κατσιμίχα), αποδίδοντας τέλεια με τη μουσική που το έντυσε, τη θλίψη, τη νοσταλγία και τη βορινή μελαγχολία του Νάγκελ του Νορβηγού απόμαχου ναυτικού, που είχε καταλήξει πιλότος στο Κολόμπο (Λατινική Αμερική ?), ενώ κατάγονταν από τα μακρυνά νησιά Lofoten. Αποχαιρέτησε ένα πλοίο που πήγαινε στη μακρυνή του χώρα και ξεψύχησε χωρίς να δει την πολυαγαπημένη του πατρίδα για τελευταία φορά. Μια συνηθισμένη, αλλά τόσο συγκινητική ιστορία, υπέροχα δοσμένη από τον ποιητή της θάλασσας:

Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΝΑΓΚΕΛ

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, Νορβηγός πιλότος στο Κολόμπο,
άμα έδινε κανονική πορεία στα καράβια,
που φεύγαν για άγνωστους και μακρινούς λιμένες,
κατέβαινε στη βάρκα του βαρύς, συλλογισμένος,

με τα χοντρά τα χέρια του στο στήθος σταυρωμένα
καπνίζοντας ένα παλιό χωμάτινο τσιμπούκι
και σε μια γλώσσα βορινή σιγά μονολογώντας
έφευγε μόλις χάνονταν ολότελα τα πλοία.

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, πλοίαρχος σε φορτηγά καράβια,
αφού τον κόσμο γύρισε ολόκληρο μια μέρα
κουράστηκε κι απόμεινε πιλότος στο Κολόμπο.
Μα πάντα συλλογίζονταν τη μακρινή του χώρα
και τα νησιά που 'ναι γεμάτα θρύλους, τα Λοφούτεν.
Όμως μια μέρα πέθανε στην πιλοτίνα μέσα
ξάφνου σαν ξεπροβόδισεν το Steamer Tank « Fjord Folden »
όπου έφευγε καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν...



Πού διάολο είναι αυτά τα νησιά Lofoten ή Λοφούτεν κατά τον Καββαδία?
Πώς είναι άραγε και τα νοσταλγούσε τόσο ο κακομοίρης ο Νάγκελ, που τελικά δεν κατάφερε να τα δει πριν κλείσει τα μάτια του?

Ανήκουν στη Νορβηγία, βρίσκονται πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο και παρόλο τα φανταζόμουν μουντά, ομιχλώδη, άγρια και μελαγχολικά, διαπίστωσα μετά από έρευνα στο διαδίκτυο ότι είναι πανέμορφα.
Είναι στην άκρη της γης λοιπόν, απέχουν 3 ώρες με το αεροπλάνο από το Οσλο !!!!
Σχηματίστηκαν από τους παγετώνες, πλην όμως έχουν πανέμορφα φυσικά λιμανάκια, στοιχειώδη χλωρίδα, αλλά παρθένα φύση, από βουνά, λαγκάδια και βέβαια θάλασσα.
Αυτά νοσταλγούσε ο Νάγκελ:

Στο νησιώτικο σύμπλεγμα των Lofoten μένει καμιά 30.000 κόσμος. Κατοικούνται όμως εδώ και 6.000 χρόνια !!!
Σήμερα είναι ιδιαίτερα τουριστικός προορισμός, 220.000 κόσμος το χρόνο, το καλοκαίρι οι τουρίστες απολαμβάνουν μεταξύ άλλων, τον ήλιο του μεσονυχτίου, περιπάτους σε ωραία βουνά, κολύμπι (ναι υπάρχει και αμμουδερή παραλία!!!), σαφάρι Ορκας και ψάρεμα μπακαλιάρου.



Ακόμη οι επισκέπτες γεύονται και πίνουν τοπικές σπεσιαλιτέ, με πρώτη ύλη βέβαια το ψάρι και διανυκτερεύουν σε ψαροκαλύβες που διαθέτουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις και στα Νορβηγικά τις λένε rorbu.



Οι ασχολίες για τους ιθαγενείς εκεί είναι τουρισμός, ψάρεμα και πάλι ψάρεμα.... . Τα βράδια πιώμα στα τοπικά στέκια (local bars). Μη με ρωτήσετε τι πίνουν εκεί (δεν έχω πάει ακόμα!!!) , υποθέτω κανένα ρακί φτιαγμένο από φαλαινόζουμο !!



Οι καιρικές συνθήκες δεν είναι τόσο άσχημες όσο μπορεί να φανταστεί κανείς, λόγω του θερμού ρεύματος Gulf stream , αν και είναι στον ίδιο παράλληλο με Αλάσκα και Γροιλανδία, . Η θερμοκρασία το χειμώνα είναι γύρω στους -1 C και το καλοκαίρι (Ιούλιο-Αύγουστο) στους 12 C... ΄Ο,τι πρέπει για μπάνιο δηλαδή :

Αγρια τοπία, μοναδική φυσική ομορφιά και άψογη τουριστική υποδομή απ΄όσο κατάλαβα διαβάζοντας στο διαδίκτυο. Ο Νάγκελ είχε όμορφη πατρίδα και δικαίως τη νοσταλγούσε.... όλες οι πατρίδες τελικά όμορφες είναι....

JUKE-BOX
Διακοπές στα Lofoten? Γιατί όχι? Μόνιμη εγκατάσταση ? Θα την πρότεινα... Τι καλύτερο τη μέρα να ψαρεύεις, μετά να αποξηραίνεις μπακαλιάρο και το βράδυ να τα τσούζεις να λες και να ακούς ιστορίες...

Κι επειδή ίσως κάποιοι ξεσηκωθούν να πάνε, είτε για τουρισμό, είτε για μόνιμη εγκατάσταση , πριν φύγετε συμβουλευτείτε εδώ !!!

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ-CASINO

Το juke-box απόψε έχει κέφια, έριξε μερικά δίφραγκα στη σχισμή, έτσουξε κανα-δυό και άδει :

ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙΣ

Που να βρεις Θανάση

Που να βρεις Θανάση

που να βρεις Θανάση

άλλονε Θανάααααση

να σου δώσει βάση

και να σε διαβάσει

Που να βρεις Μελέτη

Που να βρεις Μελέτη

που να βρεις Μελέεεετη

άλλονε Μελέτη

μοναξιά ο βίος, καταδίκη σκέτηηηηη

Που να βρεις Θοδόση

Που να βρεις Θοδόση

που να βρεις Θοδόοοοση

άλλονε Θοδόση

με την ίδια τρέλλα και στην ίδια δόοοοση

(Πρώτη κυκλοφορία Απρίλιος 1975)- εδώ το λέει ο ανιψιός του Θοδωρής Παπαδόπουλος

Το Casino του συνονόματου Πάνου κυκλοφόρησε αρχές του 1997 και είναι το κύκνειο δισκογραφικό του άσμα. Περιλαμβάνει ηχογραφήσεις τραγουδιών του δημιουργού από το 1967 (ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ) μέχρι το 1996 (CASINO).

Οπως γράφει ο ίδιος στο σημείωμα του δίσκου τα τραγούδια "είναι μια μίνι ανθολογία από το έως σήμερα ηχογραφημένο ρεπερτόριο μου, με κριτήριο την κατά την κρίση μας "καλή του ποιότητα",την αποδοχή του από τον κόσμο που ήρθε να μας δει και να μας ακούσει , όπου εμφανιστήκαμε από το 1989 μέχρι σήμερα......"

Το ομώνυμο τραγούδι που έδωσε και τον τίτλο στο δίσκο είναι αυτοβιγραφικό. Ξετινάχθηκε στο καζίνο της Ξάνθης και όπως μάλιστα είχε πει ο ίδιος μετά την κυκλοφορία του δίσκου : " Το καζίνο μου τα πήρε, με το Casino θα τα πάρω πίσω"

CASINO

Εστήσανε μια μηχανή

δυό βήματα απ΄την Ξάνθη

ταπί εγώ-ταπί εσύ-ταπί κι η Αφροξυλάνθη

Δοκίμασα την τύχη μου

σαν μάπας στο καζίνο

ρεστάρησα, χρεώθηκα και τώρα πως τα δίνω

Ιδού οι προοδευτικές

και σύγχρονες ανέσεις

Αέρας τα εμβάσματα-καπνός οι καταθέσεις

κι άμα δε βγούμε ζητιανιά

εμένα να με χέσεις

Δεν είναι Μόντε Κάρλο εδώ

δεν είναι το Λας Βέγκας

εδώ ειν' ο τόπος της ελιάς της Φάβας και της Ρέγγας

(Τραγουδά ο Θοδωρής Παπαδόπουλος)

Τον Ακη Πάνου ευτύχησα να δω τρεις φορές, σε δύο εμφανίσεις που έκανε στη Θεσσαλονίκη. Oι δυό πρώτες το Νοέμβριο του 1995 στο κέντρο "ΔΙΟΓΕΝΗΣ". Σκυλάδικο κοντά στο Σταθμό (δεν υφίσταται πλέον). Σκοτάδια μαύρα, τα τραπέζια παραταγμένα ώστε να μην υπάρχει πίστα, την είχε κλείσει τελείως ο αθεόφοβος, ήχος dogstyle (αγαπημένος του ήχος στις ζωντανές εμφανίσεις), 17 άτομα στη σκηνή. Μπροστά ο ίδιος με τους μουσικούς, στις πίσω σειρές οι τραγουδιστές.

Εκανε μόνο μια εξαίρεση εκείνη την πρώτη βραδιά. Εβαλε δίπλα του την Ελευθερία (κόρη του- γι' αυτήν έκανε και το φονικό) και τραγούδησε το εκπληκτικό τραγούδι που είχε γράψει γι αυτήν πριν ακόμα γεννηθεί :

Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ

Πώς να μαντέψω πως πρέπει να βαδίσεις

Πώς να σου μάθω πως πρέπει να κοιτάς

Δεν έχω ζήσει στον κόσμο που θα ζήσεις

Δεν περπατούσα εκεί που θα πατάς.

Σ' αυτά που είδα, σ' αυτά που' χω περάσει

πολλά τα λάθη και λίγα τα σωστά

Και είσαι του κόσμου, που κάποτε θα φτάσει

από το ΧΡΟΝΟ να τρέχει πιο μπροστά!

Πως θάναι αλήθεια ο κόσμος ο δικός σου

Η φαντασία δεν φτάνει να το δω

Εδώ τελειώνει για μένα το ταξίδι

Ενώ για σένα αρχίζει από δω.. (πρώτη έκδοση Δεκέμβριος 1979)

(Στο δίσκο το τραγουδά η Γεωργία Λόγγου). Σε πρώτη εκτέλεση το είχε πει η Ζανέτ Καπούγια (αν είναι δυνατό!!!). Τη θυμάστε? από λίγο που μπορώ να τη φέρω στη μνήμη μου ωραίο πλάσμα ήταν αυτή, είχε Latin τύπο!!!

Στο άλλο μαγαζί το " ΜΥΣΤΙΚΟ" ( μπουάτ στην περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών), τα πήρε με τους φωτογράφους. Ενώ έπαιζε, διέκοψε και πήγε και κάθησε για καμιά ώρα με τη γυναίκα του. Ανέβηκε όταν ξεθύμωσε, ήλθε κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (τάπα στο μεθύσι-όπως κι όλοι οι λοιποί θαμώνες βέβαια) και τραγούδησαν μαζί το " η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα..."

Να σημειώσω ότι και στα δύο μαγαζιά δεν ολοκλήρωσε τον προγραμματισμένο αριθμό των εμφανίσεων του, έφυγε γιατί μάλωσε ... λέγανε τότε.

Σε μένα προσωπικά έκανε μεγάλη ζημιά, γιατί για πολλά χρόνια από τότε, δεν πήγαινα σε μαγαζί με ζωντανό πρόγραμμα, γιατί δεν με ικανοποιούσε και δεν υπήρχε καμιά σύγκριση με αυτό που είχα δει τις 3 φορές στου Ακη Πάνου!!!

ΜΟΥΣΙΚΗ

Ο δίσκος δεν περιλαμβάνει ζωντανές ηχογραφήσεις. Τα τραγούδια είναι παλιά (εκτός του Casino) αλλά έχουν ξαναηχογραφηθεί σε νέες εκτελέσεις. Τι να γράψω για τη μουσική? Αψογη, τέλεια εναρμονισμένα όλα τα όργανα, καθαρός και ανεπιτήδευτος ήχος, πλούσιος στ' αυτιά και σ΄όλες τις αισθήσεις.

Εκπληκτική η εισαγωγή με τις κιθάρες στο "Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ" , το ορχηστρικό (ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ) βάζει γυαλιά στους λεγόμενους "έντεχνους" κι ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο-δείγμα γραφής (ΔΕΝ ΕΙΠΑ "ΜΗ"-......μου δειξες την κατηφόοοορα και δεν είπα "ΜΗ"....)

ΣΤΙΧΟΙ

Ο Ακης ήταν σπουδαίος φιλόσοφος. Ελεγε απλά πράγματα από καρδιάς με στόχο την καρδιά και κατά κανόνα το πετύχαινε. Οπως αυτό για παράδειγμα:

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Δεν είναι πέτρα η καρδιά, δεν είναι ατσάλι η ψυχή

να μην πονάει στο χωρισμό

να μη λυγίζει μοναχή.

Ερχονται στιγμές που δεν αντέχω την ορφάνια

Ερχονται στιγμές που φτάνει η πίκρα ως τα ουράνια

Ερχονται στιγμές που πάει ο νους μου να σαλέψει

Αχαρη ζωή μακριά απ΄αυτόν που' χω λατρέψει

Που' ναι τα μάτια τα γλυκά που έπαιρνα φως να περπατώ

Δωσ' μου Χριστέ μου μιαν ευχή

να του τη στείλω φυλαχτό

Ερχονται στιγμές, που δεν αντέχω την ορφάνια

Ερχονται στιγμές που φτάνει η πίκρα ως τα ουράνια

Ερχονται στιγμές που πάει ο νους μου να σαλέψει

Αχαρη ζωή μακριά απ΄αυτόν που' χω λατρέψει.

(Πρώτη έκδοση Νοέμβριος 1973, το τραγουδά εδώ εκπληκτικά η Κική Λουκά).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ο Ακης Πάνου είναι ο συνθέτης που πραγματικά αποκαθήλωσε τις "φίρμες" -τραγουδιστές. Απόδειξη ο δίσκος αυτός όπου ξαναηχογράφησε τραγούδια του, που τα είχαν πει στην πρώτη εκτέλεσή τους φίρμες, με πέντε άγνωστους στο πλατύ κοινό τραγουδιστές, απ΄τους οποίος όμως καταφέρνει και παίρνει το maximum των δυνατοτήτων τους. Τα τραγούδια του δίσκου μοιράζονται ο Θοδωρής Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Καρακώστας , ο Μάνος Παπαδάκης (παλιός λαικός τραγουδιστής και νομίζω κουμπάρος του- τραγουδά εκπληκτικά το "ΣΕΙΣΜΟ"), η Γεωργία Λόγγου και η υπέροχη Κική Λουκά, νεαρή τραγουδίστρια τότε, που στάθηκε στο πλάι του μέχρι το άδοξο τέλος του.

JUKE BOX

Ο δίσκος δεν περιέχει τα μεγάλα σουξέ του Ακη Πάνου. Ακόμη και σ' αυτό ήταν αντικοφορμιστής. Είχε 200 χρόνια να κάνει δίσκο και επέλεξε να ξαναηχογραφήσει "δεύτερα" τραγούδια του. Είναι 14 λαϊκά τραγούδια και ένα ορχηστρικό, που θα ικανοποιήσουν πιστεύω κάθε αυτί που αγαπά το λαϊκό τραγούδι. Ο δίσκος δεν ακούγεται μόνο, αλλά "πίνεται".... μη κάνετε το λάθος και τον ακούσετε χωρίς συνοδεία αλκοολούχου!!!

Περισσότερα για τον Ακη Πάνου μπορείτε να διαβάσετε στο ωραιότατο και πληρέστατο post στα μυστικά του κόλπου ,που αναφέρεται και στη βραδιά στο "ΜΥΣΤΙΚΟ" τον Απρίλιο του 1996, την οποία απολαύσαμε παρέα.

ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ

Το 1999 κυκλοφόρησε η συνεργασία Μικρούτσικου-Παπακωνσταντίνου και ενός νέου στιχουργού του Οδυσσέα Ιωάννου.Το έργο παίχτηκε αρκετά από τα ραδιόφωνα και κάποια τραγούδια του (2-3) γίναν επιτυχίες, ενώ μάλλον άξιζε ακόμα καλύτερης τύχης.

Οι δύο πρώτοι είχαν ξανασυνεργαστεί παλιότερα στο δίσκο "ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ" σε ποίηση Νίκου Καββαδία, στο "ΟΛΑ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΚΑΜΜΕΝΑ" σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη και στις "ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ". Ο δίσκος αυτός θα έλεγα ότι είναι το απαύγασμα της εμπειρίας και των δύο από την πολύχρονη παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα του τόπου. Πενηντάρηδες περίπου τότε και οι δύο, κατάφεραν να παρουσιάσουν έναν εξαιρετικά επιμελημένο δίσκο, με φρέσκια και ζωντανή μουσική, με ηλεκτρικό ήχο που και οι δύο αγαπούν, ωραίο και σύγχρονο στίχο από τον Οδ. Ιωάννου, οι στίχοι του οποίου, αν δεν κάνω λάθος, για πρώτη φορά κάλυψαν έναν ολοκληρωμένο δίσκο.

Ο δίσκος περιέχει 14 τραγούδια, τα οποία όλα ακούγονται ιδιαίτερα ευχάριστα και κάποια από αυτά τα θεωρώ "μεγάλα τραγούδια" :

ΜΙΚΡΕΣ ΝΟΘΕΙΕΣ

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα

και ζει ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποιήμα

το πρωινό ξυπνά με μια βαριά ζαλάδα

και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα...

Κρεμάει τις αφίσσες του στα παράθυρά του

κρύβει το φως, μα κρύβει κι όλα τ' άλλα

γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του

είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα...

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του

μετράει το ύψος του, που πόντο-πόντο χάνει

μα κάθε βράδυ, όταν βγαίνει απ΄τον ύπνο του

στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

ΠΩΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΗΞΕΡΕ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΘΑ΄ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ

ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΧΩΡΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΝΟΘΕΙΕΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Ο Μικρούτσικος είναι σπουδαίος μουσικοσυνθέτης. Ολες του οι δουλιές όταν εκδίδονται αποτελούν "μουσικό γεγονός". Στο δίσκο αυτό χρησιμοποιεί τα προσφιλή του στοιχεία από τη jazz και τη rock μουσική, που χαρακτηρίζουν σχεδόν όλα τα έργα του από το ξεκίνημα του μέχρι και σήμερα. Θα προσθέσω ότι έχει δαιμονισμένα κέφια σ' αυτό το δίσκο, που φαίνεται και στην ενορχήστρωση. Γλυκιές rock μελωδίες, εναλάσσονται με σκληρές ροκιές, βιολιά, σαξόφωνα και ηλεκτρικά "βαράν" εναρμονισμένα τέλεια, οδηγώντας σ' ένα υπέροχο ακουστικό αποτέλεσμα. Σε κάποια τραγούδια προσπαθεί βέβαια να πιάσει το "κλίμα" Παπακωνσταντίνου, για να αποκτήσει πρόσβαση στο κοινό του τραγουδιστή, χωρίς πάντως ν' αφαιρεί πολλά από το προσωπικό του στυλ. Στα μεγάλα "συν" του συνθέτη, η αυστηρή επιλογή στίχων και με τον Οδυσσέα Ιωάννου σίγουρα δικαιώνεται.

ΣΤΙΧΟΙ

Ο Ιωάννου είναι η έκπληξη του δίσκου. Ωραίοι στίχοι, απόλυτα ενταγμένοι στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Καταπιάνεται με τη νεολαία -άλλωστε είναι και κατά πολύ νεότερος από τους άλλους δύο- (Τα έφηβα γεράκια , οι καταδότες) με τρόπο που δεν νουθετεί, ούτε κριτικάρει, με τις παλιότερες γενιές σε διάφορες εκδοχές τους ( Μικρές νοθείες, Το τρένο, Η ζωή των άλλων, Πιτσιρικάς, Γιατί να μην κεράσω, Τα πιο καλά τραγούδια μας).

ΤΟ ΤΡΕΝΟ

Το τρένο ερχόταν απ΄το βορρά

στο νότο πήγαινε στην Αθήνα, σφύριζε πάντοτε μια φορά

κι εμείς μετρούσαμε κι άλλο μήνα

Με τα παράθυρα φωτισμένα, σαν φιλμ που τρέχει

και δείχνει εσένα

ξένος στους ξένους, βία εφηβείας, σινεμασκόπ της επαρχίας

Είκοσι μέτρα από το σύρμα και μια ζωή απ΄τη ζωή

ο Χάρης βλέπει το φως σαν κύμα

Η ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ Η ΝΑ ΚΑΕΙ

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΝΟΝΤΑΙ ΤΡΕΝΑ

ΥΓΡΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ΑΛΜΥΡΙΣΜΕΝΑ

ΚΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΝΥΧΤΑ

ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗ ΑΠΟΨΕ ΡΙΧΤΑ

Σαν να περνάει από ναρκοπέδιο

εκεί που φτύνουνε οι σκοποί

Ο ΧΑΡΗΣ ΣΑΝ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΑΝΑΤΙΝΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΖΕΙ

Τρεις μέρες γλύτωνε, Τετάρτη έφευγε

μέχρι το Σάββατο τον είχαν φέρει

πώς το φαντάστηκε σκουπίδι φύτρωνε

στο πρώτο του άψυχο καλοκαίρι

Μέρες παλεύανε για να του πάρουν

ένα του γέλιο να μας γλυτώσει

κανείς δεν τόλεγε μα όλοι φοβόντουσαν

ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΟΥ ΕΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙ

Δεν πίστευε πως κάποτε όλα αυτά θα τέλειωναν

βουνά από μερόνυχτα υψώνονταν μπροστά του

μόνο σε μια ζεστή αγκαλιά στο γρήγορο όνειρο του

ΠΗΓΕ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ

Σταμάτησε να μας κυττά μόνο τους τοίχους σκάλιζε

και το μυαλό του τάιζε στα άγρια θηρία

πολύ δε θέλει να δεις το θάνατο στ' αστεία

ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στα " ερωτικά" μάλλον μου θυμίζει Τριπολίτη, κορυφαίο η "Βασίλισσα", χωρίς να διαθέτει το ρηξικέλευθο και οξύ του ύφος. Δεν γράφει ρομάντσα (ποιός ο λόγος άλλωστε να το κάνει αυτό σήμερα?), είναι όμως ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο είδος του είναι σπουδαίος ερμηνευτής. Οσες φορές κατάφερε να κάνει δίσκο με συνθέτη της προκοπής, ανέδειξε τις μεγάλες ερμηνευτικές του ικανότητες. Δυστυχώς όμως, όπως και οι περισσότεροι τραγουδιστές, στο μεγάλο άγχος του να είναι στην επικαιρότητα, για χάρη του εφηβικού και μετεφηβικού προσωπικού κοινού του και να βγάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα δίσκους κατ' επιταγήν της εταιρίας του βέβαια , κατέφυγε σε μια σωρεία πανομοιότυπων δίσκων, σε μουσικές κυρίως παλιών ροκάδων φίλων του μουσικών, με μετριότατα αποτελέσματα.
Στο συγκεκριμένο δίσκο πάντως είναι εκρηκτικός, όπου χρειάζεται, βαθιά λυρικός σε κάποια τραγούδια και γενικότερα ιδιαίτερα ώριμος ερμηνευτικά.

JUKE-BOX
Αν τα παίξατε και φύγετε "νύχτα" ο Χάρης με το τρένο του είναι ιδανική συντροφιά. Αν πάλι δεν αισθάνεστε άνετα στη βολή της μέσης ηλικίας παρηγορηθείτε γιατί τα όνειρα έχουν "μικρές νοθείες" για όλους. Αν πάλι χωρίσατε και με μια "κίνηση, χάσατε όλα σας τα πιόνια" η Βασίλισσα στα μαύρα θα σας περιμένει να σας παραμυθιάσει, ενώ στο "ΣΚΛΗΡΟ ΓΑΛΑΖΙΟ" θα τραγουδήσετε μαζί με το Βασίλη : "ΔΕΝ ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΞΕΧΝΑΩ, ΑΠ΄ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΑΩ" .

Είναι ένας από τους λίγους δίσκους που μπορείς να ακούσεις άνετα και πολλές φορές όλα του τα τραγούδια.
Θα διαπιστώσετε πόσο "ωραίοι" μπορεί να είναι δύο φτασμένοι, ηλικίας 50 + και βολεμένοι καλλιτέχνες, που σίγουρα όμως αγαπούν ιδιαίτερα αυτό που κάνουν και το αντιλαμβάνεσαι σε κάθε τραγούδι του δίσκου.